,,Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować

Na przestrzeni dziejów lud Boży był wiele razy prześladowany. Prześladowania nie ominęły również Syna Bożego Jeszu, który przyszedł zbawić świat, lecz stał się przedmiotem nienawiści ze strony świata.

„(…) aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego” Jana 3: 15-18

Prześladowania staną się udziałem również uczniów Pana Jeszu:

„Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać”. Jana 15: 20

Uczniowie Pańscy, świadomi tego, że będą prześladowani (2 Tym 3: 12), cieszyli się i jest to dowód że nie należeli do świata, który ich prześladuje, lecz należą do Pomazańca, w którym Pan Jeszu będzie uwielbiony w tym dniu, kiedy to zatriumfuje. (Mat 5: 11; J 15: 19)

„Bracia, zawsze winniśmy za was Bogu dziękować, co jest rzeczą słuszną, bo wiara wasza bardzo wzrasta, a miłość wzajemna u każdego z was obfituje, i to tak, że my sami w Kościołach Bożych chlubimy się wami z powodu waszej cierpliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie. Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie. Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jeszu z aniołami swojej potęgi w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jeszu. Jako karę poniosą oni wieczną zagładę [z dala] od oblicza Pańskiego i od potężnego majestatu Jego w owym dniu, kiedy przyjdzie, aby być uwielbionym w świętych swoich i okazać się godnym podziwu dla wszystkich, którzy uwierzyli, bo wyście dali wiarę świadectwu naszemu. Dlatego modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania, aby z mocą udoskonalił w was wszelkie pragnienie dobra oraz czyn [płynący z] wiary.  Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego Jeszu Chrystusa - a wy w Nim - za łaską Boga naszego i Pana Jeszu Chrystusa”. 2 Tesaloniczan 1: 3-12

W Starym Testamencie nie tylko Iszrael jako całość spotyka prześladowania i z gwałtowną opozycją pogan od czasów wyjścia z Egiptu.

„Lecz rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. I rzekł do swego ludu: «Oto lud synów Iszraela jest liczniejszy i potężniejszy od nas. Roztropnie przeciw niemu wystąpmy, ażeby się przestał rozmnażać. W wypadku bowiem wojny mógłby się połączyć z naszymi wrogami w walce przeciw nam, aby wyjść z tego kraju». Ustanowiono nad nim przełożonych robót publicznych, aby go uciskali ciężkimi pracami. Budowano wówczas dla faraona miasta na składy: Pitom i Ramses. Ale im bardziej go uciskano, tym bardziej się rozmnażał i rozrastał, co jeszcze potęgowało wstręt do Iszraelitów.  Egipcjanie bezwzględnie zmuszali synów Iszraela do ciężkich prac  i uprzykrzali im życie uciążliwą pracą przy glinie i cegle oraz różnymi pracami na polu. Do tych wszystkich prac przymuszano ich bezwzględnie” Wyjścia 1: 8-14

Prześladowania przechodzili również wielcy mężowie Iszraela; przywódcy, królowie, a zwłaszcza prorocy; Mojżesz został odrzucony przez jego własny lud i były powodem ustawicznego szemrania.(Wj 2: 14; 5: 21; 14: 11)

„Ten jednak, który krzywdził bliźniego, odepchnął go. "Któż ciebie ustanowił panem i sędzią nad nami(…)Tego właśnie Mojżesza, którego zaparli się mówiąc: "Któż ciebie ustanowił panem i sędzią?" - tego właśnie Bóg wysłał jako wodza i wybawcę pod opieką anioła, który się mu ukazał w krzaku”. Dz 7: 27,35

Prześladowano i zabijano proroków za czasów Achaba, prawdopodobnie za czasów Manassesa i z pewnością także za Jahojakima. Prorok Jeremiasz uważa te morderstwa za coś zupełnie naturalnego. Otóż taki właśnie koniec był z góry już przewidziany od czasów Mojżesza. (3 Krl 18: 4; 19: 10,14; 4 Krl 21: 16. Jer 26: 20-23)

„Na próżno karałem synów waszych: 
nie przyjęli tego jako nauki.
Prorocy wasi stali się pastwą waszego miecza,
niby lwa siejącego spustoszenie”. Jeremiasza 2: 30

„ I szukałem wśród nich męża, który by wystawił mur i stanął w wyłomie przede Mną, by bronił tej ziemi i przeszkodził Mi w jej niszczeniu, a nie znalazłem takiego” Ezechiela 22: 30

Prorocy zaczynali swą działalność od napiętnowania wykroczeń przeciwko prawu.

