A Jeszu, pełen Duch Świętego, wrócił znad Jordanu i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię, i przez czterdzieści dni kuszony przez diabła. W dniach tych nic nie jadł, a gdy one przeminęły, poczuł głód. I rzekł do niego diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby się stał chlebem. A Jeszu mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie. Wtedy wyprowadził Go diabeł na wysoką górę i pokazał mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata. I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę. Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie. A odpowiadając Jeszu rzekł mu: Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył. Potem zaprowadził Go do Jeruszalem i postawił Go na szczycie świątyni i rzekł do Niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół; napisano bowiem: Posłom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, abyś nie uraził o kamień nogi swojej. A Jeszu, odpowiadając, rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił (wystawiał na próbę) Pana, Boga swego. A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od Niego do pewnego czasu. I...
W piętnastym roku panowania cesara Tyberiusza, gdy namiestnikiem Judei był Poncjusz Piłat, tetrarchą galilejskim Herod, tetrarchą iturejskim i trachonickim Filip, brat jego, a tetrarchą abileńskim Lizaniasz, za arcykapłanów Annasza i Kaifasza doszło Słowo Boże Jana, syna Zacharia, na pustyni. I przeszedł całą krainę nadjordańską, głosząc zanurzenie upamiętania(zmiany myślenia) na odpuszczenie(uwolnienie) grzechów(błędów), jak było napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, prostujcie ścieżki Każda dolina będzie wypełniona, a każda góra i pagórek będą zniżone; to, co krzywe, wyprostuje się, a wyboiste drogi będą gładkie. I ujrzą wszyscy ludzie zbawienie Boże. Mówił więc do tłumów, które przychodziły, aby się dać zanurzyć przez niego: Plemię żmijowe, któż wam poddał myśl, aby uciekać przed przyszłym gniewem? Wydawajcie więc owoce godne upamiętania. A nie próbujcie wmawiać w siebie: Ojca mamy Abrahama; powiadam wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi. A już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona; wszelkie więc drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, zostaje wycięte i w ogień wrzucone. I pytały go tłumy: Cóż więc mamy czynić? A on odpowiadając, rzekł im: Kto ma dwie suknie, niechaj da temu, który nie ma, a kto ma żywność, niech uczyni podobnie. Przychodzili też celnicy,...
I stało się w owe dni, że wyszedł dekret cesara Augusta, aby dał się spisać cały zamieszkały świat. Pierwszy ten spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii. Szli więc wszyscy do spisu, każdy do swego miasta. Poszedł też i Josef z Galilei, z miasta Nazaretu, do Judei, do miasta Dawida, zwanego Betlejem, dlatego że był z domu i z rodu Dawida, aby był spisany wraz z Mariam, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna. A gdy tam byli, nadszedł czas porodu. I porodziła syna swego pierworodnego, i owinęła Go w pieluszki, i położyła Go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim. I poseł Pański stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich bojaźń wielka. I powiedział do nich poseł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu. gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawida. A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie. I natychmiast zjawił się z posłem(aniołem) tłum wojska niebiańskiego, który wielbił Boga i mówiących: Chwała na...
Ponieważ już wielu podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które wśród nas się dokonały, jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i podwładni(słudzy, pomocnicy) Słowa, postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu, abyś upewnił się w prawdziwości nauki, jaką odebrałeś. Za dni Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zacharia, ze zmiany kapłańskiej Abia. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, a na imię jej było Elisabet. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pańskich. Lecz nie mieli potomstwa, ponieważ Elisabet była niepłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku. A gdy pełnił służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności swojej zmiany, że według zwyczaju urzędu kapłańskiego na niego padł los, by wejść do świątyni Pańskiej i złożyć ofiarę z kadzidła, całe zaś zgromadzenie ludu modliło się na zewnątrz w godzinie ofiarowania kadzidła. Wtedy ukazał mu się poseł(anioł) Pana stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. I zatrwożył się Zacharia na jego widok, i lęk go ogarnął. Poseł(Anioł) zaś rzekł do niego: Nie bój się, Zacharia, bo wysłuchana została modlitwa twoja, i żona twoja, Elisabet, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan. I będziesz miał radość...