,,Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto [to] odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego." 1 Tesaloniczan 4: 7,8 W Nowym Przymierzu termin, ,,Biskup-Nadzroca”, ,,Presbyteros-Starszy” odnosi się do osób, które można nazwać ,,wyżej postawionych”, ,,duchowym nadzorcą” czy ,,przewodzącym w służbie Bożej”. Kwalifikacje, jakie powinien on spełniać, znajdujemy na przykład w 1 Tym 3:1-7. ,,W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. Jak ci zarządziłem, [może nim zostać] jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierzące, nie obwiniane o rozpustę lub niekarność. Biskup bowiem winien być, jako włodarz Boży, człowiekiem nienagannym, niezarozumiałym, nieskłonnym do gniewu, nieskorym do pijaństwa i awantur, nie chciwym brudnego zysku, lecz gościnnym, miłującym dobro, rozsądnym, sprawiedliwym, pobożnym, powściągliwym, przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł udzielać upomnień i przekonywać opornych.” Tytusa 1:5-9 Greckie słowo ,,episkopos(G1985)” oznacza ,,nadzorca, opiekun”. Jego podstawowe zagadnienie ukształtowało się w kulturze greckiej-hellenistycznej. Władcy (pogańscy) wyznaczali ,,episkopos” , aby nadzorowali podbite czy nowo utworzone prowincje. W zgromadzeniu Chrystusa ,,episkopos-biskup” podstawowym obowiązkiem było głoszenie Słowa Bożego, nauczenie, stanie na czele lokalnej wspólnoty wierzących, sprawowanie nad nim opieki, kierowanie, nią...