Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę! Łukasza 22:19

Dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę! 1 Koryntian 11:24

Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę! 1 Koryntian 11:25

„Czternastego dnia miesiąca pierwszego od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca. Przez siedem dni nie znajdzie się w domach waszych żaden kwas, bo kto by spożył coś kwaszonego, winien być wyłączony ze zgromadzenia Izraela, tak przybysz, jak i urodzony w kraju.”  - Wyjścia 12:18,19 

„Macie obchodzić Święto Przaśników. Przez siedem dni w miesiącu nowego ziarna (Awiw) będziecie jeść chleb przaśny, tak jak ci nakazałem, bo wtedy wyszedłeś z Egiptu.” - Wyjścia 23:15

Iszraelici przez siedem dni jedli chleb bez zakwasu. Święto zaczynało się dnia 14 po zachodzie słońca, co znaczy, że pierwszy posiłek z wielu, był kolacją. Właśnie ten pierwszy posiłek spożył nasz Pan z uczniami ustanawiając pamiątkę i zawierając przymierze. Ten pierwszy posiłek nie był głównym posiłkiem paschalnym, dlatego w relacji biblijnej nie ma wzmianki o spożywaniu baranka, jako symbolu Pomazańca Bożego. Baranka zastąpił chleb, ponieważ baranek był zabijany „między dwoma wieczorami” czyli przez cały dzień 14 Awiw, aż do kolejnego wieczora.

Kiedy Baranek Boży był sądzony i zabity w tym samym czasie w świątyni zabijano baranki paschalne, które Iszraelici zabierali do domu, by wieczorem spożyć jako paschę.

"Nie będziesz mógł składać ofiary wyjścia (paschalnej), w żadnej miejscowości, którą ci daje Pan, Bóg twój, lecz w miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, na mieszkanie dla swego imienia - tam złożysz ofiarę wyjścia (paschalną). Wieczorem o zachodzie słońca, w godzinie wyjścia swego z Egiptu, upieczesz i spożyjesz ją na miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, a rano zawrócisz i pójdziesz do swoich namiotów.” - Prawa 16:5-7

- Jam jest chleb życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.

Sprzeczali się więc między sobą Judejczycy mówiąc: Jak On może nam dać ciało do spożycia?

Rzekł do nich Jeszu:

- Amen, amen, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.  - Jana 6:48-56

Warunkiem życia wiecznego jest spożywanie chleba i wina, czyli aktywne uczestnictwo w obchodach uczcie na pamiątkę śmierci Chrystusa.

Upamiętnienie wieczerzy odbywa się tego dnia wieczorem. W nocy odbywa się sądzenie Syna Bożego, a rano trafia on do Piłata. Jego kaźń odbywała się, według naszego współczesnego kalendarza, przez prawie cały dzień 07 kwietnia. Jest to dzień 14 Awiw, dzień składania baranków na ofiarę.

Pamiątka śmierci Jeszu Pomazańca 07 kwietnia po zachodzie słońca

Stanisław sługa Pan Jeszu