„Macie obchodzić Święto Przaśników. Przez siedem dni w miesiącu nowego ziarna (Awiw) będziecie jeść chleb przaśny, tak jak ci nakazałem, bo wtedy wyszedłeś z Egiptu.” Wyjścia 23:15 Iszraelici przez siedem dni jedli chleb bez zakwasu. Święto zaczynało się dnia 14 po zachodzie słońca, co znaczy, że pierwszy posiłek z wielu, był kolacją. Właśnie ten pierwszy posiłek spożył nasz Pan z uczniami ustanawiając pamiątkę i zawierając przymierze. Ten pierwszy posiłek nie był głównym posiłkiem paschalnym, dlatego w relacji biblijnej nie ma wzmianki o spożywaniu baranka, jako symbolu Pomazańca Bożego. Baranka zastąpił chleb, ponieważ baranek był zabijany „między dwoma wieczorami", czyli przez cały dzień 14 Awiw, aż do kolejnego wieczora. Kiedy Baranek Boży był sądzony i zabity w tym samym czasie w świątyni zabijano baranki paschalne, które Iszraelici zabierali do domu, by wieczorem spożyć, jako paschę. "Nie będziesz mógł składać ofiary wyjścia (paschalnej), w żadnej miejscowości, którą ci daje Pan, Bóg twój, lecz w miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, na mieszkanie dla swego imienia - tam złożysz ofiarę wyjścia (paschalną). Wieczorem o zachodzie słońca, w godzinie wyjścia swego z Egiptu, upieczesz i spożyjesz ją na miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, a rano zawrócisz i pójdziesz do swoich...
„Wtedy Tchnienie wyprowadziło Jeszu na pustynię, aby był wypróbowany przez oszczercę. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił poddający próbie i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». Lecz On mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych» Wtedy wziął Go oszczerca do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Posłom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień»Odrzekł mu Jeszu: «Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego»Jeszcze raz wziął Go oszczerca na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». Na to odrzekł mu Jeszu: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz» Wtedy opuścił Go oszczerca, a oto posłowie przystąpili i usługiwali Mu.” - Ew. Mateusza 4:1-11 Osobnym problemem w badaniu pism stanowi postać oszczercy(diabła). Nie ulega kwestii, że ewangeliści połączyli...
Ewangelia wg apostoła Jana 3:16 ,,Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jedynego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jedynego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu,, Ale jak było możliwe, że jeden człowiek, Jeszu Pomazaniec, odkupił przez swą śmierć cały świat ludzki? (1 Tym 2: 6) Dlaczego nie jest wymagana osobna ofiara okupu za każdego członka rodziny ludzkiej? Wszystko to trzeba zawdzięczać łasce Bożej i jego mądrości, objaśnia nam to krótko apostoł Paweł w liście do Rzymian 5: 12, 15-19
Ewangelia Marka 1: 44 ,,mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich»,,. Oto sytuacja dotycząca nauczania Jeszu Pomazańca Bożego: ,,Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: «Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić». Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony!». Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. Jeszu surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich». Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jeszu nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.'' - Marka 1: 40-45
,,Przez którego otrzymaliśmy łaskę i posłannictwo dla posłuszeństwa wiary między wszystkimi narodami, względem imienia Jego; między którymi jesteście i wy powołanymi Jeszu Pomazańca.” – List Pawła do Rzymian 1: 5,6 Słowo ,charis’: Oryginalne słowo: χάρις, ιτος, ἡ - : łaska, życzliwość, Wyczerpująco: «czyjaś przychylność, wspaniałomyślność», «darowanie lub złagodzenie kary» Słowo ,charis’ - ,łaska’, nie jest tylko tworem czysto chrześcijańskim, istnieje ono także w Starym Przymierzu. Ale to Nowe Przymierze ustalił sens tego słowa i nadał mu właściwy rozmiar ustanowiony przez Pana Jeszu Pomazańca. ,, Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jeszu Chrystusa.” – Jana 1:17* Łaska to dar Boży, który zawiera w sobie wszystkie dobrodziejstwa, które pochodzą od Syna Bożego. ,,Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam?” – Rzymian 8:32* Jest to dar obejmujący swoją dobrocią stworzenie, które ten dar otrzymuje, a ten, kto otrzymuje, Jego dar(Boga), znajduje u Boga łaskę i upodobanie. Godne uwagi jest to, że zarówno w języku hebrajski, jak w greckim i podobnie w języku polskim – słowo ,łaska’ oznacza źródło daru, gdy chodzi o tego, który daje, oraz następstwa daru dla tego, który go otrzymuje....