16 Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». 17 Na to Jeszu mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie, - Mateusza 16: 16
W ostatnim roku swego pobytu na ziemi Jeszu Pomazaniec powiedział swym apostołom (posłańcom), że zbuduje społeczność, (εκκλησία [społeczność, zbór, kościół] - zaproszenie osób spośród ogółu, by utworzyły społeczność – zgromadzenie), ale nie miał na myśli samych Iszraelitów, a tak że w granicach ówczesnego Iszraela.
Po dwóch latach działalności głoszenia dobrej nowiny Pan Jeszu zapytał swych uczni:, Co ludzie mówią o tym, kim jest Syn człowieczy?” Apostołowie odpowiedzieli:
„«Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». 15 Jeszu zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» 16 Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». 17 Na to Jeszu mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. 18 Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. 19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie»" Mateusza 16:14-19 BT
To oznaczało, że społeczność Jeszu Pomazańca nie był jeszcze wówczas zbudowany na symbolicznej ,,opoce [petra]” i że Piotr, syn Jony, jeszcze nie otrzymał „kluczy królestwa niebios”. Następnym razem Pan Jeszu wspomniał, gdy przebywał nad morzem galilejskim. Było to przed wyruszeniem, do Jeruszalem na obchody Dnia Pojednania oraz święto Namiotów 32 r. n.e. Jeszu powiedział wtedy do swych uczni:
„15 Gdy brat twój zgrzeszy , idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. 16 Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. 17 Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik! 18 Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”. Mateusza 18: 15-18 BT
Jedyna istniejąca społeczność Boża, była społeczność ludu Iszraelskiego. Ten wyjątkowy naród z pośród wszystkich narodów, do którego należał prorok Mojżesz(Praw 32: 8,9). Ówczesny rozwój wydarzeń miał doprowadzić do założenia społeczności, następnego roku 33 r. n.e.
Do swej śmierci, która nastąpiła w marzec-kwiecień 33 r. n.e. Pan Jeszu nie próbował ustanowić odrębnej społeczności. Nie odłączał swoich uczni od reszty Iszraelitów, lecz pozwalał im obchodzić święta i wielbić Boga w świątyni jeruszalemskiej. Sam „według zwyczaju swego w dzień sabatu” chodził do synagogi i głosił, korzystając z nadarzającej się sposobności. (Łuk 4: 16-22)
Dopiero pod koniec marca 33 roku n.e. powiedział do Iszraelitów:
„37 Jeruszalem, Jeruszalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście. 38 Oto wasz dom zostanie wam pusty”. Mateusza 23: 37,38
A zatem słowa Pana Jeszu podane w Mateusza 18: 15-17 odnosiły się wówczas do narodu iszraelskiego, jednak ta zasada, czyli reguła postępowania miała być przejęta przez społeczność (zbór, kościół), o którym Pan Jeszu powiedział, że go zbuduje na opoce.
Kiedy więc Pan Jeszu Pomazaniec Boży zaczął budować swoją społeczność, czyli zbór, kościół, jako coś oddzielnego i odmiennego od rodowitych Iszraelczków?
Z drugiego rozdziału Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, co się zdarzyło uczniom Jeszu Chrystusa w Jeruszalem w święto Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Wierszu 47 a rozdziale 2 czytamy:
„Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia”. BT
W przekładznie dosłownym czytamy:
„Pan przyłączał(dodawał), którzy są zbawiani, (którzy są ratowani), co-dziennie (do) zgromadzenia(społeczności) wywołanych”
Na pewno nie był to naród Iszraela jako całość. Była to społeczność, którą zaczął budować na „opoce” wskrzeszony z martwych i wywyższony do chwały niebiańskiej Jeszu Chrystus. Przyłączali się, którzy uwierzyli w dniu pięćdziesiątnicy roku 33 n.e., Czytamy, bowiem:
„41 Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali zanurzony. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz. 42 Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach”. Dz 2: 14,42
Jakiego zbawienia dostępowali ci, „który mieli być zbawieni”?
