,,Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie te słowa, które były zapowiedziane przez Apostołów Pana naszego Jeszu Chrystusa, gdy mówili do was, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy którzy będą postępowali według własnych pożądliwości. Oni to powodują podziały, [a sami] są cieleśni [i] Ducha nie mają. Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie  i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jeszu Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu. Dla jednych miejcie litość, dla tych, którzy mają wątpliwości: ratujcie [ich], wyrywając z ognia, dla drugich zaś miejcie litość z obawą, mając w nienawiści nawet chiton* zbrukany przez ciało,, Judy 17-23

Pan nasz Jeszu miał kilkudziesięciu uczniów, z których wybrał grono 12 osób i nazwał ich Posłańcami (apostolos). Wyznaczył im zadanie głoszenia po całej zamieszkałej Ziemi.

"Idźcie i czyńcie uczniami wszystkie narody w moim imieniu, ucząc ich przestrzegać to, co wam nakazałem". Mateusza 28:19**

Piotr miał wyznaczone szczególne zadanie, ale do wszystkich Zbawiciel powiedział:

„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca.” Jana 14:12

Piotr dokonał większego dzieła niż nasz Pan Jeszu. Dzięki czemu to było możliwe? Ponieważ Mesjasz był w niebie, u Ojca i nadzorował tą działalność. Piotr zbierał żniwo tam gdzie Pomazaniec posiał.

„A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy.” Dzieje 4:4

Paweł przez cały okres swojej działalności będzie spotykał się z wrogością. Czym się różniła działalność Pawła od Piotra? Paweł wdawał się w spory podczas gdy Piotr zwyczajnie głosił. Po latach doświadczeń Paweł udzieli rady gorliwemu, ale młodemu Tymoteuszowi:

„Odrzucaj natomiast światowe i babskie baśnie! Sam zaś ćwicz się w pobożności!” 1 Tymoteusza 4:7

„O, Tymoteuszu, strzeż depozytu [wiary] unikając światowej czczej gadaniny i przeciwstawnych twierdzeń rzekomej wiedzy.” 1 Tymoteusza 6:20

Paweł, Izraelita z plemienia Beniamina, apostoł Jeszu Chrystusa (Ef 1:1; Flp 3:5). Chociaż prawdopodobnie od dzieciństwa nosił dwa imiona: hebrajskie Saul i rzymskie Paweł (Dz 9:17; 2Pt 3:15), zapewne postanowił posługiwać się rzymskim imieniem ze względu na powierzone mu zadanie głoszenia dobrej nowiny nie-Judejczykom (Dz 9:15; Gal 2:7, 8).

Przeciwnicy Pawła argumentują jakoby  był  ‛słaby’, 'gorszy', 'niesprawny w mowie', 'nierozsądny', i listy które pisał są nie zgodne z ewangelią którą głosił Pan Jeszu. Kwestionują apostolstwo Pawła.

Człowiek ów, imieniem Łukasz, żył w pierwszym wieku naszej ery. Chrześcijański apostoł Paweł nazwał go „lekarzem umiłowanym”, a jak się o tym przekonamy, pisał Łukasz w Dziejach Wysłanników o działalności apostołów.

Będąc lekarzem, Łukasz mógł niewątpliwie dobrze zarabiać i w określonym mieście prowadzić ustabilizowany, wygodny tryb życia. Zamiast tego wybrał znoszenie trudów razem z Pawłem i towarzyszył mu w jego podróżach misyjnych. Później nie szczędził wysiłków, aby zebrać odpowiednie informacje oraz sporządzić ewangeliczną relację o życiu i działalności Pana Jeszu. „Ewangelia” to inaczej „dobra nowina”. Swoim opisaniem, wkładem w krzewienie dobrej nowiny, włączając w to napisanie Ewangelii i Dziejów Apostolskich.

Łukasz opisuje podróż Pawła, zamieszczonych w Księdze Dziejów Apostolskich, przechodzi on z trzeciej osoby („on”, „oni”) na pierwszą („my”, „nas”). Wynika stąd jasno, że przyłączył się do Pawła w trakcie jego drugiej podróży misyjnej (Dzieje 16:8, 10). Kiedy potem udał się razem z Pawłem do Jeruszalem, gdzie zakończyła się jego trzecia podróż. (Dzieje 21:1, 7, 15-18).

Posłaniec Paweł nadmienia, że jest apostołem dobrej nowiny, że nie wstydzi się jej i że „sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Rzym. 1:1, 16, 17). Ta dobra nowina budzi nadzieję na życie wiecznotrwałe, oczywiście w tych, którzy zajmują się słusznymi sprawami. Bóg nie jest stronniczy i dlatego poganie, chociaż nie były im oznajmione ustawy Boże, mają prawo wypisane na swych sercach. — Rzym. 2:7-16.

