Cz. 2 ,,Fundament społeczności powołanych

Co jest symboliczną „opoką”, na której Jeszu Pomazaniec miał zbudować społeczność (swój zbór, kościół) według zapowiedzi podanej w Mateusza 16: 18? Czy jest nią Szymon Piotr, do którego Jeszu wypowiedział te słowa, czy też złożone przez Piotra wyznanie: „Tyś jest Pomazaniec (Chrystus) Syn Boga Żywego”, czy jeszcze ktoś inny, czy coś innego? Zapytajmy o to samego Szymona Piotra.

W liście Piotra 2: 3-9 „(…) dobrotliwy jest Pan. Przychodząc do niego, jako do kamienia żywego, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, lecz wybranego, kosztownego u Boga, i wy sami jako żywe kamienie, abyście byli świętym kapłaństwem, składającym ofiary duchowe godne przyjęcia dla Boga przez Jeszu Pomazańca".

Ponieważ pismo mówi:, O to kładę w Syjonie kamień wybrany, fundamentalny kamień narożny, kosztowny; a kto na nim opiera swą wiarę, żadnym sposobem nie dozna zawodu’. Dla nas jest on kosztowny, ponieważ jesteśmy wierzącymi w Pana Jeszu Pomazańca; ale dla niewierzących, tenże kamień, który odrzucili budujący, stał się głównym kamieniem narożnym’ oraz kamieniem obrazy i opoką(petra) zgorszenia.

Oni się potykają, ponieważ są nie posłuszni słowu. Właśnie do tego zostali też przeznaczeni.  Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.(1 Piotra 2: 5-11)

Posłaniec Piotr zastosowuje tu proroctwa zawarte w spisanym słowie Bożym (Ks. Izajasza 28: 16; 8: 14, Psalm 118: 22, Ks. 2 Mój 19: 5,6) i mówi wyraźnie, że Pan Jeszu Pomazaniec jest przepowiedzianą w Izajasza 8: 14 o którą naród Iszraela miał się potknąć i którą miał się zgorszyć.

„ On będzie kamieniem obrazy i skałą potknięcia się dla obu domów Iszraela; pułapką i sidłem dla mieszkańców Jeruzalem”. Izajasza 8: 14

Drugim świadkiem jest posłaniec Paweł, który w liście do pomazańcowych w Rzymie ani razu nie wspomina o Piotrze, jako o „opoce”(petra), lecz powiada:
„ a Iszrael, który zabiegał o Prawo usprawiedliwiające, do celu Prawa nie doszedł. Dlaczego? Ponieważ zabiegał o usprawiedliwienie nie z wiary, lecz - jakby to było możliwe - z uczynków. Potknęli się o kamień obrazy, jak jest napisane:

Oto kładę na Syjonie kamień obrazy i skałę zgorszenia,

a kto wierzy w niego, nie będzie zawstydzony(..)A przecież kresem Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy”. – Rzymian 9: 31 do 10: 4

Posłaniec Paweł przedstawia to nawet jeszcze wyraźniej w liście do pomazańcowych w greckim mieście Koryncie; wspominając, bowiem o swych Iszaelskich przodkach, pisze:

„ Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu;  wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus” – Koryntian 10: 1-4 BT

Inni posłańcy Jeszu Pomazańca również nie uważali Szymona Piotra za „opoke”, na której Jeszu Pomazaniec miał zbudować społeczność powołanych(zbór, kościół). Nawet w tedy, gdy Jeszu już wypowiedział do Piotra słowa zanotowane w Mateusza 16: 18, apostołowie Jakub i Jan przedłożyli Panu Jeszu przez swą matkę następującą prośbę:

„«Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie»” – Mateusza 20” 20-23(Marka 10: 35-40)

W odpowiedzi na tą prośbę, Pan Jeszu zaprzeczył, jakoby wyznaczył Piotrowi miejsce po swej prawicy w Królestwie niebieskim, bo rzekł:

„Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których zostało przygotowane»”. Przez kogo? „[dostanie się ono] tym, dla których mój Ojciec je przygotował»”.(Marka 10: 35-40, Mateusza 20: 20-23) Pozostali apostołowie oburzyli się na taką prośbę Jakuba i Jana. Nawet jeszcze w noc ostatniej Paschy, którzy obchodzili z Jeszu Pomazańcem, spierali się o stanowiska.

W Łukasz 22: 24-26 czytamy :

„Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy. Lecz On rzekł do nich: «Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców. 26 Wy zaś nie tak [macie postępować]. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa!” – Zobacz też Marka 9: 33-35.

Wszyscy apostołowie razem Piotrem są jednakowymi kamieniami fundamentowymi. Żaden posłaniec nie spoczywa na Piotrze, lecz wszyscy włącznie z Piotrem spoczywają na rzeczywistej „opoce”, którą według wypowiedzi samego Piotra, tak że posłańca Pawła jest Pomazaniec Jeszu.

„ A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga -  zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jeszu. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha”. – Efezjan 2: 19-22

Stanisław sługa Pana Jeszu.

πέτρα, ας, ἡ - petra

• słowo pierwotne petra = ,,kamień,, ,,głaz,,
• w dalszej - urwisty brzeg, skała, głaz.