Tego dnia wyszedł Jeszu z domu i usiadł nad morzem. I zebrało się wokół niego mnóstwo tłumu; dlatego wstąpił do łodzi i usiadł, a cały tłum stał na brzegu. I mówił do nich wiele w przypowieściach. I rzekł: Oto wyszedł siewca, aby siać. A gdy siał, padły niektóre ziarna na drogę i przyleciało ptactwo i zjadło je. Inne zaś padły na grunt skalisty, gdzie nie miały wiele ziemi, i szybko powschodziły, gdyż gleba nie była głęboka. A gdy wzeszło słońce, zostały spieczone, a że nie miały korzenia, uschły. A inne padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je. Jeszcze inne padły na dobrą ziemię i wydały owoc, jedne stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha. I przystąpiwszy uczniowie, rzekli mu: Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach? A On, odpowiadając, rzekł: Wam dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie jest dane. Albowiem temu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie; a temu kto nie ma, i to, co ma, będzie odebrane(odjęte). Dlatego w przypowieściach do nich mówię, bo, patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które zapowiada: Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli;...
W tym czasie szedł Jeszu w szabat(odpoczynek) wśród zbóż, a uczniowie jego byli głodni i poczęli rwać kłosy i jeść. A gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli do Niego: Oto uczniowie twoi robią(czynią), czego nie wolno robić(czynić) w szabat. A On rzekł im: Czyż nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był głodny, on i ci, którzy z nim byli? Jak wszedł do Domu Bożego i jadł chleby przekładania, których nie wolno było jeść jemu ani tym, którzy z nim byli, tylko samym kapłanom? Albo czy nie czytaliście w prawie(zakonie), że w szabat kapłani w świątyni naruszają szabat, a są bez winy? Ale mówię wam, że tutaj jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę miłosierdzia a nie ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu(odpoczynku). I odszedłszy stamtąd, przyszedł do ich synagogi. A był tam człowiek, który miał uschłą rękę. I zapytali go, mówiąc: Czy wolno w szabat uzdrawiać? Chcieli go bowiem oskarżyć. A On im rzekł: Któż z was, mając jedną owcę, gdyby mu ta w szabat do dołu wpadła, to czy jej nie pochwyci i nie wyciągnie? O ileż więcej wart jest człowiek, niż owca! A zatem wolno w szabat dobrze czynić. Wtedy rzekł temu...
A gdy Jeszu skończył wydawanie poleceń dwunastu uczniom swoim, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić(kazać) w ich miastach. A Jan, usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, wysłał uczniów swoich i kazał mu powiedzieć: Czy Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też mamy oczekiwać innego? A Jeszu im odpowiedział: Idźcie i oznajmijcie Janowi, co słyszycie i widzicie: Ślepi odzyskują wzrok i chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim zwiastowana jest dobra nowina; a błogosławiony jest ten, kto się mną nie zgorszy. A gdy ci odchodzili, zaczął Jeszu mówić do tłumów o Janie: Co wyszliście oglądać na pustyni? Czy trzcinę chwiejącą się od wiatru? Ale co wyszliście oglądać? Czy człowieka w miękkie szaty odzianego? Oto ci, którzy miękkie szaty noszą, w domach królewskich mieszkają. Więc po co wyszliście? Ujrzeć proroka? Owszem, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. To jest ten, o którym napisano: Oto Ja posyłam posłańca mego przed tobą, który przygotuje drogę twoją przed tobą. Amen powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy z niewiast się rodzą, większy od Jana Zanurzyciela, ale najmniejszy w Królestwie Niebios większy jest niż on. A od dni Jana Zanurzyciela aż dotąd Królestwo Niebios doznaje gwałtu i gwałtownicy je...
I przywołał dwunastu uczniów swoich, i dał im władzę nad duchami nieczystymi, aby je wyganiali i aby uzdrawiali wszelką chorobę i wszelką słabość(niemoc). A te są imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, którego zwano Piotrem, i Andrzej, brat jego, i Jakow, syn Zebedeusza, oraz Jan, brat jego, Filip i Bartłomiej, Tomasz i Mateusz, celnik, Jakow, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Kananejczyk i Juda(Judasz) Iskariot, ten, który Go też wydał(zdradził). Tych dwunastu posłał Jeszu, rozkazując im i mówiąc: Na drogę narodów(pogan) nie wkraczajcie i do miasta Samarytan nie wchodź. Ale raczej idźcie do owiec, które pogineły z domu Iszraela. A idąc, głoście mówiąc: Przybliżyło się Królestwo Niebios. Którzy są słabi (w nie mocy, bez siły, chorobach) uzdrawiajcie, umarłych wskrzeszajcie, trędowatych oczyszczajcie, demony wyganiajcie; darmo wzięliście, darmo dawajcie. Nie bierzcie złota, srebra ani pieniędzy(miedzi) do waszych trzosów, ani torby podróżnej, ani dwu sukien, ani sandałów, ani laski; albowiem godzien jest robotnik swego wyżywienia. A do któregokolwiek miasta lub wioski wejdziecie, wypytajcie się(wybadajcie), kto jest w nim godzien, i tam pozostańcie aż do swego odejścia. A wchodząc w dom, pozdrówcie go! I jeśli ten dom rzeczywiście byłby godzien, niech wasz pokój przyjdzie do niego, gdyby natomiast nie był godzien, niech wasz pokój zawróci do...
I wszedł do łodzi, przeprawił się na drugi brzeg i przybył do swego miasta. I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu. A gdy Jeszu ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy(błędy, winy) twoje. A oto niektórzy z uczonych w Piśmie pomyśleli sobie: Ten bluźni. A Jeszu, znając ich myśli, rzekł: Dlaczego myślicie źle w sercach swoich? Cóż bowiem jest łatwiej, czy rzec: Odpuszczone są grzechy(winy, błędy) twoje, czy rzec: Wstań i chodź? Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma władzę na ziemi odpuszczać grzechy(błędy, winy) - rzekł do sparaliżowanego: Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego! Wstał więc i odszedł do swego domu. A gdy to ujrzały tłumy, zdziwiły się i chwalili Boga, który dał ludziom taką władzę. I odchodząc stamtąd, ujrzał Jeszu człowieka, siedzącego przy cle (miejsce poboru), imieniem Mateusz, i rzekł do niego: Pójdź za mną. A on wstał i poszedł za nim. A gdy Jeszu siedział w domu za stołem, wielu celników i grzeszników przyszło, i przysiedli się do Jeszu i uczniów. Co widząc faryzeusze, mówili do uczniów jego: Dlaczego Nauczyciel wasz jada z celnikami i grzesznikami? A gdy Jeszu to usłyszał, rzekł: Nie silni potrzebują uzdrowiciela, ale ci, co...