A przez wiarę Abraham, gdy został wystawiony na próbę, niejako ofiarował Izaaka, i człowiek, który rad otrzymał obietnicę, próbował ofiarować swego syna, choć mu powiedziano: To, co będzie nazwane ,,twoim potomstwem,, przyjdzie przez Izaaka. Gdy Abraham miał już zabić Izaaka, który leżał związany na ołtarzu, poseł (anioł) Boży powstrzymał go od dalszego działania(Joba 1: 6-12). Abraham zauważył barana uwikłanego w pobliskich zaroślach i to zwierzę złożył na ofiarę zamiast Izaaka. Miejsce to nazwał ,,Pan widzi,, Potem poseł Boży zawołał do Abrahama i powiedział:

,, 15 Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: 16 «Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, 17 będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. 18 Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu». -Mojżeszowa 22: 1-18 BT

Nikt na ziemi, nawet żaden z późniejszych proroków, nie mógł potem zmienić tego, co Bóg tam poprzysiągł na samego siebie, nie mogąc złożyć przysięgi na kogoś większego. Słowo Boże i Jego przysięga to ,,dwie niezmienne sprawy,,

17 Dlatego Bóg, pragnąc okazać ponad wszelką miarę dziedzicom obietnicy niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, 18 abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzyśmy się uciekli do uchwycenia zaofiarowanej nadziei,,. -Hebrajczyków 6: 13-18 BT

Dlatego niezmienną wolą jest, żeby ,,wszystkie narody ziemi,, ,,sobie błogosławiły,, za pośrednictwem nasienia Abrahamowego, które miało przyjść przez jego syna Izaaka.

Ale czy naturalne pochodzenie decyduje o tym, kto jest tym ,,potomstwem,,?

Co zapowiadało ów proroczy dramat na wzgórzu w kraju Moria przez Abrahama i Izaaka? Wyjaśnił to prorok i Pomazaniec Boży Jeszu. Pewnej nocy powiedział on w Jeruzalem od człowieka, który w nim rozpoznał nauczyciela posłanego przez Boga:

,, 16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jedynego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony,,. - Jana 3: 1-17

Na piętnaście lat przed śmiercią Abrahama, Izaakowi urodziło się dwóch bliźniaczych synów. Temu, który przyszedł na świat pierwszy, dano imię Ezaw, a drugiemu imię Jakub. Czy Bóg zarządził, żeby z tych dwóch synów powstał naród składający się tylko z dwóch plemion, czyli pokoleń, przy czym głową jednego pokolenia byłby pierworodny Ezaw, a głową drugiego pokolenia  Jakub? Nie! Jeszcze przed ich narodzeniem Bóg powiedział do ich matki Rebeki:

,,«Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności; jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie sługą młodszego». - 1 Mojżeszowa 25: 19-26

Bóg powiedział prawdę w tym proroctwie, historia bowiem dowodzi, że potomkowie Ezawa służyli ulegle potomkom młodszego bliźniaka Jakuba.  Dla czego tak się stało?

Ponieważ Jakub został dziedzicem obietnicy, czyli przymierza, które Bóg zawarł najpierw z Abrahamem, a potem odnowił z Izaakiem. Po opuszczeniu domu Jakub miał sen o drabinie łączącej niebo z ziemią. Pan stał na jej szczycie i mówił:

,, 13 A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: «Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. 14 A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. 15 Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję». - 1 Mojżeszowa 28: 13-15

Pokrzepiony tą obietnicą Jakub udał się do ,,miasta Nachora,, czyli do Haranu w północnej Mezopotamii, i skontaktował się z rodziną swej matki Rebeki. (1 Mój 24: 10-15; 27: 42, 43; 28: 10) W ciągu następnych trzydziestu jeden lat Jakub został ojcem dwunastu synów i córki Diny oraz dalszych córek niewymienionych po imieniu. (1 Mój 37: 35; 46: 7) Najmłodszy z tych dwunastu synów, Beniamin, urodził się, gdy Jakub po powrocie do Ziemi Obiecanej przybywał w pobliżu Betlejem, nosząc już wówczas nadany mu przez posła Bożego przydomek ,Israel,.

„24 A gdy ich przeprawił przez ten potok, przeniósł również [na drugi brzeg] to, co posiadał. 25 Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, 26 a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim. 27 A wreszcie rzekł: «Puść mnie, bo już wschodzi zorza!» Jakub odpowiedział: «Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!» 28 Wtedy [tamten] go zapytał: «Jakie masz imię?» On zaś rzekł: «Jakub». 29 Powiedział: «Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś». – 1 Mojżeszowa 32: 24-29

 „16 A gdy wyruszyli z Betel i mieli jeszcze w drodze przed sobą pewną przestrzeń, aby dojść do Efrata, Rachela zaczęła rodzić; poród jednak był ciężki. 17 I kiedy urodziła w wielkich bólach, rzekła do niej położna: «Już nie lękaj się, bo oto masz syna!» 18 Ona jednak, gdy życie z niej uchodziło, bo konała, nazwała swego syna Benoni; lecz ojciec dał mu imię Beniamin. 19 A Rachela umarła i została pochowana przy drodze do Efrata, czyli Betlejem. 20 Jakub ustawił stelę na jej grobie. - Kamień tan stoi na grobie Racheli po dziś dzień.  21 Izrael wyruszył w drogę i rozbił namioty poza Migdal-Eder. 22 A gdy przebywał w tej okolicy, Ruben zbliżył się do Bilhy, drugorzędnej żony ojca swego, i obcował z nią; Izrael dowiedział się o tym. Synów Jakuba było dwunastu:

23 Synowie Lei: pierworodny syn Jakuba Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zabulon. 24 Synowie Racheli: Józef i Beniamin. 25 Synowie Bilhy, niewolnicy Racheli: Dan i Neftali, 26 oraz synowie Zilpy, niewolnicy Lei: Gad i Aser. Są to synowie Jakuba, którzy mu się urodzili w Paddan-Aram. 27 A potem Jakub przybył do ojca swego, Izaaka, do Mamre, do Kiriat-Arba, czyli do Hebronu, gdzie niegdyś mieszkał Abraham, a potem i Izaak. 28 Izaak miał wtedy sto osiemdziesiąt lat. 29 Izaak, doszedłszy do kresu swego życia, zmarł w późnej starości. I pochowali go jego synowie Ezaw i Jakub. – 1 Mojżeszowa 35: 16-29 (1 Moj 32: 24-28)BT

Bóg nie chciał, żeby z tych dwunastu synów Jakuba, czyli Iszraela, powstało dwanaście oddzielnych narodów i żeby tylko jeden  z nich dziedziczył prawa i przywileje z przymierza, które Bóg zawarł z Abrahamem.

Stanisław sługa Pana Jeszu

Cdn 3