Ewangelia Łukasza 22: 19

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: <<To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!>>

W czasach Pana Jeszu Pomazańca Bożego w święto Paschy w Jeruszalem zgromadzali się wyznawcy Boga Iszraela, by złożyć ofiarę, a potem razem spożyć baranka paschalnego. Była to pamiątka wyjścia Iszraelitów z Egiptu. Iszraelici byli niewolnikami i Bóg JHWH za pośrednictwem Mojżesza wyprowadził ich z niewoli. Dziś Pascha zgromadza wyznawców Chrystusa (pl. Pomazańca), gdziekolwiek oni są, we wspólnocie z ich Panem, prawdziwym Barankiem Bożym.

Pascha u Iszraeltów

Na początku Pascha była świętem rodzinnym. Obchodzono ją o zmierzchu, na wiosnę, kiedy dzień równał się z nocą, czternastego dnia miesiąca Abib lub Miesiąca Kłosów (zwanego po niewoli babilońskiej Nissan). Składano Bogu JHWH w ofierze młode roczne zwierzę, ofiarą było jagnię lub młody koziołek, nie koniecznie samiec, wolny od jakiekolwiek skazy. Składając ofiarę nie powinno się jej łamać żadnej kości. (Wyj 12: 3-51)

,,Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Iszraela o zmierzchu” – Wyjścia 12: 6

„Nie mogą nic zostawić aż do rana ani też żadnej kości łamać; winni obchodzić Paschę według ustalonego obrzędu”. – Liczb 9: 12

Krew baranka, miała być pokropiona na odrzwia i próg domu, jako znak zabezpieczenia u wejścia do każdego domu, mięso zaś rozdzielano podczas posiłku spożywanego przez uczestników gotowych do drogi. (Wyj 12: 8-11)

Pascha i Przaśniki.

Z czasem do święta Paschy przyłączyła się jeszcze inna uroczystość, jest to Święto Przaśników. Paschę obchodzono czternastego, a natomiast Święto Przaśników wypadało zwykle na piętnasty i trwało siedem dni. Przaśniki, czyli chleby były pozbawione zakwasu. (Kpł 23: 5-14)

„W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana. A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana - przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby” – Kapłańska 23: 6,7

Pascha, jako Święto na przestrzeni wieków podlegało pewnym przemianom np.; na Synaju (Ks. Liczb rozdział 9), przy wejściu do Kanaanu (Jozuego rozdział 5), podczas przeprowadzenia reform Ezdrasza (2 Krn rozdział 30) z niewoli babilońskiej w 538 -15.

Najważniejsze jest, że wprowadzona przez Mojżesza w Ks. Powtórzonego Prawa, uroczystość ta o charakterze rodzinnym przekształca się w Święto Świątyni.

„Nie będziesz mógł składać ofiary paschalnej, w żadnej miejscowości, którą ci daje Pan, Bóg twój,  lecz w miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, na mieszkanie dla swego imienia - tam złożysz ofiarę paschalną wieczorem o zachodzie słońca, w godzinie wyjścia swego z Egiptu” – Powtórzonego Prawa 16: 5,6 (Pp 16: 13-16) BT

Wszystkie święta należało obchodzić tylko w Jeruszalem. To, co dziś żydzi robią na całym świecie jest łamaniem prawa Mojżeszowego, czyli jest grzechem.

"I rozkazał im Mojżesz: Po upływie siedmiu lat w roku darowania długów, w czasie święta Namiotów, gdy cały Iszrael się zgromadzi, by oglądać oblicze Pana, Boga twego, na miejscu, które On sobie obierze, będziesz czytał to Prawo do uszu całego Izraela." - Powtórzonego Prawa 31:10,11

Okazało się że Bóg na takie miejsce wybrał Jeruszalem a wcześniej miejscem tym był namiot spotkania.

"Jeżeli kto z domu Iszraela zabija cielca albo owcę, albo kozę w obrębie obozu lub poza obozem, i nie przyprowadzi ich przed wejście do Namiotu Spotkania, aby je złożyć w darze dla Pana przed mieszkaniem Pana, będzie winien krwi. Rozlał krew. Ten człowiek będzie wyłączony spośród swego ludu." - Kapłańska 17:3,4

Pascha stała się, więc okazją do wielkich pielgrzymek. Tam też, do Jeruszalem, śpieszą w licznych pielgrzymkach wierni. To, bowiem ma podwójne znaczenie w Jeruszalem mieszka Bóg JHWH i jest to centrum duchowe Iszraela. 

„...lecz wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował” - Psalm 78: 68

Pascha Jeszu Pomazańca.

Pan Jeszu Pomazaniec Syn Boży przychodzi. Rozpoczyna swoją działalność, Pan Jeszu uczestniczy w obchodach Święta Paschy, ale pragnie innego rodzaju Paschy. Zastąpi On dawną Paschę, to że ją wypełnił. W czasie obchodów święta Paschy Pan Jeszu wypowiada słowa i dokonuje czynów, które zmieniają sens tego święta. W ten sposób mamy do czynienia z Paschą Syna Jedynego.  Wszystkie relacje z przebiegu ostatniego posiłku Pana Jeszu Pomazańca nie wspominają nic o jedzeniu baranka.

„Są to tylko cienie spraw przyszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa” - Kolosan 2:17

Posłańcy Pana Jeszu dobrze rozumieli intencje i ukazali je w Ewangeliach opisując Ostatnią Wieczerzę. Lecz jest to wieczerza nowej Paschy, podając swoje Ciało do jedzenia i własną Krew do picia, Pan Jeszu przedstawia swoja śmierć, jako ofiarę paschalną, który Baranekim jest On sam.

„A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje».  Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy.  I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana” – Marka 14: 22-24

Baranek symbolizował i proroczo zapowiadał Mesjasza. Kiedy Jeszu oddał swoje życie na ofiarę, to baranek stał się zbędny. Naszym barankiem paschalnym jest Jeszu Pomazaniec.

…Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy. - 1 Koryntian 5: 6-8

Z tego tekstu wyraźnie wynika, że chleb powinien być przaśny, czyli bez zakwasu, a naszym barankiem jest sam Chrystus. Jemy, więc chleb z samej mąki i pijemy czerwone wytrawne wino. To jest nasz posiłek spożywany przy okazji pamiątki śmierci Pomazańca. Nie jest to, więc bogata uczta cielesna, jest to prosta uroczystość.

Jedynym świętem, które Jeszu kazał obchodzić swoim oddanym i wiernym naśladowcom, jest Wieczerza Pańska. Dla wszystkich tych, którzy zanurzyli się w imię Pana Jeszu jest to bez wątpienia najważniejsza uroczystość w roku.

Stanisław sługa Pana Jeszu

W tym roku pamiątkę śmierci Pana Jeszu obchodzimy 31 marca 2018 r. po zachodzie słońca.