,,Uważajcie na fałszywych proroków, którzy przychodzą do was przebrani za owce, a faktycznie są wilkami drapieżnymi. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi? Wszystkie zdrowe drzewa wydają wyborne owoce, ale chore drzewo zrodzi niedobre owoce. Nie może drzewo zdrowe rodzić zepsute owoce, ani drzewo zepsute rodzić owoce wyborne. Każde drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, jest wycinane i w ogień wrzucane. Tak więc po owocach ich poznacie.” Mateusza 7:15-20

Po śmierci apostołów powstało wiele denominacji i organizacji religijnych, które zapewniały swoje społeczności, (zbory, kościoły) o szczerej życzliwości i miłości. Jednakże, z czasem wpływowi założyciele wspólnoty (zboru, kościoła) mogą stracić, większości przypadkach tracą swój cel, posłannictwo, jaki przyświecał założeniu danej społeczności.

,,Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla!” 1 Piotra 2:17

Osoby które uważają się za przedstawicieli danej społeczności, nadzorcy, starsi, pomocnicy starszych, mogą twierdzić, że reprezentują Chrystusa i rościć sobie prawo prze­mawiania w jego imieniu. Mogą deklarować, że posiadają prawo interpretacji Biblii i wykluczać każdego kto ich interpretacje kwestionuje. Człowiek przekonany o własnej wartości, słuszności i szczególnego zrozumienia pism. Próbuje sprawować kontrolę i władzę nad osobami ze swojego otoczenia. Nie znosi sprzeciwu ani słów krytyki, potrafi poniżyć lub obrazić innych, często unosi się gniewem. Z przykrością się obserwuje, że wśród reprezentujących społeczność są osoby które maja okazję do uzyskania rangi, posłuchu, władzy czy też korzyści finansowych.

Proste słowa z Biblii mogą ukierunkowywać tak aby powodowały utrzymanie społeczność przez zastraszanie, żądanie lojalności, wymuszanie i uznawania ich autorytetu.

Miłujcie się nawzajem.

Dziejach Apostolskich 2:42; ,,Trwali oni w nauce Posłańców i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.” Oto jednym z niezbędnych segmentów duchowości wspólnoty jest partnerstwo wierzących, bliska więź ze sobą nawzajem. Wieź zgromadzających się w Pomazańcu Jeszu jest bardzo istotna, ponieważ sięga głębi. Pociąga za sobą prawdziwą więź i jednomyślność, pragnień i celu.

,,Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali»” Jana 13:35

Apostoł Paweł do Filipian modląc się za wierzących tak to wyraził; ,,Tylko się tak sprawujcie, jako przystoi Ewangelii Chrystusowej, abym, lub przyjdę i oglądam was, lub nie przyjdę, słyszał o was, iż stoicie w jednym duchu, jednomyślnie bojując w wierze Ewangelii” (Fil 1:27) Te słowa tyczą się każdego członka społeczności.

Warunki potrzebne do zarządzania.

Władza udzielona przez Boga nie jest absolutna. Ograniczają ją pewne obowiązki moralne wypisane na kartach Pisma Świętego. Prawo nakłada pewien umiar w wykonywaniu władzy, określając odkładnie to, co wolno np: niewolnikom.(Wyj 21:1-6)

,,ale nie przebieraj miary względem żadnego człowieka
i nie czyń nic bez zastanowienia!” Syracha 33:33

Gdy chodzi o dzieci, to władza ojca nad nimi powinna mieć na celu przede wszystkim ich dobre wychowanie. ,,Karcenia chłopcu nie żałuj, gdy rózgą uderzysz - nie umrze.”(Prz 23:13)

,,Masz dzieci? Wychowuj je,
zginaj im karki od młodości!” Syracha 7:23

W sprawach związanych z władzą polityczną człowiek jest najbardziej narażony na pokusę przekraczania granic swoich uprawień. Oszołomiony potęgą władzy, przepisuje sobie jej zasługi, jak ubóstwia samego siebie np.: Ukaranie dumnej Asyrii i jej króla – Iz 10:7-11; Ez 28:2-5 - Ohola, Oholiba. Ale taka przewrotna władza sama naraża się na ,,sąd Boży”, który nie omieszka jej w dniu ostatecznym.

,,I ujrzałem jednego Posła [anioła] stojącego w słońcu i krzyknął w głosie wielkim, mówiąc wszystkim ptakom fruwającym w środku nieba "Chodźcie, zgromadźcie (się) ucztę Wielkiego Boga. aby pożreć trupy [ciała] władców [królów], trupy wodzów i trupy mocarzy, trupy koni i tych, co ich dosiadają, trupy wszystkich — wolnych i niewolników, małych i wielkich!"” Obj 19: 17,18

Pan Jeszu jako Ten, który posiada władzę.

Przed wstąpieniem do nieba, Pan Jeszu powiedział do jedenastu, że zamierza osobiście przejąć władzę za wszystko co się dzieje w niebie i na ziemi.

,,Wtedy Jeszu podszedł do nich i przemówił tymi słowami: "Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im zanurzenia w imię Moje. Uczcie ich zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia eonu". Mateusza 28:18-20

,,Uczcie ich zachowywać wszystko, co wam przykazałem”(Mat 28:20a) Pan Jeszu będzie z tymi co przestrzegają Jego nauk. Przed śmiercią Pan Jeszu powiedział do swych uczniów; ,,A ja prosić będę Ojca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami mieszkał na wieki, Onego Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może; bo go nie widzi, ani go zna; lecz wy go znacie, gdyż u was mieszka i w was będzie.”(J 14:17,16)

Z tych wersetów dokładnie widać, że Tchnienie Święte ma być z nami przez wieki. W wierszach 13-15 czytamy; ,,A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię. Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. ”(J 14: 13-15)

Depozytariusze władzy Pana Jeszu.

Wysyłając  uczniów na misję Mistrz Jeszu przekazał im swoją własną władzę i uprawnienia ,,Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”(Łuk 10:16; Łuk 10:19) Pouczył ich jednak przy tym, że korzystanie z tych uprawnień jest w rzeczywistości służbą ,,A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię.!”(Łuk 22:26)

,,Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi.” Jana 13: 14

Apostołowie są jednak dalecy od tego, by dawać odczuć wagę sprawowanej władzy, troszczą się przede wszystkim o to, by służyć Pomazańcowi Jeszu i społeczności powołanych.

,,nie szukając ludzkiej chwały ani pośród was, ani pośród innych. A jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być dla was ciężarem, my jednak stanęliśmy pośród was pełni skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi. Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko naukę Bożą, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem staliście się nam drodzy. Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą. Sami jesteście świadkami i Bóg także, jak zachowywaliśmy się święcie, sprawiedliwie i nienagannie pośród was wierzących.” 1 Tesaloniczan 2:6-10

Apostoł Paweł pisząc list do wspólnoty w Efezie 5: 1,,Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane” . Bardzo piękne i wymowne słowa, nadając mu głębokie znaczenie. Chodzi o relacje nauczyciel – uczeń. Wspólnota ma więc naśladować Boga. Wszyscy mamy odzwierciedlać postawę, działanie i charakter. ,,i chodźcie drogą miłości, bo i Pomazaniec was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu.” (Ef 5:2)

,,A Jeszu przywołał ich do siebie i rzekł: «Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym,  na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu»” Mateusza 20:25-28

Pan Jeszu bardzo cierpliwie zaczął prostować u swych uczni pojęcie królestw Bożego i pouczył ich o roli, jaką mają spełniać służbę w Jego mesjańskim Królestwie. Ich rzeczywista rola powinna zamykać się w funkcji służebnej.

W słowach Pana Jeszu należy zwrócić szczególną uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, że ci co sprawują władzę ziemską(świecką), są określani gr.  αρχοντες  pl. przywódcy –przełożeni. Pan Jeszu podkreśla sprawowanie przez nich władzy jako dominacji nad kimś gr. κατακυριευουσιν pl. panują - sprawują władzę, co prowadzi to okazywania mocy swojej władzy.

Na to miast tych, co pełnią, pełnić mają funkcje zwierzchnie w społeczności, gr. εν υμιν pl. w was – we wspólnocie Pomazańcowej, Pan Jeszu nazywa gr.  διακονος pl. sługa.

Sprawowanie zatem władzy we wspólnocie Pana Jeszu to oddać swoje zdolności, przymioty, i siły, słowem całe swoje życie w służbie dla drugich.

,,Po udrękach swej duszy,
ujrzy światło i nim się nasyci.
Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu,
ich nieprawości On sam dźwigać będzie.
Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy,
i posiądzie możnych jako zdobycz,
za to, że Siebie na śmierć ofiarował
i policzony został pomiędzy przestępców.
A On poniósł grzechy wielu,
i oręduje za przestępcami.” Izajasza 53:11,12

Stanisław sługa Pana Jeszu