„Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”.

                                               Dzieje Apostolskie 2: 21, Rzym 10: 9,10

Zgodnie ze słowami posłańca Piotra jasno wynika, że Jeszu Pomazaniec rozpoczął tworzenie społeczności (zboru, kościoła) w owym dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. Czyniąc to z nieba. W jaki sposób? Przez zesłanie tchnienia świętego. Wcześniej nie było potrzeby, ponieważ przybywał razem ze swoimi uczniami i przygotowywał do roli głoszenia i budowania społeczności(Jana 6: 44,65).

„Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was”. Jana 16: 7

Natomiast do Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Pan Jeszu był już wywyższony, bowiem posłaniec Piotr powiedział w owym dniu:

„Tego właśnie Jeszu wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Tchnienia Świętego i zesłał Go” Dzieje Apostolskie 2: 32,33

Tego dnia tchnienie święte zostało wylane na 120 uczniów Jeszu Pomazańca, którzy byli zebrani w pewnej, sali na górze, w Jeruszalem.(Dz 1: 12-15)

„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu.  Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden.  I wszyscy zostali napełnieni Tchnieniem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Tchnienie pozwalał mówić” Dzieje Apostolskie 1-4

Tak zaczęło się spełniać proroctwo Joela 2: 28-32, jak to posłaniec(apostoł) Piotr wyjaśnił Judejczykom, obrzezanym prozelitom i wszystkim tym  którzy przybywali Jeruszalem, aby osobiście zobaczyć to cudowne zjawisko. Było to zarazem spełnieniem obietnicy, które zmartwychwstały Jeszu Pomazaniec dał swym uczniom przed wstąpieniem do nieba:

„ Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka»”. Łukasza 24: 49

„ ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi»”. Dzieje Apostolskie 1: 8 BT*

Ci namaszczeni uczniowie Jeszu Pomazańca stali się dziedzicami dziedzictwa Boga i współdziedzicami Chrystusa . Na poparcie tego faktu w Rzymian 8: 15-17 znajdujemy następujące słowa skierowane do uczniów:

„Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!»  Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale”.

Z tego powodu społeczność Pana Jeszu założona w dniu Pięćdziesiątnicy w Jeruszalem jest społecznością duchowych dzieci Bożych (złożony z obrzezanych Judejczyków jako naród Iszael przestał być narodem wybranym przez Boga), społeczność synów Bożych stał się Iszraelem Bożym, „nowym stworzeniem”. Na ten Iszrael Boży spływa pokój i miłosierdzie od Boga, jak napisał posłaniec Paweł:

„Bo ani obrzezanie nic nie znaczy ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie.  Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego [niech zstąpi] pokój i miłosierdzie!” Galatów 6: 15,16 BT

„ Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg. 22 On też wycisnął na nas pieczęć11 i zostawił zadatek Ducha11 w sercach naszych”. 2 Koryntian 1: 21,22

Do tego stanowczego zapewnienia apostoł Jan dodaje w 1 Jana 2: 20,26,27 następujące słowa:

„Wy natomiast macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście napełnieni wiedzą(…)To wszystko napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd(...)Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem. Toteż trwajcie w nim tak, jak was nauczył”.

Uczniowie Pana Jeszu Pomazańca również stali się pomazańcami* przez to, że zostali namaszczeni tchnieniem świętym, ale (żaden z nich(uczniów) nie przywłaszczał sobie tego tytułu[(pomazaniec jest jeden, Jeszu Pomazaniec Boży) uczniowie Pana Jeszu należą do Pomazańca, czyli są pomazańcowi].

Stanisław sługa Pana Jeszu.

Świadectwo Jana Zanurzyciela; Jana 1: 19,,(...)«Kto ty jesteś?»,20 on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Pomazańcem(Mesjaszem, Chrystusem)». 21 Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?»Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?» Odparł: «Nie!» 22 Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?» 23 Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską jak powiedział prorok Izajasz»,,.Odczytaj Jana 1: 19-28

Cz 3. Opoka