Apostoł Paweł miał zaszczyt napisać więcej ksiąg (a dokładniej listów) wchodzących w skład Chrześcijańskich Pism Greckich niż ktokolwiek inny. Otrzymał też nadprzyrodzone wizje (2Ko 12:1-5) i za sprawą ducha świętego mówił wieloma językami obcymi(1Ko 14:18).

Kiedy Paweł zbliżał się do Damaszku, w strudze jasnego światła ukazał mu się Chrystus Jeszu i wyznaczył go na ‛sługę i świadka tego, co widział’, oraz tego, co jeszcze miał zobaczyć. Pod wpływem tego nadprzyrodzonego zjawiska towarzysze Pawła razem z nim padli na ziemię, słyszeli też brzmienie czyjegoś głosu, ale tylko Paweł zrozumiał słowa i stracił wzrok, tak iż musiał być prowadzony do Damaszku za rękę (Dz 9:3-8; 22:6-11; 26:12-18). Przez trzy dni nic nie jadł ani nie pił. Po tym czasie, modląc się w domu niejakiego Judy z Damaszku, ujrzał w wizji, jak przychodzi do niego uczeń Chrystusa imieniem Ananiasz i przywraca mu wzrok. Kiedy ta wizja się urzeczywistniła, Paweł dał się zanurzyć w imię Jeszu, otrzymał ducha świętego i pokrzepił się posiłkiem (Dz 9:9-19).

Apostoł Piotr owocnie utwierdzał braci. Dodawał im na przykład otuchy, śmiało i bez lęku głosząc dobrą nowinę nawet w obliczu drwin oraz sprzeciwów (Dzieje 2:14 do 5:42). A ileż sił czerpać mogli z jego budujących listów! W pierwszym z nich zresztą zaznaczył wyraźnie, że pisze, aby ‛ich zachęcić’ (1 Piotra 5:12,

Niejednokrotnie apostołowie i uczniowie Pana Jeszu używali określenia „brat” w całkiem dosłownym znaczeniu. Piotr wspomina o Pawle słowami „umiłowany nasz brat Paweł”, Paweł zaś wspomina „Tytusa, brata mojego” oraz ‛brata naszego, Tymoteusza’ (2 Piotra 3:15; 2 Kor. 2:13; Hebr. 13:23).

,, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was,, 2 Piotra 3: 15

„Wy wszyscy braćmi jesteście” Mateusza. 23:8

Niezależnie od tego, czy ktoś przyjmuje, czy też odrzuca prawdę Słowa Bożego, chrześcijanie polegają na tym, że „Bóg okaże się prawdziwy, choćby się każdy człowiek okazał kłamcą” Rzymian 3: 4

 Nie został wybrany na apostoła przez ludzi, lecz przez Jeszu Pomazańca i Boga Ojca; nie naradzał się z apostołami w Jeruszalem przed rozpoczęciem głoszenia dobrej nowiny; dopiero po trzech latach widział się krótko z Kefasem i Jakubem (Gal 1:1, 13-24)

Na wstępie napisałem werset z listu Judy, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy którzy będą postępowali według własnych pożądliwości. Oni to powodują podziały, [a sami] są cieleśni [i] Ducha nie mają.(J 17-23) są to ludzie nie prawi którzy przenikają aby siać zamęt, wyuzdani, fałszywi wobec (...) Jeszu Chrystusa” Judy 4 , nazywa ich zdradliwymi skałami ukrytymi pod powierzchnią wody. . Potem ostro potępia ludzi z niczego nie zadowolonych. Piętnuje ich jako szemraczy, utyskiwaczy, jako kierujących się samolubnymi pragnieniami, mówiących w sposób napuszczony, schlebiających pewnym osobistościom, jako jednostki pozbawione usposobienia duchowego. — Judy 11-13, 16.

Można słusznie powiedzieć, że surowe słowa dezaprobaty ze strony Judy nigdy nie były bardziej stosowne niż teraz, kiedy niegodziwość jest tak powszechna i wieliu uważających się za chrześcijan dało się opanować duchowi buntu.

,, Jak Jannes i Jambres  wystąpili przeciw Mojżeszowi, tak też i ci przeciwstawiają się prawdzie, ludzie o spaczonym umyśle, którzy nie zdali egzaminu z wiary. Ale dalszego postępu nie osiągną:  bo ich bezmyślność będzie jawna dla wszystkich, jak i tamtych jawna się stała,,. 2 Tymoteusza 3: 8,9

Stanisław sługa Pana Jeszu

*piękna spodnia szata (po grecku chi‧ton′), utkana bez żadnego szwu (Jana 19:23, 24). Taką tunikę tkano w całości, z wełny bądź lnu, i mogła być biała lub różnobarwna.

**Dużo osób ma trudności w zrozumieniu frazeologii Mateusza 28:19. Trudność wynika ze słów "chrzcząc ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego." To wyrażenie było kwestionowane nie z powodu konkretnej doktryny do której prowadzi, ale raczej z powodu wczesnych świadectw, które poświadczają inną treść, a także z powodu gramatyki i składni samych słów.