Ewangelia Jana 12: ,,A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec,,. Tutaj Jeszu Pomazaniec wyjaśnia rolę uczniów, a także fakt, że nie jest Bogiem Wszechmogącym, ale raczej przedstawicielem i kochającym sługą swego Boga i Ojca. Służenie Bogu jako słudzy jest najlepszym przywilejem jakiego człowiek może dostąpić: ,, 11 Największy z was niech będzie waszym sługą. 12 Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony,,. Mat 23: 11, 12 Pan Jeszu definiuje co mają czynić osoby które chcą zostać jego uczniami: ,, 26 A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec,,. Jana 12: 26 Najbardziej podstawowym elementem nauk Pana Jeszu jest po prostu usłyszeć jego słowa i postępować zgodnie z tymi słowami. Kiedy podążamy za Jego słowem, zaczynamy zrozumieć, co Jeszu chce nam powiedzieć. Jeszu bardzo wyraźnie informuje słuchaczy, słowa te są przekazywane do każdego indywidualnie. ,, 21 Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 22 Wielu powie...
Ewangelia Marka 1: 44 ,,mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich»,,. Oto sytuacja dotycząca nauczania Jeszu: ,,40 Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: «Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić». 41 Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony!». 42 Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. 43 Jeszu surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, 44 mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich». 45 Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jeszu nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego,,. Marka 1: 40-45 Jeszu miał na celu pouczenie człowieka, aby nie rozpowszechniał tej wiadomości. Chciał wejść i przemierzyć miasto bez tłumu ludzi, którzy przychodzili do nie go, aby uzdrowić ich cielesne nieszczęścia. Jeszu uzdrowił chorego, ale dlaczego nie chciał, aby człowiek nie rozpowszechniał wiadomości o uzdrowieniu? Jest to w istocie przeciwieństwem tego, co wielu samozwańczych uzdrowicieli (kościelni...
Rzekł do niego Jeszu: <<Idź, syn twój żyje>> Jana 4: 48 Jeszu rzekł do niego: «Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie». 49 Powiedział do Niego urzędnik królewski: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko». 50 Rzekł do niego Jeszu: «Idź, syn twój żyje». Tutaj Pan nasz Jeszu wyjaśnia przyczyny uzdrowienia. Jeszu odpowiada „rzymskiemu urzędnikowi”, który prosił, aby uzdrowił jego umierającego syna. To ilustruje, że Jeszu nie był zainteresowany uzdrowieniem ciała każdego. Oczywiście był upełnomocniony tą umiejętnością: mógł uzdrowić wszystkich, których zobaczył, gdyby Bóg tego chciał. Po zadaniu pytania przez Pana (Jana 4: 48), a urzędnik rzymski odpowiedział: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko». Jana 4: 49 Innymi słowy, urzędnik w chwili obecnej nie troszczył się o naukę Boga lub Pan Jeszu. Był zainteresowany tylko życiem i zdrowiem syna. Pan Jeszu nie musiał iść do jego syna, żeby go uzdrowić. Jeszu po prostu powiedział: ,, Idź, Twój syn będzie żył ". Innymi słowy, Jeszu mógł uzdrowić syna mężczyzny, nie widząc, na co był chory, czy nawet gdzie on był. Jak to się stało? Czy Jeszu miał jakieś magiczne moce? Skąd wzięły się jego cudowne moce? W rzeczywistości Jeszu wyjaśnia jasno, że Jego moc pochodzi od Boga. 21 Jeszu im odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: jeśli...
,,Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę" - Jana 13: 18 Ta wypowiedź Pana Jeszu występuje po wymyciu nóg swoim uczniom, a następnie instruuje, aby również to samo czynili sobie - stać się pokornym sługą Bożym. (patrz wcześniejsze wersety 13: 15, 16, 17). Pan Jeszu nie do wszystkich uczniów mówił. Pan Jeszu wskazuje, że nie wszyscy uczniowie, z którymi rozmawiał, postępują zgodnie z nauczeniem. Ale zdanie ,wiem,, że tych których wybrałem" wskazuje więcej niż tylko na "wiedzę" lub realizację. Tutaj słowo ,,wie,, pochodzi od greckiego οδδα (oida) co znaczy "poznać, czyli zdobyć wiedzę, rozumieć, postrzegać" według leksykonu. Można to rozpatrywać w dwojaki sposób. Pan Jeszu na pewno ,wie, których wybrał. To nie jest tak, jakby mógł wybrać uczniów i nie zdaje sobie sprawy kim oni są. Słowo „wiedząc", których wybrał, w tym przypadku odnosi się do zdolności postrzegania, Jeszu wybrał ich, ponieważ rozumiał, że były szczere w swoim podejściu do niego. Oni nie mają ukrytych motywów. To oczywiście oznacza, że proces selekcji przez Pana Jeszu nie był arbitralny. To było oparte na sercach jego uczniów. Pan Jeszu po prostu mógł...
Od Adama do góry Synaj. WRÓZNYCH krajach rządy wydają ustawy chroniące święcenie cotygodniowego szabatu lub innego dnia odpoczynku. Osoby, które naruszają ten dzień wykonywaniem jakieś określonej pracy lub otwieraniem sklepu, wymierza się grzywnę. Niekiedy ustawa o dniu odpoczynku ustala pewien dzień, który jest święcony tylko przez najsilniejsze ugrupowanie religijne. Przysparza to trudności, gdyż np; żydzi, adwentyści dnia siódmego święcą sobotę, siódmy dzień tygodnia, katolicy, protestanci święcą niedziele jak cotygodniowy dzień odpoczynku. Ponieważ wszystkie te dni święci się, co tydzień rzekomo z nakazu jednego i tego samego Boga, nasuwa się pytanie: Który dzień jest właściwym dniem odpoczynku? Czy musimy dzisiaj w imię posłuszeństwa wobec Boga święcić cotygodniowy szabat? W pierwszym stuleciu naszej ery rozproszeni Israelici święcili swój cotygodniowy Szabat, (szabas, sabat, sobota (hebr. שַׁבָּת, odpoczynek) od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę. W tym czasie zgromadzali się w synagogach by czytać, objaśniać Pisma i odmawiano modlitwy. Przez święcenie szabatu przestrzegali czwartego przykazania, które brzmi: ,,8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci JHWH, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani...