Jest to jedno z najbardziej błędnie interpretowana wypowiedzi Jeszu Pomazańca, które doprowadziło do wielkiego nieporozumienia o Panu Jeszu, ale tak, że o Bogu Ojcu. To stwierdzenie, wyrwane z kontekstu przez wielu kościelnych kaznodziei i nauczycieli wielu instytucji sekciarskich, zostało zinterpretowane, że Pan Jeszu mówi, że jest Bogiem. Czy to może być prawda? Po pierwsze należy zauważyć, że stwierdzenie to nie powinno być wyjęte z kontekstu, wcześniejszy werset dużo nam mówi: „Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca..” (Jana 10:29) Oświadczenie to powinno być traktowane ostrożnie: „Ojciec mój, który Mi je dał..." Czy to stwierdzenie nie wyraźnie wskazują, że istnieją dwie istoty zaangażowane tutaj, Bóg i Syn Jeszu? Sam fakt, że coś zostało podane wymaga „dawcę” i „odbiorcy”. Wymaga to dwie osoby.
25 On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? 26 Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». 27 I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. 28 Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu». Marka 2: 24-28 Wcześniej faryzeusze zadali pytanie Panu Jeszu: 23 Pewnego razu, gdy Jeszu przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. 24 Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?» Mk 2: 23,24 Jeszu odpowiada na fakt, że jego uczniowie jedli ziarno w sabat - który jest zwykle zabronione przez zwyczaj judejski - jak wskazywali faryzeusze. Na przykład ustawa o sabacie zabraniała wykonywania pracy w siódmym dniu tygodnia. Łuskanie kłosów w celu pożywienia się ziarnem (jak to uczynili apostołowie w sabat) było zaliczone do prac żniwnych, a stąd zakazane w dzień sabatu (Marka 2: 23, 24) Według pewnej tradycji nie było wolno nawet łapać pcheł w sabat, gdyż uważano to za formę polowania. — The Jewish Encyclopedia (Encyklopedia Żydowska)
22 Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą, i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: 23 cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom. Łukasza 6: 22,23 Zwracając się do swoich uczniów, Chrystus Jeszu oświadcza: 20 A On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: «Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże» Łuk 6: 20 Choć był w stanie mówić w synagogach i dziedzińcu świątyni, Izraelscy nauczyciele i ich zwolennicy byli głęboko krytyczni wobec Jeszu, jego nauk i wyznawców. Dla uczonych w piśmie i faryzeuszy jest kontrowersyjnym nauczycielem i był znienawidzony przez wielu. Dlaczego? Dlaczego ludzie odrzucili takiego wybitnego nauczyciela, jakim był Jeszu Pomazaniec Boży?
Oto, co twierdzi Towarzystwo Strażnica: „Prawdziwi chrześcijanie otaczają czcią imię Boże — Jehowa. Jezus rozsławiał to imię. Pomagał ludziom poznać Jehowę i uczył ich modlić się, żeby Jego imię było uświęcane (Mateusza 6:9). Która religia zachęca do używania imienia Bożego? Przeczytaj Jana 17: 26 i Rzymian 10:13,14.” Zacznijmy od tego, iż nie ma nigdzie w Nowym Testamencie informacji, że takie imię było używane przez naśladowców Chrystusa ani przez niego samego. W ogóle takiego imienia nie znajdziemy w całej Biblii, nawet w Starym Testamencie. Świadkowie twierdzą, że występuje ono aż 7000 razy, ale to jest nieprawda. W starożytnych manuskryptach istnieje imię Boga, ale jest zapisywane literami JHWH i nikt nie wie, jak je naprawdę wymawiano. Wiadomo jednak, że forma Jehowa jest błędna i Towarzystwo Strażnica ostatnio przyznaje, że tak jest. Oto dowód, że świadkowie sami przyznają, iż prawdziwe imię Boga jest nieznane: „W dawnej hebrajszczyźnie nie zapisywano samogłosek. Dlatego obecnie nikt nie może z całą stanowczością orzec, jak w czasach biblijnych wypowiadano JHWH. Czy jednak ma nas to powstrzymywać od posługiwania się imieniem Bożym? Przecież nie wiemy też na pewno, jak w tamtych czasach nazywano Jezusa — może Jeszua, a może Jehoszua. Mimo to ludzie na całym świecie używają różnych form...
Ewangelia Jana 12: ,,A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec,,. Tutaj Jeszu Pomazaniec wyjaśnia rolę uczniów, a także fakt, że nie jest Bogiem Wszechmogącym, ale raczej przedstawicielem i kochającym sługą swego Boga i Ojca. Służenie Bogu jako słudzy jest najlepszym przywilejem jakiego człowiek może dostąpić: ,, 11 Największy z was niech będzie waszym sługą. 12 Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony,,. Mat 23: 11, 12 Pan Jeszu definiuje co mają czynić osoby które chcą zostać jego uczniami: ,, 26 A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec,,. Jana 12: 26 Najbardziej podstawowym elementem nauk Pana Jeszu jest po prostu usłyszeć jego słowa i postępować zgodnie z tymi słowami. Kiedy podążamy za Jego słowem, zaczynamy zrozumieć, co Jeszu chce nam powiedzieć. Jeszu bardzo wyraźnie informuje słuchaczy, słowa te są przekazywane do każdego indywidualnie. ,, 21 Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 22 Wielu powie...