Dostępowali zbawienia, które sprawił złożony w ofierze, lecz już wskrzeszony i wywyższony Jeszu Chrystus. W owym dniu Pięćdziesiątnicy apostoł Piotr oznajmił, że proroctwo Joela 2: 28-32 spełniło się w Jeruszalem, i cytowanie tego tekstu zakończył słowami:
„21 Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”*. Dzieje Apostolskie 2: 14-21
Następnie Piotr oświadczył, że Jeszu, którego oni zabili, został przez Boga Ojca wskrzeszony z martwych i wstąpił do niebios. Piotr zakończył potem swoje wywody słowami napisanego przez króla Dawida Psalmu 110: 1:
„Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada:
Rzekł Pan do Pana mego:
Siądź po prawicy mojej,
35 aż położę nieprzyjaciół Twoich
podnóżkiem stóp Twoich.
36 Niech więc cały dom Iszraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jeszu, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem». Dzieje Apostolskie 2: 22-36
Musieli, zatem odtąd wzywać imienia Syna Bożego Jeszu Pomazańca.
„21 Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.” Dz 2: 21, Rzym 10: 9,10**
Kiedy więc przekonani Iszraelici zapytali posłańców (apostołów): «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was zanurzy się w imię Jeszu Pomazańca na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Tchnienie Święte. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz». Piotr bardzo dobitnie przemawiał do pytających się Judejczyków, czytamy bowiem: „W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!» Dzieje Apostolskie 2: 37-40. Tym spaczonym pokoleniem był naród Iszraela, nazwany przez samego Pana Jeszu „pokoleniem złym”, wypatrującym znaku.
„ A gdy tłumy się gromadziły, zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza”. Łukasza 11: 29
Stanisław sługa Pana Jeszu
Cz 2. Fundament społeczności powołanych.
Ciało Kierownicze świadków Jehowy umyślnie wstawiło ,,Jehowa,, w miejsce greckiego wyrazu Kyrios, co zmieniło kontekst słowa Bóg w odniesieniu do Jeszu, kierując przez to uwagę na coś zupełnie innego niż chcieli to ukazać pierwotni pisarze! Przykład tego znajdujemy w Dziejach 2:21, gdzie Piotr wypowiadając się o Jeszu powiedział: „Wszyscy wzywający imienia Pana będą wybawieni”.
**Towarzystwo tłumaczy się, że niektóre z tych nadużyć na tekście są uzasadnione, gdyż dotyczą cytatów ze Pism Hebrajskich. Ale nie wytrzymuje to próby w świetle faktu, że Piotr posługując się tym cytatem odniósł go do Jeszu.
Podobną haniebną rzecz w odniesieniu do Jeszu Towarzystwo zrobiło z fragmentem Listu do Rzymian 10:13. Tekst został przeredagowany w taki sposób, że zmieniło się jego znaczenie – Jeszu zamieniono na Jehowę! Dziesiąty rozdział Listu do Rzymian wyraźnie traktuje o Jeszu, jednakże Towarzystwo wstawiło w ten werset Jehowa, którego to słowa wcześniej tam nie było, i w ten sposób zmieniło cały kontekst Rzymian 10!.
2 komentarze
Bardzo słusznie Stasiu to zauważyłeś ja za każdym razem czytając ten fragment pisma i kontekst zastanawiałam się dlaczego wstawione imię Jehowy zamiast Jezusa nie dawało to mi spokoju nieraz z pewnym bratem rozmawiałam na ten temat ale on tez nie wiedział dlaczego
Artykuł pokazuje i uwypukla źe jest jedna droga do zbawienia przez Jeszu Pomazańca Bożego Jednak religie ,ugrupowania psują wizerunek poznania prawdziwego Chrystusa po przez wstawianie własnych nazw a przecież pismo nas informuje ze nie moźna nic dodać i nic ująć ze Słowa Bożego.
Pozdrawiam bracie Stanisławie!