Apostoł Paweł pisał do wiernego sługi i współpracownika Tymoteusza; ,,Ludzie zaś źli i oszuści coraz bardziej brnąć będą w zło, błądząc sami i drugich w błąd wprowadzając. Ale ty trwaj w tym, czegoś się nauczył i czego pewny jesteś, wiedząc, od kogoś się tego nauczył. I ponieważ od maleńkości znasz Pisma święte, które mogą cię obdarzyć mądrością dla zbawienia przez wiarę w Chrystusa Jeszu.” - 2 Tym. 3:13 Czy w ogóle osoby czytając te słowa ap. Pawła do Tymoteusza biorą głęboko do serca? Czytając mówią do siebie, ale ja wiem swoje? Odkąd w I wieku powstały zgromadzenia, powołani w Panu podejmują ciężką walkę o to, by chronić się przed nieczystością duchową, naukami i upadkiem moralnym. Wierny sługa Juda tak pisała w swym liście; ,,Umiłowani! Zabierając się z całą gorliwością do pisania do was o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i napomnieć was, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym. Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jeszu Chrystusa.” Dalej pisze, że; ,,A chcę przypomnieć wam, którzy raz na zawsze wszystko wiecie,...
A na tych wszystkich, którzy będą postępować według tej zasady, [niech przyjdzie] pokój i miłosierdzie, i na Iszraela Bożego. – Galatów 6:16 Jak często należy zatem obchodzić pamiątkę śmierci Pan Jeszu? Tylko raz w roku, gdyż tak właśnie zazwyczaj upamiętnia się różne doniosłe wydarzenia. Poza tym Pan Jeszu poniósł śmierć w dniu judejskiego święta Paschy, obchodzonego raz w roku. Dlatego też apostoł Paweł nazwał Go „Chrystus bowiem, nasza Pascha”, jako że Jego ofiarna śmierć otworzyła drogę do życia eonowego(wiecznego) dla Iszraela Bożego. Podobnie jak pierwsza ofiara paschalna pozwoliła zachować życie pierworodnym iszraelskim w Egipcie i utorowała drogę do uwolnienia z niewoli całego narodu. ,,Usuńcie więc stary zakwas, abyście byli nowym ciastem, jako że jesteście przaśni. Chrystus bowiem, nasza Pascha, został ofiarowany za nas.” – 1 Koryntian 5: 7 jeszu.org Jak rozumieć słowa ap. Pawła: „Ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie”? Zdefiniujmy słowo „Ilekroć” – gr. ὁσάκις – hosakis; Strong- Sposób użycia: tak często, jak, tyle razy, jak. Słownik Abotta- Smifha - wskazujący na zależność zachodzącą między regularnie powtarzającymi się faktami. Więc tyle razy co – tak ile razy, jak. Apostoł Paweł nie użył w tekście greckim słowa ,,pollákis”, które oznacza „często”, „częstokroć”. Posłużył się natomiast wyrazem hosákis, który można przetłumaczyć...
Jak więc przyjęliście Chrystusa Jeszu, Pana, tak w Nim chodźcie, zakorzenieni i zbudowani na Nim, i utwierdzeni w wierze, jak was nauczono; przepełnieni wdzięcznością. Uważajcie, żeby was ktoś nie obrócił na [własną] korzyść przez filozofię i próżne oszustwo, oparte na ludzkiej tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie. – Kolosan 2: 6-8 Biorąc wartość imienia Chrystusa Syna Bożego i z tym imieniem się wiąże, a także wypowiedzi zawartych w księgach(pismach Apostołów) nie można lekceważąco podchodzić od imienia naszego Pana. Z listu apostoła Pawła do Kolosan 2:7 odczytujemy, że jest nauką o Pomazańcu Jeszu jako Panu. Oburzą się osoby i powiedzą, my z godnością i czcią podchodzimy do imienia Jezus, Chesusu, Isus. Oczywiście wierzę ich szczerą intencję co do wielbienia tych imion. Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w tchnieniu(duchu) i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali. – Jana 4: 23 Prawdą jest, że Syn Boży dostał i zostało objawione formie Jeszu, w takiej formie nakazał je spisać apostołom i jest to święte imię naszego Zbawiciela. W tym imieniu mamy wzywać i zanosić modlitwy do Boga Ojca. Sercem bowiem wierzy się dla usprawiedliwienia, ustami...
,,Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycy, które wziął człowiek, zasiał na roli swojej. Jest ono, co prawda, najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn, i staje się drzewem, tak iż przylatują ptaki nieba i gnieżdżą się w gałęziach jego” Ew. Mateusza 13:31,32 Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupił to pole(role, ziemie).(Mat 13:44) Królestwo jest darem, jest skarbem, o którego zdobycie należy się troszczyć za cenę wszystkiego, co człowiek posiada. Lecz aby go zdobyć, trzeba spełnić pewne warunki. Nie oznacza to, że Królestwo Boże można by było uważać za zapłatę należną nam z tytułu sprawiedliwości, Bóg całkowicie z własnej woli najmuje ,,robotników do swej winnicy”(Mat 20:1-16). Królestwo Boże jest łaską, to człowiek tym bardziej powinien odpowiedzieć na tą łaskę. Zatwardziali grzesznicy, niesprawiedliwi(niegodziwi) Królestwa Bożego nie odziedziczą(…)”(1Kor 6:9) ,,Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwieźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” 1Kor 6:9,10) ,,Widoczne zaś są uczynki...
,,Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto [to] odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego." 1 Tesaloniczan 4: 7,8 W Nowym Przymierzu termin, ,,Biskup-Nadzroca”, ,,Presbyteros-Starszy” odnosi się do osób, które można nazwać ,,wyżej postawionych”, ,,duchowym nadzorcą” czy ,,przewodzącym w służbie Bożej”. Kwalifikacje, jakie powinien on spełniać, znajdujemy na przykład w 1 Tym 3:1-7. ,,W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. Jak ci zarządziłem, [może nim zostać] jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierzące, nie obwiniane o rozpustę lub niekarność. Biskup bowiem winien być, jako włodarz Boży, człowiekiem nienagannym, niezarozumiałym, nieskłonnym do gniewu, nieskorym do pijaństwa i awantur, nie chciwym brudnego zysku, lecz gościnnym, miłującym dobro, rozsądnym, sprawiedliwym, pobożnym, powściągliwym, przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł udzielać upomnień i przekonywać opornych.” Tytusa 1:5-9 Greckie słowo ,,episkopos(G1985)” oznacza ,,nadzorca, opiekun”. Jego podstawowe zagadnienie ukształtowało się w kulturze greckiej-hellenistycznej. Władcy (pogańscy) wyznaczali ,,episkopos” , aby nadzorowali podbite czy nowo utworzone prowincje. W zgromadzeniu Chrystusa ,,episkopos-biskup” podstawowym obowiązkiem było głoszenie Słowa Bożego, nauczenie, stanie na czele lokalnej wspólnoty wierzących, sprawowanie nad nim opieki, kierowanie, nią...