Ewangelia Marka 1: 44 ,,mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich»,,. Oto sytuacja dotycząca nauczania Jeszu Pomazańca Bożego: ,,Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: «Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić». Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony!». Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. Jeszu surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich». Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jeszu nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.'' - Marka 1: 40-45
,,Przez którego otrzymaliśmy łaskę i posłannictwo dla posłuszeństwa wiary między wszystkimi narodami, względem imienia Jego; między którymi jesteście i wy powołanymi Jeszu Pomazańca.” – List Pawła do Rzymian 1: 5,6 Słowo ,charis’: Oryginalne słowo: χάρις, ιτος, ἡ - : łaska, życzliwość, Wyczerpująco: «czyjaś przychylność, wspaniałomyślność», «darowanie lub złagodzenie kary» Słowo ,charis’ - ,łaska’, nie jest tylko tworem czysto chrześcijańskim, istnieje ono także w Starym Przymierzu. Ale to Nowe Przymierze ustalił sens tego słowa i nadał mu właściwy rozmiar ustanowiony przez Pana Jeszu Pomazańca. ,, Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jeszu Chrystusa.” – Jana 1:17* Łaska to dar Boży, który zawiera w sobie wszystkie dobrodziejstwa, które pochodzą od Syna Bożego. ,,Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam?” – Rzymian 8:32* Jest to dar obejmujący swoją dobrocią stworzenie, które ten dar otrzymuje, a ten, kto otrzymuje, Jego dar(Boga), znajduje u Boga łaskę i upodobanie. Godne uwagi jest to, że zarówno w języku hebrajski, jak w greckim i podobnie w języku polskim – słowo ,łaska’ oznacza źródło daru, gdy chodzi o tego, który daje, oraz następstwa daru dla tego, który go otrzymuje....
Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę! Łukasza 22:19 Dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę! 1 Koryntian 11:24 Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę! 1 Koryntian 11:25 „Czternastego dnia miesiąca pierwszego od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca. Przez siedem dni nie znajdzie się w domach waszych żaden kwas, bo kto by spożył coś kwaszonego, winien być wyłączony ze zgromadzenia Izraela, tak przybysz, jak i urodzony w kraju.” - Wyjścia 12:18,19 „Macie obchodzić Święto Przaśników. Przez siedem dni w miesiącu nowego ziarna (Awiw) będziecie jeść chleb przaśny, tak jak ci nakazałem, bo wtedy wyszedłeś z Egiptu.” - Wyjścia 23:15 Iszraelici przez siedem dni jedli chleb bez zakwasu. Święto zaczynało się dnia 14 po zachodzie słońca, co znaczy, że pierwszy posiłek z wielu, był kolacją. Właśnie ten pierwszy posiłek spożył nasz Pan z uczniami ustanawiając pamiątkę i zawierając przymierze. Ten pierwszy posiłek nie był głównym posiłkiem paschalnym, dlatego w...
„Czyż nie są oni wszyscy Duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?” - Hebrajczyków 1:14 Duch Święty to wspólna nazwa dla Duchów posłanych przez Boga i Pomazańca do pomocy dla powołanych do zbawienia. Każdy Duch osobowy, posłany na ziemię jest Posłem czyli aniołem. Poruszyłem już temat o Duchu Świętym 25 CZERWCA 2017, chciałem dodać kilka nowych wątków. Dla przypomnienia wspomnę co znaczy słowo „Ruah,, Język hebrajski na określenie Ducha Bożego, Ducha Świętego używa rzeczownika „Ruah,,. Ruah znaczy po prostu „wiatr”, a w formie czasownikowej – „być lekkim”. Ale jednocześnie, jako rzeczownik jest synonimem słowa „zapach”. Wyraz „ruah” jest także rzeczownikiem dźwiękonaśladowczym. Wymawiany dynamicznie brzmi niczym nadciągający wicher, z hebrajskim „ruah” „nadciągają” ciężkie chmury z błyskawicami, tchnienie. W Nowym Testamencie wyraz ,,Duch(Tchnienie),, przetłumaczone jest z greckiego wyrazu ,Pneuma, którego pierwsze znaczenie ze źródło słowa ,wiatr, . Lecz niech nikt nie myśli, że staram się udowodnić, że Duch Święty, jest ,święty wiatr,. Z powodu że wiatr jest elementem tak niewidzialnym, jak i potężnym, dlatego wyraz ,ruah, i ,pneuma, stopniowo zaczęły przybierać obszerniejsze znaczenie. Duch to: Tchnienie, powiew, delikatny wiatr, wiaterek, dech w nozdrzach lub ustach, energia ożywiająca, a także osoba demona lub anioła. Warren W. Wiersbe Pastor,...
Pokora biblijna, to przede wszystkim skromność, będąca przeciwieństwem próżności. Wolna od nierozumnych pretensji, człowiek skromny nie chełpi się własną mądrością. Jako przeciwstawienie pychy, pokora znajduje się na planie o wiele głębszym. Jest ona wyrazem postawy grzesznego stworzenia wobec Boga po Trzykroć Świętego. Człowiek pokorny przyznaje, że wszystko, otrzymał to od Boga ,,Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał”(1Kor4:7Bt) Pokora ma wielką wartość w oczach Boga. W Pismach Greckich „pokora" pochodzi od słów tapeinòo („ukorzyć; uniżyć”) i fren („umysł”). „Pokora” według polskiej definicji słownikowej oznacza „stan psychiczny polegający na odczuwaniu własnej małości, niższości; brak zarozumiałości, pychy; (...) potulność, uległość, uniżoność” Pokora należy do właściwości, które można rozwinąć. Przede wszystkim trzeba oczywiście mieć życzenie, żeby się nauczyć pokory. Skłonność w tym kierunku wzmaga się przez częste czytanie Biblii. Dowiadujemy się wtedy na przykład, że „Daje zaś tym większą łaskę: Dlatego mówi: Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę” - Jakuba 4:6 Przykład Iszraela, który doświadczał nędzy w chwilach zbiorowych klęsk czy wygnania. Wszystkie te upokorzenia pozwoliły mu dostrzec całkowitą niemoc człowieka i nędzę grzesznika, który się odłączył od Boga. Wówczas człowiek jest skłonny zwrócić się ku Bogu sercem skruszonym....