Abraham przyjaciel Boga Wszechmogącego

2 lipca 2017

Jak doszło do tej przyjaźni z Bogiem? Dzięki  Abrahamowym uczynkom wiary, jego czynom, które były wyrazem wiary w jedynego żywego i prawdziwego Boga Wszechmocnego. Jeden  z naturalnych potomków Abrahama, mieszkaniec Bliskiego Wschodu imieniem Jakub, syn Józefa z Nazaretu, napisał o wierze Abrahama:

,, I tak wypełniło się pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu i policzono mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga”. -Jakuba 2: 23

Zanim inny potomek Abrahama powiedział coś o jego wierze, najpierw napisał i wskazał, dlaczego Abraham mógł się podobać Bogu:

,, 6 Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają”. -Hebrajczyków 11: 6

Wiara Abrahama stanowiła podstawę jego przyjaźni z Bogiem.

Abraham pojawia się na widowni dziejów biblijnych, gdy mieszkał w Ur Chaldejskim, mieście oddalonym  południowy wschód od Babilonu, gdzie otwarcie uprawiano kult fałszywych bogów. Jako potomek Sema Abraham pochodził z odpowiedniego rodu, gdyż Noe pobłogosławił Sema mówiąc:

(Ks. Rodzaju 9: 26,27),,....Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg Sema! Niech Kanaan będzie sługą Sema! 27 Niech Bóg da i Jafetowi dużą przestrzeń i niech on zamieszka w namiotach Sema, a Kanaan niech będzie mu sługą,,

Bóg objawił się Abrahamowi w Ur Chaldejskim . Szczepan, potomek Abrahama, potwierdziła ten fakt historyczny w uroczystym oświadczeniu złożonym przed  najwyższym trybunałem religijnym ,Sanhedryn, w starożytnym Jeruzalem. Szczepan powiedział:

(DzAp 7: 2,4) ,, Słuchajcie, bracia i ojcowie: Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu, Abrahamowi, gdy żył w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Charanie. 3 I powiedział do niego: Opuść ziemię swoją i rodzinę swoją, a idź do ziemi, którą ci wskażę. 4 Wtedy wyszedł z ziemi chaldejskiej i zamieszkał w Charanie. A stąd po śmierci ojca przesiedlił go [Bóg] do tego kraju, który wy teraz zamieszkujecie,,.

To wezwanie było wielką próbą wiary Abrahama. Abrahamowi obiecano jednak błogosławieństwo, jeżeli będzie posłuszny. Prorok Mojżesz zwraca na to uwagę w sprawozdaniu dotyczącym tej sprawy, kiedy mówi:  

,,Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę.  Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem.  Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi”. (Rodzaju 12: 1,2,3)

Który ze wszystkich narodów wywodzących się od Abrahama miał być i rzeczywiście był tym  ,,wielkim narodem,,? Nie było to zależne tylko od rodowodu, lecz przede wszystkim od wyboru Bożego. Gdy bezdzietny Abraham (zwany najpierw Abramem) znalazł się we wskazanym mu przez Boga kraju, w którym Kananejczycy czcili boga Baala, niezwłocznie podjął w tym nowym kraju wielbienie swego Boga. W pewnej miejscowości w pobliżu Sychem Bóg ukazał się Abrahamowi i powiedział: ,,Nasieniu twemu dam tę ziemię,,Widocznie to nasienie miało zostać wywodzącym się od Abrahama ,,wielkim narodem,, przez który wszystkie rodziny ziemi miały dostąpić błogosławieństwa.

 „6 Abram przeszedł przez ten kraj aż do pewnej miejscowości koło Sychem, do dębu More. - A w kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy. - 7 Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: «Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię». Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał. 8 Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego”.- Ks. Rodzaju 12:6,7,8

Razem z Abrahamem przybył do Ziemi Obiecanej jego bratanek Lot. Później musieli się oni rozłączyć. Kiedy jednak najeźdź spoza ziemi Kanaan w zieli Lota do nie woli, Abraham udał się w pogoń za nimi i odbił Lota. W drodze powrotnej po tym zwycięstwie nad królami, którzy dokonali najazdu, Abrahamowi wyszedł na spotkanie Melchizedek, Król miasta Salem oraz „kapłan Boga Najwyższego”. Zasługę zwycięstwa odniesionego przez Abrahama Melchizedek przypisał Bogu. Było więc rzeczą oczywistą, że Abraham cieszy się błogosławieństwem Bożym. Melchizedek błogosławił Abrahamowi i powiedział:

„18 Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a [ponieważ] był on kapłanem Boga Najwyższego, 19 błogosławił Abrama, mówiąc:

«Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi!

