„Wtedy Tchnienie wyprowadziło Jeszu na pustynię, aby był wypróbowany przez oszczercę. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił poddający próbie i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». Lecz On mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych» Wtedy wziął Go oszczerca do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Posłom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień»Odrzekł mu Jeszu: «Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego»Jeszcze raz wziął Go oszczerca na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». Na to odrzekł mu Jeszu: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz» Wtedy opuścił Go oszczerca, a oto posłowie przystąpili i usługiwali Mu.” - Ew. Mateusza 4:1-11
Osobnym problemem w badaniu pism stanowi postać oszczercy(diabła). Nie ulega kwestii, że ewangeliści połączyli kuszenie z postem. Ale próba, której zechciał się podać Pan Jeszu, nie dotyczy ani głodu, ani snu, lecz aby był wypróbowany*( πειράζω- peirázō). Pojawienie się szatana, zapisane po raz pierwszy przez ap. Mateusza w tym fragmencie pism, nie jest obce tekstom Pisma świętego. Szatan jest postacią znaną, która pojawia się, jako oskarżyciel, w innych, jako kusiciel, aby próbować lub sprawdzać wiarę, cnotę, charakter przez pokusę do grzechu.(Joba roz. 1-2; 1 Krn 21:1; 1Krn 7:4))
„Potem ukazał mi Jeszu**, arcykapłana, stojącego przed aniołem Pana i szatana stojącego po jego prawicy, aby go oskarżać. 2 Wtedy anioł Pana rzekł do szatana: Niech cię zgromi Pan, szatanie, niech cię zgromi Pan, który obrał Jeruszalem! Czyż nie jest ono głownią wyrwaną z ognia?” - Ks. Zachariasza 3:1,2- Tanach
Problem, jaki niepokoi większość to identyfikacja tej ciemnej postaci. Wątpliwości nie dotyczą tego, że szatan jest usposobieniem zła, ale sposobu jego przedstawienia. Są osoby, które uważają, iż nie jest to byt istniejący poza człowiekiem, ale że chodzi tu o symbol niedoskonałości człowieka. Szatan jest tylko obrazem, który stworzył sobie człowiek.
Biblia jednoznacznie przedstawia te go osobnika, jako osobę, stworzenie doskonalsze mocniejsze od człowieka. Jest rzeczą bardzo trudną do przyjęcia, żeby nie licząc się z tak bogatą literatura biblijną, a szatana uznać za twór wyobraźni.
„Wtedy Tchnienie wyprowadziło Jeszu na pustynię” Tchnienie(Duch) prowadziło Jeszu, aby spełnił swą ziemską misję. Wybór czasownika ανηχθη (anēchthē) ,prowadzić' świadczy, iż chodzi tu o taką misję, którą Pan Jeszu podejmuje z całą świadomością i dobrowolnie. Pan Jeszu udaje się na pustynie w celu, który ma ścisły związek z Jego posłannictwem.
Czasownik ,wypróbowany' można nadać dwa znaczenia, ,doświadczyć lub kusić'. Sens wskazuje właściwie na to drugie znaczenie. Kusiciel, bowiem wcale nie miał zamiaru przez poddawanie Jeszu próbie umacniać w Jego posłannictwie, ale usiłował Go odwieść od synowskiego posłannictwa Boga Ojcu. Opis oszczercy ma dla nas znaczenie przykładu, jak Pan Jeszu z tej próby kuszenia wyszedł zwycięsko.
„A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód.” W czasach biblijnych post miał najczęściej charakter praktyki przygotowawczej, gdy ktoś stanął w obliczu wielkiego niebezpieczeństwa, pilnie potrzebował wskazówek Bożych, przechodził próby i był wystawiony na pokusy albo, gdy chciał w skupieniu porozmyślać o zamierzeniu Boga. (2Kn 20:3; Ezd 8:2; Mat 4:,1,2) Pan Jeszu przygotował się nie do walki z szatanem, lecz do swej misji. Opis o poście i głodzie Pan Jeszu zdaje podkreślać Jego ludzką naturę. Pan solidaryzuje się z grzesznymi ludźmi był do nich we wszystkim podobny oprócz grzechu.
«Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». Sugestia zamiany kamieni w chleb w rzeczywistości miała na celu skłonienie Jeszu, żeby swą godność Syna Bożego wykorzystał dla własnych korzyści i zatroszczył się o siebie samego i zadziałał o własny autorytet. Misja Syna Bożego w żadnym przypadku nie możne ograniczać i sprowadzać do spraw ziemskich doczesnych już to osobistych korzyści Zbawiciela. Dlatego Pan Jeszu w swej odpowiedzi nie posłużył się własnymi słowami, ale cytatem Pisma św. Powtórzonego Prawa 8:3
,,Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana”- Ks. Powtórzonego Prawa 8: 3
„Wtedy wziął Go oszczerca do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni” Czasownik παραλαμβανει (paralambanei) bierze, wziął, zabierać ze sobą, wyraża rzeczywistą zmianę miejsca. Przeniesienie Jeszu do Jeruszalem, znajdujemy wierszu 5 trzy obiekty, Miasto Święte, czyli Jeruszalem, świątynię tj. cały obiekt, w którego skład wchodzi szczyt, narożnik. Możliwe, że chodzi o szczyt któregoś z olbrzymich portyków. Agresywność i potęga kusiciela, oszczercy, są podkreślone przez fakt, iż miał moc znaleźć się na terenie bardzo świętym dla każdego wierzącego Judejczyka.
,,i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Posłom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień»"
Szatan kusząc Jeszu posłużył się wersetami z Pisma św. z Psalmu 91: 1,2 który mówi on o specjalnej opiece Bożej względem tych, którzy w Bogu pokładają nadzieję i ufność. Szatan odnosząc słowa cytowanego psalmu do Pana Jeszu, sugerował, ze Syn Boży cieszy się niewątpliwe ową wyjątkową opieką i ma do swej dyspozycji posłów(aniołów). Szatan diabeł radzi, aby Pan Jeszu dał poznać się, jako Mesjasz i w majestacie bożej potęgi i objawi się najpierw w świątyni.
Odpowiedź Pana Jeszu ma charakter swoistego komentarza ,,«Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego»” należą do kontekstu upomnień Mojżesza(Pwt 6:16) żeby naród nie przekraczał przykazań Bożych. Odpowiedź Pana Jeszu była jasna. On nie pełni roli Syna Bożego i Mesjasza, ale Nim jest. Jego czyny idą po linii odwiecznych, zbawczych planów Bożych. Pan Jeszu w inny sposób okaże, że jest zapowiedzianym przez Pismo Święte Mesjaszem.
Szatan pokazał Jeszu ,,wszystkie królestwa świata oraz ich chwałę” ***Ten ostatni wyraz ma swój odpowiednik w heb. rzeczowniku ,kabod', który między innymi oznacza szeroki rozgłos, jaki daje bogactwo oraz potęga militarno-polityczna. Treść w wierszu 9 wskazuje, że szatan chciał dać do zrozumienia, że wszystko, co dotyczy organizacji życia ludzi, tu na ziemi aktualnie należy do niego i on może władzą i chwałą ziemską swobodnie dysponować(należy do mnie, dam ci to wszystko). Królestwa ziemskie oraz ich wspaniałość i potęga z istoty swej nie są czymś złym. Pan Jeszu, jako Syn Boży, pojawiając się na ziemi, jako Król Królestwa Bożego, tym samym przekreśla pretensje diabła do jego rzekomego władztwa nad światem.
,,i rzekł do Niego(szatan): «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon»” Oszczerca żąda od Jeszu aktu poddaństwa πεσων (pesōn)- (upadam na twarz, do stóp) i adoracji προσκυνησης (proskynēsēs)( padam na kolana, składam hołd , uwielbiam). Jednym słowem szatan stawia Pana Jeszu przed wyborem albo Bóg i zdrada, biczowanie i męczeńska śmierć, albo hołd poddaństwa wobec szatana.
