„Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.” - 2 Koryntian 4: 6 W Biblii słowo ,Chwała’ (heb. kawod gr. doksa- opinię; reputację- chwała, sława, powaga, jasność, zaszczyt, wspaniałość, godność) zwiera w sobie myśl ciężaru, wagi. Tak więc w języku hebrajskim i greckim „Chwała” oznacza nie tyle może czyjąś dobrą reputację, ile raczej rzeczywistą wartość, odpowiadającą jego powadze. Chwała jest, w pełni tego słowa znaczeniu, ozdobą króla. Wyraża ona przez swe bogactwo i potęgę wspaniałości jego królestwa. Salomon otrzymuje od Boga „bogactwo i chwałę tak wielką, jak żaden wśród królów”.1 Krn 29: 28; 2 Krn 17: 5 „Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra od zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?» Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: «Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale poprosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było...