Pamiątka śmierci Chrystusa?

Ewangelia Łukasza 22: 19

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: <<To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!>>

W dnia 14 awiw (późniejszy nisan) obchodzono święto Paschy (Wyjścia 12:1-3, 6-14). W 33 roku naszej ery Jeszu w tym właśnie dniu spożył z uczniami ostatnią wieczerzę, po czym wyszedł z nimi dla wytchnienia do pewnego ogrodu, gdzie został aresztowany. Nim ów dzień dobiegł końca, zmarł na krzyżu, na którym go stracono niby potępionego zbrodniarza.

„Biegnijmy wytrwale wyznaczony nam bieg, patrząc pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jeszu. Dla radości, która była wystawiona przed nim, zniósł krzyż, pogardzając hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Bożego. Istotnie, weźcie ściśle pod uwagę tego, który przetrwał takie sprzeciwy ze strony grzeszników, czynione wbrew ich własnym interesom, abyście się nie znużyli i nie załamali w swych duszach.” — Hebr. 12: 1-3 BT.

Śmierć Jeszu zasługuje na szczególną pamięć przede wszystkim ze względu na rolę, jaką odegrał w zamierzeniach Bożych. Dostosowanie się do nich nie przyniosło mu kariery politycznej ani wojskowej. Misja, jakiej się podjął, dotyczyła jednej z największych potrzeb całej ludzkości — samego życia. Wyjaśniając przyczynę tego problemu ludzkości, Biblia podaje w Liście do Rzymian 5: 12: „Przez jednego człowieka [Adama] grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli”.

Bóg przyznał swemu Synowi prawnie odpowiednią władzę, mocą której może on unieważnić nasze grzechy i jako ojcowskie dziedzictwo dać nam życie wieczne, oswabadzając nas z niewoli grzechu i śmierci (Hebr. 2: 14, 15; Rzym. 5:21).

„zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi”. — Hebr. 7:25.

WŁAŚCIWY PRZEBIEG PAMIĄTKOWEJ UROCZYSTOŚCI

Jak właściwie należy obchodzić rocznicę śmierci Chrystusa Jeszu? Odpowiedni sposób pokazał on sam; charakteryzuje go niezwykła prostota. Apostoł Paweł pisał w natchnieniu: „Otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jeszu tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb [niekwaszony, jaki używano podczas Paschy] i dzięki uczyniwszy połamał, i rzekł:, To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę’. Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich [wina] mówiąc: ‚Ten kielich jest Nowym Przymierzem we krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę." — 1 Kor. 11:23-25.

Naśladowcy Syna Bożego obchodzili, więc pamiątkę śmierci Jeszu Pomazańca a nie pamiątkę wyjścia z Egiptu. Od tej pory nie spotkamy w Nowym Testamencie informacji, że słudzy pomazańcowi obchodzą paschę na żydowski sposób. Owszem pewni Judejczycy starali się do tego ich przymusić, ale posłaniec Pomazańca o imieniu Paweł wyraźnie ostrzegł przed takimi osobami.

,,Mówię o tym, by was nikt nie zwodził pozornym dowodzeniem (…) (8) Baczcie, aby kto was nie zagarnął w niewolę przez tę filozofię będącą czczym oszustwem, opartą na ludzkiej tylko tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie (…) (16) Niechaj, więc nikt was nie sądzi z powodu jedzenia i picia bądź w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu. (17) Są to tylko cienie spraw przyszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa" - Kolosan 2: 4

Kto uznaje Chrystusa Jeszu za tego, kim jest według Biblii, mianowicie za „ Króla i Pana”, ten z pewnością będzie się chciał znaleźć wśród ludzi, którzy go wspominają zgodnie z jego wskazówkami (Judy 4)

Świat obchodzi, co roku wiele uroczystości, przy czym stara się je jakoś uświetnić. Tymczasem jedynym świętem, które Jeszu kazał obchodzić swoim oddanym i wiernym naśladowcom, jest Wieczerza Pańska. Dla wszystkich tych, którzy zanurzyli się w imię Pana Jeszu jest to bez wątpienia najważniejsza uroczystość w roku.

W tym roku pamiątkę śmierci Pana Jeszu obchodzimy 11 kwietnia 2017 r. po zachodzie słońca.

Stanisław sługa Pana Jeszu.

stachsos33@gmail.com