W tym dniu natomiast wybuchło wielkie prześladowanie społeczności powołanych(kościoła, zgromadzenia) w Jeruszalem i wszyscy, oprócz Apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii. Szczepana zaś pogrzebali bogobojni mężowie i opłakiwali go wielce. Saul zaś tępił zgromadzenie; wchodzi do domów, wywleka mężczyzn i kobiety i przekazywał do więzienia. Wszakże ci, którzy się rozproszyli, szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę. A Filip dotarł do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Zaczęły zwracać uwagę także tłumy i jednomyślnie słuchały tego, co jest mówione przez Filipa, gdy go słuchały i oglądały znaki, które czynił. Albowiem tchnienia nieczyste wychodziły z wielkim krzykiem z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i ułomnych zostało uzdrowionych. I było wiele radości w owym mieście. A pewien człowiek o imieniu Szymon, który wcześniej w tym mieście zajmował się czarami, mamił naród Samarii, twierdząc, że jest kimś wielkim. A wszyscy, mali i wielcy, liczyli się z nim, mówiąc: Ten [człowiek] jest tą wielką mocą Boga. Liczyli się zaś z nim dlatego, że od dłuższego czasu wprawiał ich w zachwyt magicznymi sztukami(czarami, magią). Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jeszu Chrystusa, dawali się zanurzyć, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty. Nawet...
Arcykapłan natomiast zapytał: Czy zatem tak się te rzeczy mają? On zaś powiedział: Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Haranie, i rzekł do niego: Opuść ziemię swoją i rodzinę swoją, i idź do ziemi, którą ci wskażę. Wtedy wyszedł z ziemi chaldejskiej i zamieszkał w Haranie. A stamtąd, gdy umarł jego ojciec, przesiedlił go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie; i nie dał mu w niej dziedzictwa nawet na stopę [jego] nogi. Obiecał tylko, że da ją w posiadanie jemu i jego potomstwu po nim, gdy [jeszcze] nie miał dziecka. A Bóg mówił tak, że potomkowie jego będą przychodniami na obczyźnie, i że ujarzmią ich i uciskać będą przez czterysta lat; a ten naród, któremu jako niewolnicy służyć będą, Ja sądzić będę, powiedział Bóg; a potem wyjdą i mnie służyć będą na tym miejscu. I zawarł z nim przymierze obrzezania. Tak to [Abraham] spłodził Isaaka i obrzezał go ósmego dnia, a Isaak Jakowa, a Jakow dwunastu patriarchów. A patriarchowie, zazdroszcząc Josefowi, sprzedali go do Egiptu, ale Bóg był z nim. I wyrwał go ze wszystkich jego ucisków, i dał mu łaskę i mądrość przed faraonem, królem...
W tych dniach, gdy liczba uczniów rosła, doszło do szemrania hellenistów przeciw Hebrajczykom, że w codziennej służbie(posłudze) przeoczano ich wdowy. Wtedy dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, rzekło: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy zaniedbali słowo Boże, a usługiwali przy stołach. Znajdźcie sobie natomiast, bracia, siedmiu sprawdzonych mężczyzn, pełnych Tchnienia i mądrości, którym zlecimy tę potrzebę; a my oddamy się modlitwie i służbie(posłudze) Słowa. I podobało się to całemu zgromadzeniu, i wybrali Szczepana, człowieka(męża) pełnego wiary i Tchnienia Świętego, i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Nikolaon'a(Mikołaja), prozelitę z Antiochii; tych stawili przed Apostołami, którzy pomodlili się i włożyli na nich ręce. A Słowo Boga wzrastało i liczba uczniów w Jeruszalem była pomnażana, bardzo wielki tłum także kapłanów był posłuszny wierze. A Szczepan, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej libertyńską, oraz z synagog Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, a również z Cylicji i Azji, wystąpili, rozprawiając ze Szczepanem. Lecz nie mieli siły przeciwstawić się mądrości i Tchnieniu, w którym mówił. Wtedy podstawili mężów, którzy utrzymywali: Słyszeliśmy, jak mówił bluźniercze słowa przeciwko Mojżeszowi i Bogu; tak podburzyli lud oraz starszych i uczonych w Piśmie, a powstawszy, porwali go i przywiedli przed Radę...
A pewien człowiek(mąż), imieniem Ananiasz[Chananja] , ze swoją żoną Safirą[Sappir] , sprzedał posiadłość i za wiedzą żony zachował dla siebie część pieniędzy, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów. I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to szatan(oszczerca) napełnił twoje serce, że skłamałeś Duchowi Świętemu i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę? Czyż gdy należała do ciebie, nie była twoją, a po sprzedaniu, czy (należność) nie pozostawała w twojej mocy? Co spowodowało, że dopuściłeś w sercu do tego czynu? Nie skłamałeś ludziom, lecz Bogu. Ananiasz zaś, słysząc te słowa, upadł i wydał ostatnie tchnienie. I wielki strach ogarnął wszystkich, którzy tego słuchali. Młodsi zaś wstali, owinęli go, wynieśli i pogrzebali. A po upływie około trzech godzin nadeszła i żona jego, nie wiedząc, co się stało. I odezwał się do niej Piotr: Powiedz mi, czy za taką cenę sprzedaliście rolę? Ona zaś rzekła: Tak jest, za taką. Wtedy Piotr powiedział do niej: Dlaczego się ze sobą zmówiliście, aby wystawić na próbę Tchnienie Pana? Oto [są] przed drzwiami ci, którzy pogrzebali twego męża, i ciebie wyniosą. I upadła zaraz u nóg jego, i oddała ostatnie tchnienie. A gdy młodzieńcy weszli, znaleźli ją martwą, wynieśli i pogrzebali obok jej męża. I wielki strach ogarnął...
A gdy oni mówili do ludu, przystąpili do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze, oburzeni, iż nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jeszu; ujęli ich więc i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia; był już bowiem wieczór. Wielu zaś z tych, którzy słyszeli tę mowę, uwierzyło, a liczba mężów wzrosła do około pięciu tysięcy. A następnego dnia zebrali się w Jeruszalem ich przełożeni i starsi, i uczeni w Piśmie oraz Annasz, arcykapłan, i Kaifasz, i Jan, i Aleksander, i wszyscy, ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. I postawiwszy ich pośrodku, pytali się: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście? Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli my dziś jesteśmy przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego człowiekowi słabemu(bez siły, choremu), dzięki czemu został on uzdrowiony, to niech wam wszystkim i całemu ludowi iszraelskiemu wiadome będzie, że stało się to w imieniu Jeszu Chrystusa Nazarejczyka, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki niemu ten oto stoi zdrów przed wami. On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym(głowicą węgła). I nie ma w nikim innym zbawienia, ani też nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia,...