Pokora biblijna, to przede wszystkim skromność, będąca przeciwieństwem próżności. Wolna od nierozumnych pretensji, człowiek skromny nie chełpi się własną mądrością. Jako przeciwstawienie pychy, pokora znajduje się na planie o wiele głębszym. Jest ona wyrazem postawy grzesznego stworzenia wobec Boga po Trzykroć Świętego. Człowiek pokorny przyznaje, że wszystko, otrzymał to od Boga ,,Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał”(1Kor4:7Bt)

Pokora ma wielką wartość w oczach Boga. W Pismach Greckich „pokora" pochodzi od słów tapeinòo („ukorzyć; uniżyć”) i fren („umysł”). „Pokora” według polskiej definicji słownikowej oznacza „stan psychiczny polegający na odczuwaniu własnej małości, niższości; brak zarozumiałości, pychy; (...) potulność, uległość, uniżoność”

Pokora należy do właściwości, które można rozwinąć. Przede wszystkim trzeba oczywiście mieć życzenie, żeby się nauczyć pokory. Skłonność w tym kierunku wzmaga się przez częste czytanie Biblii. Dowiadujemy się wtedy na przykład, że „Daje zaś tym większą łaskę: Dlatego mówi: Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę” - Jakuba 4:6

Przykład Iszraela, który doświadczał nędzy w chwilach zbiorowych klęsk czy wygnania. Wszystkie te upokorzenia pozwoliły mu dostrzec całkowitą niemoc człowieka i nędzę grzesznika, który się odłączył od Boga. Wówczas człowiek jest skłonny zwrócić się ku Bogu sercem skruszonym.

„Moją ofiarą, Boże, duch skruszony,
nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.” - Psalm 51:19

Ci którzy wielbią Boga i błagają Go o ratunek, nazywają się często „ubogimi” „Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka,
ani nie ukrył przed nim swojego oblicza
i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego».” - Psalm 22:25(Ps.34:7;69:33)

Kto w sobie rozwinie pokorę, temu łatwiej jest stawić czoło kłopotom i problemom, jakie się wyłaniają w obecnym samolubnym i pełnym nienawiści świecie.  Apostoł Paweł, przepowiedział, że ,,w dniach ostatnich” ludzie staną się „samolubni, chciwi, wyniośli” (2 Tym. 3:1, 2). Pokora naprawdę ułatwia pokonanie problemów, jakie wynikają z różnic między ludźmi. Karność umysłu pomaga nam wciąż ‚znosić siebie nawzajem w miłości’. - Efez. 4:2.

Wrócę do ,,ubogich" termin ten oznacza najprzód klęskę społeczną nieszczęśliwych, a potem, zwłaszcza od czasów Sofoniasza, począł przybierać charakter coraz bardziej religijny. Co oznaczało szukania ubóstwa, który jest synonimem pokory .

„I zostawię pośród ciebie lud pokorny i biedny,
a szukać będą schronienia w imieniu Pana.” - Sofoniasz 3:12

 W Starym Przymierzu przykładami tak pojmowanej pokory są Mojżesz, najpokorniejszy z ludzi „Mojżesz zaś był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi.”(Lb 12:3)  i sługą, który przez swe pokorne posłuszeństwo aż do śmierci urzeczywistniał plany Boga. Owocem pokory jest bojaźń, szacunek i życie. O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana. Zgodnie zapowiedzią proroka, sam Mesjasz będzie Królem pokornym, który wkroczy do Syjonu siedząc na oślęciu.

„Raduj się wielce, Córo Syjonu,
wołaj radośnie, Córo Jeruzalem!
Oto Król twój idzie do ciebie,
sprawiedliwy i zwycięski.
Pokorny - jedzie na osiołku,
na oślątku, źrebięciu oślicy” - Zachariasza 9:9

Pan Jeszu Pomazaniec jest tym pokornym, którego przyjście zapowiedział Zachariasz(Mat 21:5) Jest On Pomazańcem pokornych, w stawia za przykład dzieci, pragnąc stać się jednym z tych maluczkich, którym Bóg sam się objawia i tylko tacy jak oni wejdą do Królestwa Boga.

„W owym czasie Jeszu przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i inteligentnymi, a objawiłeś je dzieciom.(…) Amen, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebios. - Mateusza 11:25; 18:3

Należy się uczyć od Pomazańca Jeszu, który jest ,,cichy i pokorny sercem”(Mat 11:29) Lecz Ten Mistrz jest nie tylko człowiekiem, jest On Panem, który przyszedł zbawić grzeszników, przyjmując takie jak ich ciało.

„Co było niemożliwe dla prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym. Tego dokonał Bóg, posyłając Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla (usunięcia) uchybienia [błędu, grzechu] wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech,” - Rzymian 8:3

Człowiek pokorny chętnie przyjmuje rady i napomnienia. „Drogą do życia jest napomnienie karności” , głosi przysłowie (Prz. 6:23). Bierzemy sobie przykład z tego, jak Pan Jeszu odnosił się do prześladowania, jak przejawiał pokorę wobec tych, którzy mu urągali, i nie odstępował od lojalności względem swego Ojca.

„On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu, który sądzi sprawiedliwie” - 1 Piotra 2:23

Ta pokora, to pokora Syna Bożego, pokora miłości. Należy kroczyć drogą pokory, aby wprowadzać w życie nowe przykazanie miłości, gdzie jest pokora tam jest miłość. Ci, którzy wobec siebie wzajemnie przybierają się w pokorę, szukają dobra innych. Wśród owoców Tchnienia Świętego pokorę umieszcza ap. Paweł obok wiary, w rzeczywistości są sobie bardzo bliskie, gdyż obie są wyrazem otwarcia się na Boga i  ufnej uległości wobec łaski i Jego słowa.

„Nie okłamujcie się nawzajem, boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami,  a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu [Boga], według obrazu Tego, który go stworzył(…) Jako więc wybrańcy Boży - święci i umiłowani - obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, nosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko [przyobleczcie] miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni! ” - Kolosan 3:9-15

Odpowiedział mu Jeszu: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. - Jana 14:6

---

Stanisław sługa Pana Jeszu