„Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.” - 2 Koryntian 4: 6 

W Biblii słowo ,Chwała’ (heb. kawod gr. doksa- opinię; reputację-  chwała, sława, powaga, jasność, zaszczyt, wspaniałość, godność)  zwiera w sobie myśl ciężaru, wagi. Tak więc w języku hebrajskim i greckim „Chwała” oznacza nie tyle może czyjąś dobrą reputację, ile raczej rzeczywistą wartość, odpowiadającą jego powadze. Chwała jest, w pełni tego słowa znaczeniu, ozdobą króla. Wyraża ona przez swe bogactwo i potęgę wspaniałości jego królestwa. Salomon otrzymuje od Boga „bogactwo i chwałę tak wielką, jak żaden wśród królów”.1 Krn 29: 28; 2 Krn 17: 5

„Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra od zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?» Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: «Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale poprosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie. I choć nie prosiłeś, daję ci ponadto bogactwo i sławę, tak iż <za twoich dni> podobnego tobie nie będzie wśród królów. Jeśli zaś będziesz postępować moimi drogami, zachowując moje prawa i polecenia za przykładem twego ojca, Dawida, to przedłużę twoje życie»”. - 1 Królewska 3: 9-14 lub (3 Krl 3: 4-14)

Chwała jest również oznaką wysokiej pozycji, jak też synonimem godności, którą przynosi dany urząd. Józef mówi do swych barci: „Opowiedzcie memu ojcu o mej wysokiej godności w Egipcie i o wszystkim, coście widzieli. I nie zwlekając sprowadźcie tu mego ojca»” - Rdz 45: 13

Chwała Boga JHWH

Wyraźnie oznacza samego Boga, gdy ukazuje się w swym majestacie, w blasku swej świętości i mocy. Stary Testament wyraża chwałę Bożą jako wielkie dzieła Boże i objawienie się samego Boga.

Bóg objawia swoją chwałę przez swe niezwykłe ,interwencje, znaki i wyroki’ .

„Wszyscy, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, które działałem w Egipcie i na pustyni, a wystawiali Mnie na próbę już dziesięciokrotnie i nie słuchali mego głosu, ci nie zobaczą kraju, który obiecałem pod przysięgą ich ojcom. Żaden z tych, którzy Mną wzgardzili, nie zobaczy go”. - Ks. Liczb 14: 22,23

Bóg przychodzi z pomocą swemu ludowi. Chwała jest wówczas prawie synonimem zbawienia.(Iz 44: 22; por. Iż 40: 5 z Łuk 3: 6)

„Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie!  Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy. Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą Karmelu i Saronu. Oni zobaczą chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga. Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! Powiedzcie małodusznym: «Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto - pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by zbawić was»”. - Izajasza 35: 1-4

Ukazanie się ,chwały JHWH’’ jest rzeczywistością widzialną, która jest wprost promieniowaniem Bożej istoty. I dla tego Mojżesz modlił się: „«Spraw, abym ujrzał Twoją chwałę».  [Pan] odpowiedział: «Ja ukażę ci mój majestat i ogłoszę przed tobą imię Pana, gdyż Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, komu Mi się podoba»”. - Wyj 33: 18

Na Synaju chwała JHWH przybiera jakby obłoku, która wypełniała całe wzgórze.(Wyj 24: 15,16; Pp 5:22) Mojżesz gdy wracał z góry, „cała twarz promieniała”(Wyj 34: 29), „tak tez synowie Iszalela - jak powiedziała apostoł Paweł - nie mogli spoglądać na Mojżesza z powodu jasności jego oblicza” - 2 Kor 3: 7

Po Synaju chwała spoczywa na przybytku (Namiot Spotkania): „i to miejsce będzie uświęcone przez moją chwałę”.(Wyj 29:43)

„Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek”. - Wyjścia 40: 34

Potem chwała wypełni świątynię w ten sposób, że Bóg ukazuje się jako obecny wśród ludu po to, by go zbawić, uświęcać, i nim władać.(Pp 5: 23-311 Krl 8: 10; Ez roz. 9-11; Iz 60: 1)

„Potem im rzekł: «Posłuchajcie mnie, lewici! Teraz oczyśćcie siebie i oczyśćcie dom Pana, Boga ojców waszych. Usuńcie to, co nieczyste, z miejsca świętego” - 2 Kronik 29: 5

Chwała Pomazańca

Częścią istotną jest powiązanie chwały Bożej z osobą Pana Jeszu; chwała Boża jest w całości swej pełni obecna w Panu Jeszu. Jako Syn Boży jest On „odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty”. Chwała Boża widnieje „na obliczu Pomazańca” od Niego promieniuje „jasność” dla wywołanych(2 Kor 3:18). Jest On Panem chwały, była to chwała, którą ujrzał Izajasz: „Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił” - Jana 12: 41

Przez narodzenie, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Pomazaniec „wszedł do chwały Bożej, która „została mu dana przez Ojca, jeszcze przed stworzeniem świata”(J 17: 24)

„Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego”. - Łukasza 24: 26,27

U kresu historii są „zaślubiny Baranka”; „Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka”, Oblubienica pojawia się wtedy odziana, „bisior lśniący i czysty» - bisior bowiem oznacza czyny sprawiedliwe świętych”.(Obj 19: 7). Chwała Oblubienicy w całości pochodzi od Oblubieńca. To w Jego krwi zostały wybielone szaty wybranych (wywołanych) i jeśli Oblubienica nosi takie szaty, to dlatego, że było jej dane.

 „Potem usłyszałem jak gdyby głos donośny wielkiego tłumu w niebie - mówiących: «Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc u Boga naszego, bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe,(…)  i dano jej oblec bisior lśniący i czysty» - bisior bowiem oznacza czyny sprawiedliwe świętych. I mówi mi: «Napisz: Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka!» I mówi mi: «Te prawdziwe słowa są Boże»”. - Objawienie 19: 1-9

Musimy pamiętać, iż wielkie uzewnętrznianie Boskiej chwały Pana Jeszu, będzie miało miejsce w chwili Jego ponownego przyjścia.(Mk 8: 38)

„Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i chwałą. Pośle On swoich aniołów z trąbą o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranychz czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego”. - Mateusza 24: 30,31

Stanisław sługa Pana Jeszu