1. Ponieważ już wielu podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które wśród nas się dokonały,
2. jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i podwładni(słudzy, pomocnicy) Słowa,
3. postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu,
4. abyś upewnił się w prawdziwości nauki, jaką odebrałeś.
5. Za dni Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zacharia, ze zmiany kapłańskiej Abia. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, a na imię jej było Elisabet.
6. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pańskich.
7. Lecz nie mieli potomstwa, ponieważ Elisabet była niepłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku.
8. A gdy pełnił służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności swojej zmiany,
9. że według zwyczaju urzędu kapłańskiego na niego padł los, by wejść do świątyni Pańskiej i złożyć ofiarę z kadzidła,
10. całe zaś zgromadzenie ludu modliło się na zewnątrz w godzinie ofiarowania kadzidła.
11. Wtedy ukazał mu się poseł(anioł) Pana stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia.
12. I zatrwożył się Zacharia na jego widok, i lęk go ogarnął.
13. Poseł(Anioł) zaś rzekł do niego: Nie bój się, Zacharia, bo wysłuchana została modlitwa twoja, i żona twoja, Elisabet, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.
14. I będziesz miał radość i wesele, i wielu z jego narodzenia radować się będzie.
15. Będzie bowiem wielki przed Panem; i wina, i napoju mocnego pić nie będzie, a będzie napełniony Tchnieniem Świętym już w łonie matki swojej.

16. Wielu też spośród synów iszraelskich nawróci do Pana, Boga ich.
17. On to pójdzie przed nim w tchnieniu i mocy Elija(Eliasza), by zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych ku rozwadze sprawiedliwych, przygotowując Panu lud prawy.
18. Wtedy rzekł Zacharia do posła(anioła): Po czym to poznam? Jestem bowiem stary i żona moja w podeszłym wieku.
19. A odpowiadając poseł(anioł) rzekł do niego: Jam jest Gabriel, stojący przed Bogiem, i zostałem wysłany, by do ciebie przemówić i zwiastować ci tę dobrą nowinę.
20. Otóż zaniemówisz i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy się to stanie, bo nie uwierzyłeś słowom moim, które się wypełnią w swoim czasie.
21. A lud oczekiwał Zacharia, i dziwili się, że tak długo przebywa w świątyni.
22. A kiedy wyszedł, nie mógł mówić do nich, i poznali, że miał widzenie w świątyni; dawał im też znaki i pozostał niemym.
23. A gdy minęły dni jego służby, odszedł do domu swego.
24. A po tych dniach Elisabet, żona jego, poczęła i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc:
25. Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy wejrzał na mnie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi.
26. A w szóstym miesiącu Bóg posłał posła(anioła) Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret,
27. do panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Josef, z domu Dawida, a pannie było na imię Mariam.
28. I wszedł do niej, rzekł:  Witaj, obdarowana łaską, Pan jest z tobą. Błogosławiona jesteś między kobietami.
29. Lecz ona przelękła się z powodu tego słowa i zaczęła się zastanawiać, co by to przywitanie mogło znaczyć.

