Diabeł
Bez kategorii / 5 maja 2019

Pismo Święte, nazywa największego wroga Bożego, greckim wyrazem ,diábolos' znaczy właśnie „oszczerca” ,,fałszywego oskarżyciela". Biblia nazywa go, Belzebub*, przywódcą zbuntowanych aniołów (złych duchów)(Mk 3:22; Mat 12:27). Nie wiadomo, jak nazywał się wcześniej. Otrzymał to imię, bo wystąpił przeciw Bogu. ,,Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma.”(J8: 44) Przez wypowiedzenie kłamstw o Bogu, buntowniczy syn Boga uczynił siebie diabłem, czyli fałszywym oskarżycielem, potwarcą rzucającym oszczerstwa.(Mdr 2: 23, 24) Wiemy zresztą, że anioł Michał i jego niebiańskie wojska prowadzą ustawiczną walkę z demonami i przechodzą z pomocą człowiekowi(Dn 10: 13; Tob 6: 8; 8:2). Fakt, iż jeden z niebiańskich, duchowych synów Boga stał się szatanem diabłem, nie stawia w złym świetle działa Bożego. Diabeł nie jest tworem Boga, ale sam uczynił się nim. Próba skuszenia oszustwem niewiasty Ewy wywiodła na jaw jego niegodziwość, niesprawiedliwość(Dz 13: 10). Zboczył z drogi doskonałości. Można, więc było wówczas powiedzieć do niego, to co znacznie później powiedziano królowi Tyru: ,,Byłeś doskonały w postępowaniu swoim  od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość.” - Ezechiela 28:15 Ponieważ Szatan Diabeł użył do rozpoczęcia swego dzieła zwodzenia i oszukiwania ludzi przez ziemskiego węża, więc wąż stał się jego symbolem....

Demon
Bez kategorii / 1 maja 2019

Jak postały demony? Natchnieni prorocy Biblii nie uśmiechali się na myśl o istnieniu demonów, czyli diabłów. Byli oni dobrze poinformowani z dowodami, że demony istnieją, i potępiali kult demonów oraz ostrzegali przed nim wszystkich czcicieli żywego i prawdziwego Boga.  W wygłoszonej przed śmiercią mowie prorok Mojżesz powiedział do swego ludu o jego niewiernych przodkach; „Złym duchom składają ofiary, nie Bogu, bogom, których oni nie znają, nowym, świeżo przybyłym - nie służyli im wasi przodkowie.” - 5 Mojżeszowa 32:17 Ponieważ zdobywcy Ziemi Obiecanej nie pozabijali czcicieli demonów, jakimi byli mieszkańcy tego kraju, nastąpiło to, co jest opisane w Psalmie; „Nie wytracili narodów,  jak im to Pan nakazał. Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków; poczęli czcić ich bałwany, które się stały dla nich pułapką. I składali w ofierze swych synów i swoje córki złym duchom. I krew niewinną przelali: <krew synów swoich i córek, które złożyli w ofierze posągom kananejskim>. I ziemia krwią się skalała,” -  Psalm 106:34-38 Wiele wieków później pomazańcowy posłaniec Paweł napisał do barci w Koryncie, w którym uprawiano kult demonów; „Lecz po cóż to mówię? Czy może jest czymś ofiara złożona bożkom? Albo czy sam bożek jest czymś? Ależ właśnie to, co ofiarują poganie, demonom...