„A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie i pytali na osobności:
– Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i spełnienia się eonu?”*
Mateusza 24:3
Trwałość istnienia ziemi Bóg poręcza następującymi wypowiedziami”
„Umocniłeś ziemię w jej podstawach: na wieki wieków się nie zachwieje". Psalm 104: 5
„I wzniósł swoją świątynię, jak wysokie niebo, jak ziemię, którą ugruntował na wieki”. Psalm 78: 69
a w Psalmie 37: 11, 37, 39
„Natomiast pokorni posiądą ziemię i będą się rozkoszować wielkim pokojem. (…) Strzeż uczciwości, przypatruj się prawości, bo w końcu osiągnie [ten] człowiek pomyślność. 38 Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, potomstwo występnych wyginie”.
Mateusza 5: 3 „Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię”.
Wróćmy do pytania jakie za dali posłańcy (apostołowie) Pana , ,,kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i spełnienia się eonu?”
Wiedząc o tym wszystkim, czy możemy powiedzieć, że żyjemy w dniach końca? Tak, ale nie w dniach końca starego Iszraela (zburzenie świątyni) ani w dniach końca eonu, (choć brakuje niewiele), ale żyjemy w dniach końca tego świata, w którym rządzi szatan ze swoimi politycznymi marionetkami.
Co więc oznacza wyrażenie ,,koniec [wg. Terminu biblijnego: dopełnienie, dokonanie, skończenie świata”].
Przez całe wieki kaznodzieje chrześcijaństwa nauczali, że oznacza zniszczenie ziemi lub całkowite usunięcie ludzkości, taki pogląd jest opaczny, nie biblijny. W pierwotnym greckim tekście Biblii użyto tu wyrażenia ,,synteleia tou aionos”, nie do tyczy ono zniszczenia ziemi, a tak że ludzi. Termin ten grecki wskazuje na ,,skończenie wieku, koniec wieku, zakończenie wieku, najdłuższy okres wieku dla ziemi, Eon według słownika języka polskiego to „największa jednostka czasu w dziejach Ziemi, dzieląca się na ery”. *
A zatem wyrażenie użyte w pierwotnym tekście greckim dotyczy końca stanu istniejącego na ziemi, a nie końca samej ziemi czy ludzkości.
Skoro Bóg nigdy nie zniszczy samej ziemi i ludzkości, to skąd mamy wiedzieć, że wiek dobiega kresu, czyli osiągnie kresu?
Właśnie takie pytanie zadali naszemu Panu posłańcy (apostołowie) 33 roku n.r. to znaczy przed śmiercią. (Mat 24: 3; Mar 13: 3, 4; Łuk 21: 7)
Powyższymi słowami uczniowie powołani na posłańców Pana wyrazili pragnienie poznania „znaku przyjścia”.
Gdyby ujrzeli ten „znak” za swego życia, wówczas wiedzieliby, że obecny wiek osiągnął kres. Żyjemy w czasach końca. Oczywiście jak prześledzimy historię, to w każdym okresie twierdzono, że jest to już czas końca. Nie zawsze jednak chodziło o ten sam koniec i nie zawsze ludzie tak twierdzący mieli ku temu uzasadnione powody. Od czasów apostołów do naszych czasów głównym powodem wyznaczania czasu końca była postawa przypominająca egocentryzm, czyli przekonanie, że wokół wówczas żyjących kręci się świat, że oni i ich czas jest wyjątkowy. Takiej skłonności ulegały wszystkie kościoły i wyznania.
Według słów apostoła Jana pod koniec I wieku n.e. przeżył zburzenie w roku 70 n.e. Świątyni i miasta Jeruszalem. Chociaż Jan przeżył wszystkich innych apostołów, to jednak za swego życia ujrzał część spełniającego znaku. Pierwsza część pytania odnosi się do tego, co Pomazaniec powiedział wcześniej, czyli do zapowiedzi zburzenia świątyni. I pierwsza część odpowiedzi także odnosi się do tego wydarzenia. Wygląda na to, że od Mateusza 24: 4 aż do 35 wersetu Zbawiciel mówi o zburzeniu Jeruszalem i o odstępstwie, któremu będzie towarzyszyło głoszenie fałszywych Chrystusów(pl. Pomazańców). To odstępstwo przeciągnie się czasowo, aż do powrotu Pana, jest to, więc taki motyw łączący zburzenie Jeruszalem i ponowne przyjście Pana Jeszu. Nic dziwnego, że trudno jest dostrzec wyraźną granicę między tymi wydarzeniami, choć trzeba zaznaczyć ze Pan ją podkreślił mówiąc:
„Lecz o dniu owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec. A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. (...) Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie". Mateusza 24:36-39, 42
Po tych słowach Pan nasz za pomocą przykładów (przypowieści) tłumaczy potrzebę czuwania, aż On przyjdzie. Mówi o pannach mądrych, o sługach czuwających, o rozmnażaniu talentów i w każdym przypadku osoby czuwające i wiernie pracujące dla Niego zostają nagrodzone.