30. I rzekł Poseł do niej: Nie bój się, Mariam, ponieważ znalazłaś łaskę u Boga.
31. I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jeszu.
32. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida.
33. I będzie królował nad domem Jakowa na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.
34. A Mariam rzekła do posla: Jak się to stanie, skoro nie znam męża?
35. I odpowiadając poseł, rzekł jej: Tchnienie Święte zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Boga.
36. I oto Elisabet, krewna twoja, którą nazywają niepłodną, także poczęła syna w starości swojej, a jest już w szóstym miesiącu.
37. Bo u Boga żadna rzecz nie jest niemożliwa.
38. I rzekła Mariam: Oto ja służebnica(niewolnica) Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. I poseł odszedł od niej.
39. W tych dniach Mariam wstała i pośpiesznie wybrała się w górskie strony, do pewnego miasta judzkiego,
40. i weszła do domu Zacharia, i pozdrowiła Elisabet.
41. A gdy Elisabet usłyszała pozdrowienie Mariam, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, i Elisabet napełniona została Tchnieniem Świętym,
42. wtedy zawołała: Błogosławiona jesteś wśród kobiet i błogosławiony jest owoc twojego łona.
43. A skądże mi to, że matka mojego Pana przyszła do mnie?
44. Bo oto, gdy dotarł do uszu moich głos pozdrowienia twego, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.
45. I błogosławiona, która uwierzyła, że nastąpi wypełnienie słów, które Pan do niej wypowiedział.
46. I rzekła(powiedziała) Mariam: Moja dusza uwielbia Pana.
47. i raduje się tchnienie móje w Bogu, moim Zbawcy.
48. gdyż wejrzał na pokorę swojej służebnicy. Gdyż oto odtąd wszystkie pokolenia uważać mnie będą za szczęśliwą,
49. Bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, i święte jest imię Jego.
50. A miłosierdzie Jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się Go boją.
51. Okazał moc ramieniem swoim, rozproszył pysznych z zamysłów ich serc,
52. strącił władców z tronów, a wywyższył poniżonych,
53. łaknących nasycił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.
54. Ujął się za Iszraelem, sługą swoim, wspominając na miłosierdzie,
55. jak powiedział do ojców naszych, do Awraama i potomstwa jego na wieki.
56. Pozostała tedy Mariam u niej około trzech miesięcy, po czym powróciła do swego domu.
57. A gdy dla Elisabet nastał czas rozwiązania, urodziła syna.
58. I usłyszeli sąsiedzi i krewni jej, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.
59. A dnia ósmego zeszli się, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu nadać imię ojca jego
60. Na to odezwała się matka jego i rzekła: Nie tak, lecz nazwany będzie Jan.
61. I rzekli do niej: Nie ma nikogo w rodzinie twojej, który by miał to imię.
62. Więc skinęli na ojca jego, jak je chce nazwać.
63. A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest imię jego. I wszyscy się zdziwili.
64. Zaraz też otworzyły się usta jego i jego język, i począł mówić, chwaląc Boga.
65. I padł lęk na wszystkich ich sąsiadów, a po całej górskiej krainie judzkiej opowiadano o wszystkich tych wydarzeniach.
66. Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, wzięli to do serca swego i mówili: Kimże będzie to dziecię? Ręka Pańska bowiem była z nim.
67. A Zacharia, jego ojciec, napełniony świętym Tchnieniem, prorokował:
68. Błogosławiony Pan, Bóg Iszraela, że nawiedził lud swój i dokonał jego odkupienia,
69. i wzbudził nam mocarnego Zbawiciela w domu Dawida, sługi swego,
70. jak od wieków zapowiedział przez usta świętych proroków swoich,
71. wybawienie od wrogów naszych i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
72. by okazać miłosierdzie naszym ojcom i przypomnieć sobie o swoim świętym przymierzu,
73. i na przysięgę, którą złożył Awraamowi, ojcu naszemu, że da nam
74. wybawionym z ręki wrogów bez bojaźni służyć mu
75. z poświęceniem i w sprawiedliwości przed Nim po wszystkie nasze dni.
76. A ty, dziecię, prorokiem Najwyższego nazwane będziesz, bo poprzedzać będziesz Pana, aby przygotować drogi Jego,
77. aby dać ludowi Jego poznanie zbawienia przez odpuszczenie grzechów ich,
78. przez wielkie zmiłowanie Boga naszego, dzięki któremu nawiedzi nas światłość z wysokości,
79. by objawić się tym, którzy są w ciemności i siedzą w mrokach śmierci, aby skierować nogi nasze na drogę pokoju.
80. Zaś dzięciątko wzrastało i było umacniane tchnieniem, przebywając na pustkowiu, aż do dnia wystąpienia przed Iszraelem.

Wersja robocza