„Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.” -

                                                                                                                                                                                                                                               Rzymian 8:29 

Przez swoją śmierć na krzyżu Pan Jeszu Pomazaniec Boży stał się „pierworodnym między wielu braćmi.”, pojednał On powołanych z narodu Iszraela z powołanymi z narodów pogańskich.

„Dlatego pamiętajcie, że niegdyś wy - poganie co do ciała, zwani "nieobrzezaniem" przez tych, którzy zowią się "obrzezaniem" od znaku dokonanego ręką na ciele -  w owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Iszraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie. Ale teraz w Chrystusie Jeszu wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.  On bowiem jest naszym pokojem.

On, który obie części uczynił jednością,

bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój,

 i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy zwiastował pokój

wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Tchnieniu mamy przystęp do Ojca.

 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jeszu. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Tchnienie(Ducha BT).” - Efezjan 2:11-22

Po swym zmartwychwstaniu Pomazaniec Jeszu nazywa swych uczniów braćmi, nie bez powodu cielesnego pochodzenia od Abrahama, lecz dzięki wirze w Jeszu Pomazańca i wskutek wypełnienia woli Boga Ojca.(J 20: 17; Mat 28:10)

„Gdy jeszcze przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić.  Ktoś rzekł do Niego: «Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą mówić z Tobą». Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?» I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką»” - Mateusza 12:46-50

„Rzekł do niej Jeszu: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”.- Jana 20:17

Każdy zanurzony w imię Jeszu Pomazańca staje się w ten sposób braćmi Jeszu Pomazańca, nie w sensie przenośnym, czy symbolicznym, ale na wskutek nowego narodzenia się, który nas uświęcił i który ,,nie wstydzi się nazwać braćmi swoimi”(J 3: 3; J 1: 13)

„Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, z jednego [są] wszyscy. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazwać ich braćmi swymi, mówiąc:

 Oznajmię imię Twoje braciom moim,

pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał.

I znowu:

Ufność w Nim pokładać będę.

I znowu:

Oto Ja i dzieci moje, które Mi dał Bóg” - Hebrajczyków 2: 11-13

Pomazaniec Jeszu stał się we wszystkim podobny do nas, by wspólnie z Nim uczynił nas synami jako dzieci Boże,  jesteśmy wstanie mówić do Boga ,,Ojcze”, jesteśmy również współdziedzicami z Pomazańcem, gdyż staliśmy się Jego braćmi. (Heb 2:10-17)

„Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.” - Rzymian 8:14-17BT

Społeczność braci

Pan Jeszu jeszcze za życia na ziemi położył fundament i ogłosił prawo nowej społeczności braci i udoskonalał przykazania dotyczące stosunków między braćmi, przywiązując również duże znaczenie do udzielania napomnień braterskich.

„Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: "Bezbożniku", podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj!  Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz.” - Mateusza 5: 21-26

„Gdy brat twój zgrzeszy , idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata.  Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik!” - Mat 18:15-17BT

Jeżeli tekst z Mat. 18: 15-17 w jakiś sposób nas w społeczności ogranicza, jeśli mógł być wykluczony brat dopuszczając się jawnych grzechów, to przecież widać, że jest to społeczność otwarta dla wszystkich, każdy z powołanych powinien praktykować miłość nawet, gdy brat popełnia grzech.

„Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?  Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.”- Mateusza 5:43-48

Miłość braterska, to miłość nieobłudna, nie mogła powstać ona inaczej, jak z tylko z nowego narodzenia(J 3: 3),  której społeczność unika wszelkich nieporozumień, okazuje sobie wzajemną pomoc(Gal 5:15), udzielając sobie jałmużny i troszczyć się nawzajem w delikatności.(2 Kor. roz. 8-9)

„W ten sposób grzesząc przeciwko braciom i rażąc ich słabe sumienia, grzeszycie przeciwko samemu Chrystusowi.” - 1 koryntian 8:12

„Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata

i widział, że brat jego cierpi niedostatek,

a zamknął przed nim swe serce,

jak może trwać w nim miłość Boga?” - 1 Jana 3:17

Miłość do brata jest wypełnieniem wszystkich wymagań moralnych, jest to w rezultacie jedyne przykazanie zarazem każdej wiary żywej ,,Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi.”1 J 4: 20 - Nie można stwierdzić dosadniej!

Ciało Pomazańca, jako wspólnota powołanych.

W listach ap. Paweł  uwydatnia Chrystusa jako Głowy Ciała, co oznacza Wspólnotę Wywołanych(Kościół, zbór). Tak jak mąż kocha swoją żonę ,,tak jak własne ciało”. On, który jest przecież Wodzem i Głową, który ukochał wspólnotę powołanych, On, Zbawiciel Ciała ,,bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała.” - Ef 5: 23

W tym Ciele, którego jesteśmy członkami, tworzymy tylko jedno, jakiekolwiek było by nasze pochodzenie, wszyscy zostaliśmy pojednani, aby stać się jednym ludem, jednym nowym człowiekiem.

„Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus - Kościół,  bo jesteśmy członkami Jego Ciała.” - Efezjan 5:29,30

Stanisław sługa Pana Jeszu.

Cz. 1

http://jeszu.org/jednosc/ 

„Nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.” Dzieje 4:12

Działalność Syna Bożego prowadzi do zbawienia dotyczy to także jego zanurzenia. Żeby poddać się zanurzeniu pomazańcowemu trzeba uwierzyć w Mesjasza i przyjąć zanurzenie w jego imieniu, Jana 3:27-36.