Upadł ,,Babilon Wielki,,
Luty / 24 lutego 2017

Upadł ,,Babilon Wielki,,   Apokalipsa 17: 1 Potem przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak odezwał się do mnie: «Chodź, ukażę ci wyrok na Wielką Nierządnicę, która siedzi nad wielu wodami, 2 z którą nierządu się dopuścili królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi się upili winem jej nierządu». 3 I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię. I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięć rogów. 4 A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły, miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości i brudów swego nierządu. 5 A na jej czole wypisane imię - tajemnica: "Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi" Nierządnica opisana przez Jana jest to żydowski system finansowo-religijny, który faktycznie uprawia nierząd z królami ziemi, ma olbrzymi wpływ na władców politycznych na ziemi, jest ona pewna siebie i swojej nietykalności, nic dziwnego że jedno z jej imion to „Babilon Wielki”. Starożytny Babilon był miastem tak potężnie obwarowanym, że jego władcy byli pewni, iż nigdy nikt nie zdoła go zdobyć. Bóg jednak zapowiedział z dużym wyprzedzeniem, że zostanie zdobyte jednej nocy i tak się stało. (Jer. 51: 37-39) Izajasz prorokował...

Pamiątka śmierci Chrystusa?
Luty / 16 lutego 2017

Pamiątka śmierci Chrystusa? Ewangelia Łukasza 22: 19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: <<To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!>>   W  dnia 14 awiw (późniejszy nisan) obchodzono święto Paschy (Wyjścia 12:1-3, 6-14). W 33 roku naszej ery Jeszu w tym właśnie dniu spożył z uczniami ostatnią wieczerzę, po czym wyszedł z nimi dla wytchnienia do pewnego ogrodu, gdzie został aresztowany. Nim ów dzień dobiegł końca, zmarł na krzyżu, na którym go stracono niby potępionego zbrodniarza. „Biegnijmy wytrwale wyznaczony nam bieg, patrząc pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jeszu. Dla radości, która była wystawiona przed nim, zniósł krzyż, pogardzając hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Bożego. Istotnie, weźcie ściśle pod uwagę tego, który przetrwał takie sprzeciwy ze strony grzeszników, czynione wbrew ich własnym interesom, abyście się nie znużyli i nie załamali w swych duszach.” — Hebr. 12: 1-3 BT. Śmierć Jeszu zasługuje na szczególną pamięć przede wszystkim ze względu na rolę, jaką odegrał w zamierzeniach Bożych. Dostosowanie się do nich nie przyniosło mu kariery politycznej ani wojskowej. Misja, jakiej się podjął, dotyczyła jednej z największych potrzeb całej ludzkości — samego życia. Wyjaśniając przyczynę tego problemu ludzkości, Biblia podaje w Liście do Rzymian 5: 12: „Przez jednego człowieka [Adama] grzech...

Zanurzenie w imię Jeszu
Luty / 11 lutego 2017

Zanurzenie w imię Jeszu   NIE BYŁO żadnej wątpliwości, co do tego, co Jeszu miał na myśli, gdy swoim naśladowcom kazał „zanurzać”. Pierwszym człowiekiem upoważnionym do zanurzenia wodzie był Jan Zanurzyciel. Niektórzy apostołowie byli poprzednio uczniami tegoż Jana i dlatego przeszli u niego zanurzenie wodzie. Jan również zanurzył Jeszu Pomazańca. Czy dokonywał zanurzenie przez pokropienie wodą? Sprawozdanie biblijne ukazuje, że Jeszu poddał się zanurzeniu w rzece Jordan „a gdy (...) został zanurzony, natychmiast wyszedł z wody”. W Piśmie świętym chrzest jest równoznaczny z zanurzeniem, gdyż greckie słowo baptisma, tłumaczone na polskie „chrzest”, oznacza po prostu zanurzyć w wodzie. Ewangelia Mateusza 3: 13 Wtedy przyszedł Jeszu z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć zanurzenie od niego. 14 Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję zanurzenia od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?» 15 Jeszu mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił. 16 A gdy Jeszu został zanurzeniu, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. 17 A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». Jan Zanurzyciel miał za zadanie zanurzać naród israelski, który już z racji pochodzenia byli oddani...

Pan Jeszu Chrystus dał się poznać jako „dobry pasterz”
Luty / 5 lutego 2017

Pan Jeszu Chrystus dał się poznać jako „dobry pasterz”   PRZEBYWAJĄC na ziemi, Pan Jeszu Chrystus dał się poznać jako „dobry pasterz”. Jego „owcami” byli ci, którzy słuchali jego głosu i podążali za nim. Oświadczył, że poświęca za nich swe życie (Jana 10:1-15). Tym samym Pomazaniec Jeszu swoich naśladowców zebranych przyrównał do owiec w trzodzie. W Ewangelii według Łukasza 12: 32 przytoczone są słowa Jeszu Pomazańca o „małej trzódce lub małe stadko”, która miała otrzymać Królestwo, a w Ewangelii według Jana 10: 16 czytamy o „innych owcach” (BT); te również miały słuchać jego głosu i wejść w skład jednej owczarni, której pasterzem miał być sam Jeszu Chrystus. Społeczność powołanych nie znajdowała się w jednej okolicy ani jednym mieście, lecz w licznych miastach imperium rzymskiego. Mieszkali w różnych miejscach, ale mimo to stanowili jedną trzodę, mającą jednego pasterza, Pomazaniec Jeszu; od każdego członka trzody oczekiwał, że będzie żył w jedności z innymi. Odpowiadało to modlitwie, z jaką Jeszu zwrócił się przed śmiercią do Ojca:  „A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (Jana 17:20)  Mieli kierować uwagę ku Głowie wyznaczonej dla społeczności, ku Jeszu...