Na to odrzekł mu Jeszu:,,«Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz»” Słowa Pana Jeszu świadczą, że moc Jego rozciąga się i na szatana, nie mówiąc o jego domniemanym królestwie. (1 Kor 13:13; 1 Jana 4:8 Heb 1:8, 9)
„(...)«Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi..." - Ew. Mateusza 28:18-20
,,Wtedy opuścił Go oszczerca, a oto posłowie przystąpili i usługiwali Mu.” Pan Jeszu u progu swej ziemskiej służby zwyciężył szatana opierając się na posłuszeństwie i oddaniu Bogu Ojcu, a nie na własnym autorytecie Mesjasza. Usługiwanie aniołów(posłów) jest wyrazem nagrody Ojca za to, iż Pan Jeszu spełnił Jego wolę, oparł się potędze szatana.
Stanisław sługa Pana Jeszu
Będę głosił imię Twoje swym braciom
i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
«Chwalcie Pana wy, co się Go boicie,
sławcie Go, całe potomstwo Jakuba;
bójcie się Go, całe potomstwo Iszraela!
Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka,
ani nie ukrył przed nim swojego oblicza
i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego».
Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu.
Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.
Ubodzy będą jedli i nasycą się,
chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają.
«Niech serca ich żyją na wieki» - Psalm 22:23-27stachsos33@gmail.com
- * spróbować, czy coś da się zrobić
- próbować, starać się
- próbować, sprawdzać, sprawdzać: w celu ustalenia jego ilości lub tego, co myśli, lub jak się zachowa
- w dobrym tego słowa znaczeniu
- w złym sensie, złośliwie wystawiać kogoś na próbę, podstępnie, aby udowodnić jego uczucia lub sądy
- próbować lub sprawdzać swoją wiarę, cnotę, charakter przez pokusę do grzechu
- zabiegać o grzech, kusić 2c
- pokus diabła
- po użyciu OT
- Boga: zadawać zło człowiekowi, aby udowodnić jego charakter i niezłomność swojej wiary
- mówi się, że ludzie kuszą Boga przejawami nieufności, tak jakby chcieli spróbować, czy nie jest sprawiedliwie nieufny
- bezbożnym lub niegodziwym postępowaniem, aby wystawić na próbę Bożą sprawiedliwość i cierpliwość oraz rzucić Mu wyzwanie, jakby miało dać dowód Jego doskonałości. - Leksykon Joseph Henry Thayer
Od ponad wieku J. H. Thayer's jest chwalony jako jeden z najlepszych leksykonów Nowego Testamentu dostępnych dla każdego ucznia greckiego Nowego Testamentu. Ten leksykon zawiera definicje słownikowe dla każdego słowa i odnosi każde słowo do jego użycia w Nowym Testamencie oraz kategoryzuje jego niuanse znaczeniowe. Zawiera również wyczerpujące omówienie greckich słów Nowego Testamentu, a także obszerne cytaty z pozabiblijnego użycia słów i źródeł źródłowych konsultowanych i cytowanych. Ten leksykon jest zakodowany w Strong's dla tych, którzy nie znają greki.
** יהושע - Jeszu imię nosił ówczesny arcykapłan Iszraela
*** G1391 δόξα, ης, ἡ
Transliteracja: dóxa
Części mowy: rzeczownik, rodzaj żeński
Definicja: honor, renoma; chwała, szczególnie boska cecha,
Transliteracja: dóxa
Wyprowadzenie: na podstawie G1380 ;
Definicja: chwała (jak bardzo widoczna), w szerokim zastosowaniu (dosłowne lub przenośne, obiektywne lub subiektywne)
- # 1391 - Leksykon Joseph Henry Thayer
- δο´ξα
- doxa ; od 1380; opinia (zawsze dobra w NT), stąd pochwała, cześć, chwała : -
- NASB - aprobata (2), jasność (1), chwała (1), chwała (5), chwała (155), honor (1), majestaty (2).
Brak komentarzy