W Biblii prawie na każdej stronnicy jest mowa o grzechu. Termin używany w Starym Przymierzu (Testament) zaczerpnięty został na ogół ze stosunków ludzkich: ,,uchybienie”, ,,niegodziwość”, ,,bunt”, ,,niesprawiedliwość”.* Judaizm dorzuca termin ,,dług”. „Grzech” jest najczęściej tłumaczeniem hebrajskiego słowa chattá’t lub greckiego hamartía. W obu językach ich formy czasownikowe (hebr. chatá’; gr. hamartáno) oznaczają „chybić”, czyli nie trafić w cel, nie osiągnąć go, zmylić drogę, zbłądzić.**
Przyjrzyjmy się jeszcze jednemu terminowi, który pojawia się w Biblii, to jest słowo: ,, παραπτωμασιν (paraptōmasin) - (Strong 3900). Wyraz ów składa się dwóch części; ,,para”(G3844) – obok, wzdłuż i ,,pipto”(G4098) - upaść. Symbolizuje nam odchylenie, zejście z drogi. W starożytności był używany przez Greków do opisania błędy, pomyłki w osądzie, lub poważnej gafy. ,,Paraptōmasin” w Listu do Rzymian 5: 15-20 zostało użyte kilka razy. Apostoł Paweł opisał nim grzech Adama jako zamierzone odstępstwo od Bożego prawa.
Ogólnie rzecz biorąc, grzesznikiem nazywa się tego, ,,który czyni zło w oczach Bożych”, ten zaś, który się sprzeciwia ,,sprawiedliwemu”, uchodzi za ,,niegodziwca”.
Pierwszy grzech.
Wśród wszystkich opisów Starego Przymierza relacja o upadku człowieka, otwierają dzieje całej ludzkości, zawiera mnóstwo bardzo bogatych w treści pouczeń. Pragnąc zrozumieć, co to jest ,,grzech” należy właśnie ten opis wziąć za punkt wyjścia, mimo że nie występuje w nim słowo ,,grzech”.
Grzech Adama.
,,tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli»” – Ks. Wyjścia 3:3bt
Grzech Adama jest co do swej istoty nieposłuszeństwem, jest aktem świadomego o dobrowolnego przeciwstawienia się człowieka Bogu przez pogwałcenie jedynego prawa Bożego. (Ks. Wyj 3:3)
Oprócz tego zewnętrznego aktu, Pismo św. mówi wyraźnie o pewnym wewnętrznym akcie, którego zewnętrznym wyrazem było właśnie złamanie prawa; Adam i Ewa dlatego nie słuchali Boga, ponieważ ulegli namowie węża, chcieli ,,tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło”. (Ks. Wyj 3:5)bt. Adam i Ewa zajęli miejsce przysługujące tylko Bogu, by decydować o tym, co ,,dobre i co złe”. Siebie samych przyjmując za miarę, pragną sami być panami swojego przeznaczenia i decydować swoim losem według woli. Nie chcą być poddanymi Temu, który ich stworzył, i zrywają w ten sposób stosunki wiążące człowieka z Bogiem.
Grzech pierwszej pary ludzkiej, zwany ,,pierworodny” - ,,pierwszy w rodzinie”, był więc aktem nieposłuszeństwa. ,,Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia.” (Rzym 5:19)
Otóż z drugiego rozdziału Księgi Rodzaju wynika, ze człowiek był związany z Bogiem nie tylko więzami zależności, lecz także przyjaźni. Człowiekowi stworzonemu na obraz i podobieństwo Boże (Ks. Rdz 1:26). Bóg tak jak nam Go przedstawia Biblia, nie odmówił niczego, niczego nie zarezerwował dla siebie samego, nawet życia.
,,Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka -
uczynił go obrazem swej własnej wieczności” – Ks. Mądrości 1: 23
Tymczasem, ulegając podszeptom węża, Ewa, a potem i Adam, zaczynają wątpić w nieskończoną dobroć Boga. Prawo dane dla dobra człowieka miało być jedynie podstępem wynalezionym przez Boga w celu zachowania Jego własnych przywilejów. ,,«Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło».” (Ks. Rdz 3:4)
Człowiek traci zaufanie do Boga, w którym widzi swego rywala. Zniekształceniu ulega nawet samo pojęcie Boga. Człowiek pozostaje odcięty od Boga i pojawia się osoba, żądna wszystkiego i ciągle zajęta tym tylko, by bronić swoich przywilejów, zapatrzona siebie samego. Grzech, w nim ujawnia się w postaci czynu człowieka, zdeprawował jego ducha. Ludzkie spojrzenie na grzech jest naprawdę zniekształcone i nic dziwnego, że tak jest. Grzeszność człowieka wykrzywia jego spojrzenie na własny upadek i winę. Ale Boży pogląd na tę kwestię jest jasny – człowiek świadomie oddalił się od Bożej woli i bez pomocy Chrystusa Jeszu nie jest wstanie wrócić do spełnienia Bożych kryteriów świętości.