Po omówieniu tych przykładów nawiązuje do swojego kolejnego przyjścia tym razem w chwale z aniołami. To drugie przyjście ma związek z sądem nad ludźmi za ich postępowanie. Wyraźne jest podobieństwo do proroctw z księgi Objawienia. Porównaj Mateusza 25:31-46 z Objawieniem 20:11-15.
Pomazaniec Jeszu mówił apostołom już blisko dwa lata przed zadaniem mu tego pytania. Gdy przemawiał do ludu na Jeziorem Galilejskim, użył przypowieści (podobieństw) o pszenicy i chwastach oraz niewodzie zarzuconym w morze.
„37 On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. 38 Rolą jest świat[kosmos], dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. 39 Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest[synteleia aion ] koniec świata, a żeńcami są aniołowie. 40 Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy[synteleia] końcu świata[aion]. 41 Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, 42 i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. 43 Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha! (…) 47 Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. 48 Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. 49 Tak będzie przy[synteleia] końcu świata[aion]: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych 50 i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Mateusza 13: 37-43; 45-50
Gdy przypomnimy sobie, że „chwasty” są trujące oraz że Judejczykom, do których Jeszu przemawiał, Prawo Boże zabraniało spożywania nie których rodzajów ryb i zwierząt morskich, wolno im było, bowiem jeść tylko ryby mające łuski i płetwy, w tedy oceniamy należycie potrzebę oddzielania pszenicy od chwastów oraz ryb dobrych od nieodpowiednich. Podobnie ma się rzecz z ludźmi: jedni mieli być odpowiedni do Królestwa niebios, a drudzy nieodpowiedni. (Obj 13: 8; 19:17, 18, 19, 20, 21; 20: 6; 5: 10)
Mieli istnieć ludzie podobni chwastom, będący z pozoru chrześcijanami i nie nadający się do Królestwa niebios, a z drugiej strony mieli być ludzie podobni czystej pszenicy, prawdziwi, oddani Bogu, zanurzeni w imieniu Pana Jeszu, wierni Panu któremu na imię dane przez Boga Ojca przekazane Mariam i Józefowi przez posłańca (anioła) Gabriela, faktyczni :synowie Królestwa” Obdzieleni od pozornych chrześcijan i „synów złego” (Mat 1: 20, 21; Dz 2: 38, 4: 12; 8: 12)
„Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.(…) Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych” Mat 13: 39, 49
"Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyspieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby was zastał bez plamy i skazy - w pokoju.” 2 Piotra 3:11-14
Te wydarzenia, kiedy to ogień wszystko niszczy, są opisane w księdze Objawienia w taki sposób:
„Wyszli oni na powierzchnię ziemi i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane; a zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. A diabła, który ich zwodzi, wrzucono do jeziora ognia i siarki, tam gdzie są Bestia i Fałszywy Prorok. I będą cierpieć katusze we dnie i w nocy na wieki wieków.” Objawienie 19: 9, 10
Między obecnym a przyszłym eonem odbędzie się sąd. Jest on nie przypadkiem nazwany ostatnim, jest podsumowaniem i rozliczeniem nie tylko całej ludzkości, ale także pojedynczych jednostek oraz świata duchów. Dlatego po tym ostatnim rozliczeniu proroctwa zapowiadają nowy eon, czyli nowy świat. (Obj 20: 12, 13; 21: 12)
To wydarzenie zapowiadał już prorok Izajasz (Izajasza 65:17; 66:22). W Nowym Testamencie powtórzył je Jan, w księdze Objawienia.
„I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.” Objawienie 21:1
Przewidział też wypowiedzenie przy tej okazji takich słów:
„‘Oto czynię wszystko nowe’. I mówi: ‘Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe’.” Objawienia 21:5
Będzie to spełnieniem się tej nadziei, o której pisał Paweł:
„Głosimy, (…), to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.” 1 Koryntian 2:9
Stanisław sługa Pana Jeszu.
Ps. *An' Amrican Tranlation, The New English Bible,
synteleia tou aionos - ,skończenie wieku, koniec wieku, zakończenie wieku, najdłuższy okres wieku dla ziemi, - największa jednostka czasu w dziejach Ziemi, dzieląca się na ery,
kosmos - porządek, ład, ludzki świat, wszechświat,
Brak komentarzy