20 Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy,

który w twe ręce wydał twoich wrogów!»

Abram dał mu dziesiątą część ze wszystkiego. 21 Król Sodomy rzekł do Abrama: «Oddaj mi tylko ludzi, a mienie weź sobie!» 22 Ale Abram odpowiedział królowi Sodomy: «Przysięgam na Pana, Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi, 23 że ani nitki, ani rzemyka od sandała, ani niczego nie wezmę z tego, co do ciebie należy, żebyś potem nie mówił: "To ja wzbogaciłem Abrama". -1 Mojżeszowa 14: 18-23 BT.

Gdy Abraham był już podeszłym wieku, martwił się, że nie ma dziedzica swych posiadłości. Pewnej nocy Bóg kazał mu wyjść z namiotu, aby popatrzył na gwiazdy i spróbował je policzyć. Potem Bóg powiedział:

„5 I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». 6 Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę”.- 1 Mojżeszowa 15: 5,6

Ponadto Abraham chciał się dowiedzieć, kiedy obejmie w posiadanie Ziemie Obiecaną. Przez formalną ceremonię Bóg zawarł więc z nim przymierze co do ziemi. W związku z tym Bóg znowu wziął na siebie rolę proroka i powiedział do Abrahama:

„13 I wtedy to Pan rzekł do Abrama: «Wiedz o tym dobrze, iż twoi potomkowie będą przebywać jako przybysze w kraju, który nie będzie ich krajem, i przez czterysta lat będą tam ciemiężeni jako niewolnicy; 14 aż wreszcie ześlę zasłużoną karę na ten naród, którego będą niewolnikami, po czym oni wyjdą z wielkim dobytkiem. 15 Ale ty odejdziesz do twych przodków w pokoju, w późnej starości zejdziesz do grobu. 16 Twoi potomkowie powrócą tu dopiero w czwartym pokoleniu, gdy już dopełni się miara niegodziwości Amorytów». -1 Mojżeszowa 15: 13-16

Nasuwa się pytanie: Który lud wywodzący się od Abrahama doświadczy tego: Czy lud pochodzący od niego przez jego syna Ismela? Czy też lud pochodzący od niego przez jego wnuka Ezawa, bliźniaczego brata Jakuba? Członkowie szczególnego ludu, który miał tego doświadczyć, byliby przez to naznaczeni jako wybrane „nasienie” Abrahama oraz jako przewidywani dziedzice ziemi obiecanej ich przodkowi Abrahamowi.

Sara, prawowita żona Abrahama, w dalszym ciągu była niepłodna i dlatego poleciła swej egipskiej niewolnicy Hagar, aby obcowała z jej mężem Abrahamem. W odpowiednim czasie Hagar urodziła  wtedy już 86 letniemu Abrahamowi syna Ismaela. Abraham bardzo kochał Ismaela; Bóg nie uznał go jednak za dziedzica, uprawionego do przywilejów obiecanych Abrahamowi. Z biegiem czasu Ismael został ojcem dwunastu wodzów plemiennych, ale lud od nich pochodzący nie doświadczył tego, co Bóg powiedział zawierając z Abrahamem przymierze co do objęcia w posiadanie Ziemi Obiecanej.-1 Mojżeszowa 25: 13-16.

Gdy Abraham miał 99 lat, ukazał mu się poseł (anioł) Boga i powiedział mu o innym nasieniu Abrahama niż Ismael, syn niewolnicy Hagar. Bóg rzekł do Abrahama:

„3 Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił: 4 «Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. 5 Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram[wzniosły ojciec], lecz imię twoje będzie Abraham[ojciec mnóstwa], bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów. 6 Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie”.-1 Mojżeszowa 17: 1-6

Miało się to stać przez jego żonę Sarę, co do której Bóg dodał jeszcze następującą obietnicę:

„15 I mówił Bóg do Abrahama: «Żony twej nie będziesz nazywał imieniem Saraj[swarliwa, kłótliwa], lecz imię jej będzie Sara[księżniczka, matka królów]. 16 Błogosławiąc jej, dam ci i z niej syna, i będę jej nadal błogosławił, tak że stanie się ona matką ludów i królowie będą jej potomkami». 17 Abraham, upadłszy na twarz, roześmiał się; pomyślał sobie bowiem: «Czyż człowiekowi stuletniemu może się urodzić syn? Albo czy dziewięćdziesięcioletnia Sara może zostać matką?» -1 Mojżeszowa 17: 15-17

A zatem jedyny syn Sary, prawowitej żony, niewiasty wolnej, miał być potomkiem, przez którego miało przyjść obiecane nasienie Abrahama tak nie zliczone jak gwiazdy na niebie. Bóg powiedział, że ma otrzymać imię Izaak, co znaczy „śmiech”.-1 Mojżeszowa 17: 19.