,, Któż czystym uczyni skalane (skażone)?
Nikt zgoła.” – Hioba 14: 4
,,Pan zapytał Kaina: «Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować».” – Ks. Wyjścia 4:6,7
Następstwa grzechu.
Od tego momentu wszystko się zmieniło pomiędzy człowiekiem a Bogiem. Nim jeszcze zesłał Bóg karę w sensie ścisłym (Rdz 3:23), to już Adam i Ewa, cieszący się do tej pory szczególną zażyłością z Bogiem ,,skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu.” (Rdz 3:8) Inicjatywa wyszła do człowieka, to on uciekł od Boga i się skrył. Wypędzenie z ogrodu, człowiek dopiero zrozumie, że ostrzeżenie Boga nie było kłamstwem, znalazłszy się z dala od Boga, nie ma już odstępu do ,,drzewa życia” (Rdz 3:22) Pozostaje mu tylko starość i śmierć.
Zerwanie przyjaźni z Bogiem, grzech jest również skłóceniem ludzi między sobą. Adam nie chce mieć nic wspólnego z niewiastą, oskarża przed Bogiem tę, którą Bóg dał mu do pomocy (Rdz 2:18), ,,Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała!” (Rdz 2:23)
Kara zesłana na pierwszą parę ludzką wyraża ten rozłam ,, «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».” (Rdz 3:16)
To skłócenie przejdzie następnie na synów Adam, dojdzie do zabójstwa Abla (Rdz 4:8), a potem zapanuje gwałt i prawo silniejszego, opiewane w okrutnej pieśni Lemeka.
,,Lamek rzekł do swych żon, Ady i Silli:
«Słuchajcie, co wam powiem, żony Lameka.
Nastawcie ucha na moje słowa:
Gotów jestem zabić człowieka dorosłego, jeśli on mnie zrani,
i dziecko - jeśli mi zrobi siniec!
Jeżeli Kain miał być pomszczony siedmiokrotnie,
to Lamek siedemdziesiąt siedem razy!» - Ks. Rodzaju 4:23,24
Lecz to nie wszystko, grzech wykracza poza świat ludzi. Pomiędzy Bogiem, a człowiekiem pojawia się na scenie trzecia postać. Stare Przymierze z początku nie mówi dużo o tej postaci, jak opisuje Ks. Mądrości utożsamia tę postać z diabłem albo szatanem, który ukaże się w pełni w Nowym Przymierzu.
,, A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła
i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.” – Ks. Mądrości 2:23
Lecz opis pierwszego grzechu nie kończy się bez pozostawienia człowiekowi jakiejś nadziei. Inicjatywa zerwania wyszła od człowieka, że nie ulega żadnej wątpliwości, że inicjatywa pojednania wyszła od Boga.
,, Któż czystym uczyni skalane (skażone)?
Nikt zgoła.” – Hioba 14: 4
,, A was, którzy byliście umarli w waszych upadkach i grzechach.” – Efezjan 2:1
Chwała Panu Jeszu.
Stanisław sługa Pan Jeszu.
Zachodzi pytanie, jak nasz Bóg Ojciec mógł w sprawie Syna Bożego Jeszu dokonać tego, co było nie możliwe dla człowieka, według uwagi Hioba?
Jak Bóg Ojciec dokonał rzecz pożądaną, chodź nie możliwą by członek rodzaju ludzkiego mógł być wolnym od jego skażenia – odłączony – by tym sposobem mógł stać się okupem?
Na te pytania odpowiem w drugiej części.
„Z natury czynią to, co jest w prawie” - Rzymian 2: 14,15. Między czasami Adama a Mojżesza nie było żadnego obszernego zbioru przepisów (praw), które pozwalałyby ocenić czyjeś postępowanie, wcale nie oznacza, jakoby ludzie żyjący w tym okresie byli bez grzechu.
*słownik biblijny - Pax 1994
**konkordancja biblijna - znak 1939 rok.
Brak komentarzy