1.  W tym dniu natomiast wybuchło wielkie prześladowanie społeczności powołanych(kościoła, zgromadzenia) w Jeruszalem i wszyscy, oprócz Apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii.

2. Szczepana zaś pogrzebali bogobojni mężowie i opłakiwali go wielce.
3. Saul zaś tępił zgromadzenie; wchodzi do domów, wywleka mężczyzn i kobiety i przekazywał do więzienia.
4. Wszakże ci, którzy się rozproszyli, szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę.
5. A Filip dotarł do miasta Samarii i głosił im Chrystusa.
6. Zaczęły zwracać uwagę także tłumy i jednomyślnie słuchały tego, co jest mówione przez Filipa, gdy go słuchały i oglądały znaki, które czynił.
7. Albowiem tchnienia nieczyste wychodziły z wielkim krzykiem z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i ułomnych zostało uzdrowionych.
8. I było wiele radości w owym mieście.
9. A pewien człowiek o imieniu Szymon, który wcześniej w tym mieście zajmował się czarami, mamił naród Samarii, twierdząc, że jest kimś wielkim.
10. A wszyscy, mali i wielcy, liczyli się z nim, mówiąc: Ten [człowiek] jest tą wielką mocą Boga.
11. Liczyli się zaś z nim dlatego, że od dłuższego czasu wprawiał ich w zachwyt magicznymi sztukami(czarami, magią).
12. Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jeszu Chrystusa, dawali się zanurzyć, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty.
13. Nawet i sam Szymon uwierzył, gdy zaś został zanurzony, trzymał się Filipa, a widząc znaki i cuda wielkie, jakie się działy, był pełen zachwytu.

14. A gdy Apostołowie w Jeruszalem usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana,
15. którzy przybywszy tam, modlili się za nimi, aby otrzymali Tchnienie Święte.
16. Na nikogo bowiem z nich jeszcze nie zstąpił, byli zaś jedynie zanurzeni w imię Pana Jeszu.
17. Wtedy wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.
18. A gdy Szymon zobaczył, że Duch Święty był udzielany przez nakładanie rąk Apostołów, przyniósł im pieniądze;
19. i powiedział: Dajcie i mnie tę władzę, aby ten, na kogo włożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego.
20. Piotr jednak powiedział do niego: Twoje srebro wraz z tobą niech będzie na zgubę(zatracenie), ponieważ sądziłeś, że dar Boga można nabyć za pieniądze.
21. Co się tyczy tej sprawy, to nie masz w niej dziedzictwa(cząstki) ani udziału, gdyż serce twoje nie jest proste(szczere) wobec Boga.
22. Żałuj(zmień myślenie) więc i (odwróć) się od tego twojego zła i poproś Boga, czy zatem zostanie odpuszczony zamysł twojego serca;
23. widzę bowiem, żeś pogrążony w gorzkiej żółci i w więzach nieprawości(bezprawia).
24. Szymon zaś odpowiedział i rzekł: Módlcie się wy za mną do Pana, aby nic z tego na mnie nie przyszło, co powiedzieliście.
25. A oni, gdy złożyli świadectwo i opowiedzieli Słowo Pańskie, udali się w powrotną drogę do Jeruszalem, zwiastując dobrą nowinę po wielu wioskach samarytańskich.
26. A poseł(anioł) Pański rzekł do Filipa, mówiąc: Wstań i idź na południe drogą, która prowadzi z Jeruszalem do Gazy. Jest to droga pustynna.
27. Powstał więc i poszedł. A oto człowiek, Etiopczyk, eunuch, dostojnik królowej etiopskiej, kandaki, który był nad całym jej skarbem, a przyszedł do Jeruszalem, aby oddać cześć(Bogu),

28. powracał, a siedząc na swoim wozie, czytał proroka Izajasza.
29. I rzekło Tchnienie Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego wozu.
30. A gdy Filip podbiegł, usłyszał, jak tamten czytał proroka Izajasza, i rzekł: Czy rozumiesz to, co czytasz?
31. Ten zaś powiedział: Jak mogę rozumieć, jeśli mnie nikt nie wyjaśnił(pouczył)? I poprosił Filipa, aby wsiadł i zajął przy nim miejsce.
32.  A czytał ten fragment Pisma: Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, tak on nie otworzył swoich ust.
33. W jego poniżeniu pozbawiono go sądu, a któż wypowie jego ród? Jego życie bowiem zostało zabrane z ziemi.
34. Wtedy eunuch odezwał się do Filipa i rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? O sobie samym, czy też o kim innym?
35. A Filip otworzył swoje usta i zwiastował mu dobrą nowinę o Jeszu, począwszy od tego fragmentu Pisma.
36. A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został zanyrzony?
37. Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jeszu Chrystus jest Synem Bożym.
38. I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i zanurzył go.
39. Gdy zaś wyszli z wody, Tchnienie Pańskie porwał Filipa i eunuch nie ujrzał go więcej, lecz radując się jechał dalej swoją drogą.
40. Filip zaś znalazł się w Azocie i obchodząc wszystkie miasta, zwiastował dobrą nowinę, aż przyszedł do Cezarei.

dalej->

Wersja Robocza