W myśli przymierza, które Bóg wówczas ustanowił, Abraham został obrzezany, a potem kazał obrzezać swego syna Ismaela. Będąc już obrzezany, Abraham został ojcem Izaaka ze prawowitą żoną Sarą. Było to cudem, ponieważ Sara miała w tedy dziewięćdziesiąt lat, a Abraham sto lat, a zatem oboje przekroczyli wiek, w którym wydawanie dzieci na świat jest rzeczą nienaturalną.

,, 1 Wreszcie Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. 2 Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył. 3 Abraham dał swemu synowi, którego mu Sara urodziła, imię Izaak. 4 Abraham obrzezał Izaaka, gdy ten miał osiem dni, tak jak to Bóg mu przykazał. 5 Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak. 6 Sara mówiła:

«Powód do śmiechu dał mi Bóg. Każdy, kto się o tym dowie, śmiać się będzie z mej przyczyny». 7 I dodawała: «Któż by się ośmielił rzec Abrahamowi: Sara będzie karmiła piersią dzieci, a jednak urodziłam syna mimo podeszłego wieku mego męża». 1 Mój 21: 1-7

Po latach, podczas uroczystości odbytej z okazji odstawienia Izaaka od piersi, jego matka Sara zauważyła, że kilkunastoletni Ismael ,,naśmiewa się” z Izaaka, czyli bawi się jego kosztem. W obawie o przyszłość swego syna Izaaka Sara poprosiła Abrahama, aby odprawił niewolnice Hagar razem z jej synem. Prośba nie spodobała się Abrahamowi, ale Bóg powiedział:

,, 8 Dziecko podrosło i zostało odłączone od piersi. Abraham wyprawił wielką ucztę w tym dniu, w którym Izaak został odłączony od piersi. 9 Sara widząc, że syn Egipcjanki Hagar, którego ta urodziła Abrahamowi, naśmiewa się z Izaaka, 10 rzekła do Abrahama: «Wypędź tę niewolnicę wraz z jej synem, bo syn tej niewolnicy nie będzie współdziedzicem z synem moim Izaakiem». 11 To powiedzenie Abraham uznał za bardzo złe - ze względu na swego syna. 12 A wtedy Bóg rzekł do Abrahama: «Niechaj ci się nie wydaje złe to, co Sara powiedziała o tym chłopcu i o twojej niewolnicy. Posłuchaj jej, gdyż tylko od Izaaka będzie nazwane twoje potomstwo. 13 Syna zaś tej niewolnicy uczynię również wielkim narodem, bo jest on twoim potomkiem».

14 Nazajutrz rano wziął Abraham chleb oraz bukłak z wodą i dał Hagar, wkładając jej na barki, i wydalił ją wraz z dzieckiem. Ona zaś poszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby. Rodz 21: 8-14

CDN. Cz2

Stanisław sługa Pan Jeszu.

Udostępnij

3 komentarze

  • Krzysztof pomazańcowy 20 czerwca 2017jako21:56

    Dziękuje bracie Stanisławie za streszczenie życia Abrahama, to był niezwykły człowiek. Mi najbardziej podobało się w nim to że był niezwykle sprawiedliwy jak na człowieka i wolał stracić niż kogoś skrzywdzić. Nie brał sobie drugiej żony dopóki pierwsza na nim tego nie wymogła, nie miał też konkubin. Hagar była u niego pełnoprawna żoną i nie chciał jej odprawiać nawet gdy Sara nalegała. Dopiero jak Bóg obiecał, że się o Hagar zatroszczy to uległ. Kolejną żonę także wziął dopiero po śmierci Sary. Był prawdziwym wzorem dla nas dziś.

  • kasia 20 czerwca 2017jako22:00

    Abraham zawsze pozostanie dla mnie wzorem meza, ojca i slugi Bozego. To moja ulubiona postac Biblijna zaraz po Naszym Panu Jeszu oczywiscie. Bardzo dobrze zredagowany artykul i swietnie dobrane wersety ! Czyta sie z przyjemnoscia .

  • Grzegorz 21 czerwca 2017jako09:25

    Bardzo faJanie napisany artykuł
    Abraham wzór do naśladowania i pokazujący miłość do Boga Ojca .
    Pozdrawiam ☺

Dodaj komentarz