• Ozeasz i Jeremiasz odnoszą się do dekalogu (10 przykazań Bożych)

„(...) Kraść, zabijać, cudzołożyć, przysięgać fałszywie, palić kadzidło Baalowi, chodzić za obcymi bogami, których nie znacie...” Jeremiasza 7: 9

„Przeklinają, kłamią, mordują i kradną, cudzołożą, popełniają gwałty, a zbrodnia idzie za zbrodnią” Ozeasza 4: 2

• Nie wypłacanie zarobków, oszustwa, przekupstwo sędziów

„Biada temu, który fałszem buduje swój dom, pomijając sprawiedliwość, a swoje wysokie komnaty - bezprawiem; który każe swemu współziomkowi pracować darmo i nie oddaje mu jego zarobku”. Jeremiasza 22: 13

„Książęta jego sądzą za podarunki, rozstrzygają kapłani jego za zapłatę, prorocy jego wieszczą za pieniądze, powołują się jednak na Pana, mówiąc: «Czyż Pan nie jest wśród nas?”. Micheasza 3: 11

• Odmawianie prawa do wolności niewolnikom

„ Słowo, które Pan skierował do Jeremiasza po zawarciu przez króla Sedecjasza z całym ludem jerozolimskim niewolnicę Hebrajkę. Nikomu nie wolno było trzymać u siebie brata swego Judejczyka jako niewolnika. Wszyscy dostojnicy i ludzie, którzy zawarli umowę, zgodzili się wypuścić na wolność każdy swego niewolnika lub niewolnicę i nie zmuszać ich więcej do służby u siebie. Wyraziwszy zgodę, wypuścili ich na wolność.  Potem jednak zmienili zdanie i sprowadzili niewolników i niewolnice, których obdarzyli wolnością, zmuszając, by się stali znów niewolnikami i niewolnicami”. Jeremiasza 34: 8-11

• Nie ludzkie pożyczanie pieniędzy (lichwiarstwo) i tych co miażdżą ubogich.(Iz 3: 15 por. Am 2: 6-8)

„Na płaszczach zastawnych wylegują się przy każdym ołtarzu i wino wymuszone grzywną piją w domu swego Boga”. Amosa 2: 8 …. i można wyliczać, nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kłam, nie składaj fałszywego świadectwa przeciwko bliźniemu i tyle innych wykroczeń przeciwko Prawu i przymierzu!.

Prześladowanie mężów wiernych( wywołanych) Bogu jest okolicznością pokazania Bogu Ojcu i jego Synowi, że nikt nie służy bez interesownie (Joba 2: 1-6). Ale potęga szatana i jego namiestników zła zakończy się ostatecznym zmiażdżeniem ich samych i zmiażdżeniem węża.

Od czasu pierwszego grzechu aż do końca unicestwienie szatana opisanych w Objawieniu (gr. Apokalipsie), Smok prześladuje Niewiastę i jego potomstwo (Obj 12: 1-18 por 17 roz; 19 roz).

Prześladowanie te ciągnie się przez całą historię. Swój punkt szczytowy osiąga w momencie męki Pana Jeszu. Lecz jest to równocześnie godzina śmierci Jeszu Syna Bożego, ale i uwielbienia.

„Gdy codziennie bywałem u was w świątyni, nie podnieśliście rąk na Mnie, lecz to jest wasza godzina i panowanie ciemności»”. Łukasza 22: 53 

„A Jeszu dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy.  Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity”. Jana 12: 23. 24

„ To powiedział Jeszu, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: «Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył”. Jana 17: 1

W społeczności powołanych [(pomazańcowych); należących do Pomazańca]prześladowania są oznaką i zarazem ostatecznego zwycięstwa Pomazańca i Jego wyznawców.

„A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?» I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał,  bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu»” Objawienie 7: 13-17

Sprawiedliwi Starego Testamentu i Nowego Testamentu (czyt. Przymierza) wszyscy bez wyjątku, zajmowali wobec prześladowań postawę pełną cierpliwości i odważnego trwania w ufności, nadziei. Powinniśmy znosić prześladowania z całą odwagą. Choć z jednej strony nie powinniśmy narażać się na niebezpieczeństwo zbyt lekkomyślnie. (Heb 11: 1-40, 12: 1,2;Rzym 12: 14)

„ Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego. Zaprawdę, powiadam wam: Nie zdążycie obejść miast Iszraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy”. Mateusza 10: 23

Podsumowaniem postawy pomazańcowych wobec doświadczeń są słowa z ks. Objawienia;

„Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. 
Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia,
abyście próbie zostali poddani,
a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni.
Bądź wierny aż do śmierci,
a dam ci wieniec życia” . Objawienie 2: 10

Stanisław sługa Pana Jeszu.

Ps. W tym artykule chciałem wzrucić na bardzo ważna sprawę, na prawdziwe imię Pana ,Jeszu, ,, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego ,, J 3:18 Imię to jest głoszone na całym świecie i zawsze było już od czasów apostolskich. Obecnie największe prześladowania chrześcijan są w tych miejscach gdzie używa się imienia Jeszu. Szatan przeprowadził cały szereg działań mających na celu wyeliminowanie prawdziwego imienia Jeszu. 

Łk 1:31 "Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jeszu."

Dz 8:12 "Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jeszu Pomazańca, dawali się zanurzyć, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty."