– Mateusza 22: 41-46 „Gdy faryzeusze byli zebrani, Jeszu zadał im takie pytanie: «Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem?» Odpowiedzieli Mu: «Dawida». Wtedy rzekł do nich: «Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem, gdy mówi: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje. Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być [tylko] jego synem?» I żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać”

Tytuł „Pan” był przyznawany Jeszu Pomazańcowi od samego początku, czego dowody przedstawia posłaniec Paweł:

„Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JESZU JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie” – Rzymian 10: 9

Określenie to wyraża, więc Jeszu Pomazańca, Syna Człowieczego i Syna Bożego; tak jak w Starym Testamencie i Nowym „właściciela wszystkich”.

„Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało (…) Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli”. – Jana 1: 1-18 

„Posłał swe słowo synom Iszraela, zwiastując im pokój przez Jeszu Pomazańca. On to jest Panem wszystkich” – Dzieje Apostolskie 10: 36

Nawiązując do proroczych słów Dawida znajdujących się w Psalmie 110: 1, Pan Jeszu chciał dać do zrozumienia, że będąc w pełni Synem Dawida(Mat 1: 1-17; Łuk 1: 69, 2: 4), równocześnie był jednak od samego Dawida wcześniej i wyższy:

„Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, 
aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje” – Mateusza 22: 44

„A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” – Łukasza 1: 43

„(…) dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” – Łukasza 2: 11

Opierając się na tym Psalmie społeczność powołanych głosi panowanie Pomazańca Jeszu, a tak że chwili Jego zmartwychwstania.

„jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada: 
Rzekł Pan do Pana mego:
Siądź po prawicy mojej,
 aż położę nieprzyjaciół Twoich
podnóżkiem stóp Twoich.
 Niech więc cały dom Iszraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jeszu, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem». – Dzieje Apostolskie 2: 34-36

Rzucając światło przeżyć i na wydarzenia z życia Pomazańca, Łukasz chętnie nazywa Jeszu Panem.(Łuk 7: 13)

„Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie”. – Łukasza 10: 39, 40, 41

Musimy również zwrócić uwagę i to ma szczególne znaczenie, wzbudzony Pomazaniec stał się „Panem żywych i umarłych” – to jest Jego i Boga Ojca wielkie dzieło. Ludzkość była w grzechu przez pierwszego człowieka Adama. Aby wyzwolić z grzechu rodzaj ludzki prawo Boże wymagało, wykupienie od grzechu, potrzeba była, by Chrystus (pl. Pomazaniec) stał się Odkupicielem. Aby to mógł uczynić, musiał On opuścić chwałę, jaką posiadłą pierwotnie i stać się człowiekiem. Pismo Święte zaznacza, że On „dał samego siebie za okup – zapłacił cenę na wykupienie rodzaju ludzkiego” I w taki sposób cały świat został kupiony drogocenną krwią (życiem) Pomazańca Jeszu Syna Bożego. W tym również sposobem przez swoją śmierć, Mesjasz stał się Panem Dawida, ponieważ Dawid był człowiekiem, kupionym drogocenną krwią Chrystusa! (Jana 3: 16)

„Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi” -- Rzymian 14: 9

Panowanie Pomazańca Jeszu, uwidocznione szczególnie w tytule „Kyrios”, jest identyczne z panowaniem samego Boga Ojca.

Podobnie jak posłaniec Piotr w swym nauczaniu, tak również Paweł opiera się na Psalmie 110 i określeniu Kyrios nadaje podwójne znaczenie; jest to tytuł Królewski i Boski. Jako Król, Jeszu jest Panem wszystkich ludzi. (Dz 2: 33-36)

„Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy” – 1 Koryntian 15: 25

„ Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy” Efezjan 1: 20-22

Dlatego też cały wszechświat, niebiosa, ziemia i podziemia mają wyznać, że „Panem jest Jeszu”.

„aby na imię Jeszu 
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
 I aby wszelki język wyznał,
że Jeszu Pomazaniec jest PANEM -
ku chwale Boga Ojca”. Filipian 2: 10,11

„Gdy faryzeusze byli zebrani, Jeszu zadał im takie pytanie: «Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem?» Odpowiedzieli Mu: «Dawida». Wtedy rzekł do nich: «Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem, gdy mówi: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje. Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być [tylko] jego synem?» I żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać”…., bo musieli by przyznać,  «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego»(Mat 16: 16).

Jeszu Syn Boga, jest on Pomazańcem-Panem „naszym”. Który Bóg Ojciec namaścił – to Jego święty Sługa Jeszu (Dz 4: 27), Baranek bez skazy. Piotr zaś w Dziejach Apostolskich przypomina, jak to Bóg Ojciec namaścił Jeszu Tchnieniem Świętym i mocą (Dz 10: 38). W przeddzień swojej śmierci Pan Jeszu ogłosił swą godność Syna Człowieczego.

„Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego: «Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciwko Tobie?» Lecz Jeszu milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: «Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży?»  Jeszu mu odpowiedział: «Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebieskich». – Mateusza 26: 62-64

W nauczaniu apostolskim zapowiada się już Jego powrót w dniu ostatecznym, jako Syna człowieczego, który przychodzi by, ustanowić nowy świat. (Dz 1: 11; 3: 20, 21)

„Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!” – Mateusza 25: 31-34

Stanisław sługa Pana Jeszu