Cz musisz święcić cotygodniowy szabat? Cz. 1

27 marca 2017

Od Adama do góry Synaj.

WRÓZNYCH krajach rządy wydają ustawy chroniące święcenie cotygodniowego szabatu lub innego dnia odpoczynku. Osoby, które naruszają ten dzień wykonywaniem jakieś określonej pracy lub otwieraniem sklepu, wymierza się grzywnę. Niekiedy ustawa o dniu odpoczynku ustala pewien dzień, który jest święcony tylko przez najsilniejsze ugrupowanie religijne. Przysparza to trudności, gdyż np;  żydzi, adwentyści dnia siódmego święcą sobotę, siódmy dzień tygodnia, katolicy, protestanci święcą niedziele jak cotygodniowy dzień odpoczynku. Ponieważ wszystkie te dni święci się, co tydzień rzekomo z nakazu jednego i tego samego Boga, nasuwa się pytanie: Który dzień jest właściwym dniem odpoczynku? Czy musimy dzisiaj w imię posłuszeństwa wobec Boga święcić cotygodniowy szabat?

W pierwszym stuleciu naszej ery rozproszeni Israelici święcili swój cotygodniowy Szabat, (szabas, sabat, sobota (hebr. ‏שַׁבָּת‎, odpoczynek) od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę. W tym czasie zgromadzali się w synagogach by czytać, objaśniać Pisma i odmawiano modlitwy. Przez święcenie szabatu przestrzegali czwartego przykazania, które brzmi:

 ,,8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci JHWH, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił JHWH niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił JHWH dzień szabatu i uznał go za święty,,. Księga Wyjścia 20: 8-11

Pan Bóg pilnie zważał na to, żeby Jego lud, z którym zawarł przymierze Prawa, święcił cotygodniowy szabat. Do Mojżesza powiedział:

,,14 Przeto zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością. I ktokolwiek by go znieważył, będzie ukarany śmiercią, i każdy, kto by wykonywał pracę w tym dniu, będzie wykluczony ze swojego ludu. 15 Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym Panu, i dlatego ktokolwiek by wykonywał pracę w dniu szabatu, winien być ukarany śmiercią,,.Księga Wyjścia 31: 14, 15 (BT)

Taką karę rzeczywiście wymierzono. Na przykład pewnego razu, 32 Gdy Israelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu. 33 Wtedy przyprowadzili go ci, którzy go spotkali przy zbieraniu drew, do Mojżesza, Aarona i całego zgromadzenia. 34 Zatrzymali go pod strażą, bo jeszcze nie zapadło postanowienie, co z nim należy uczynić. 35 Pan zaś rzekł do Mojżesza: «Człowiek ten musi umrzeć - cała społeczność ma go poza obozem ukamienować». 36 Wyprowadziło go więc całe zgromadzenie poza obóz i ukamienowało według rozkazu, jaki wydał Pan Mojżeszowi. Księga Liczb 15: 32-36

Przykazanie Boże nie nakazywało Israelitom, żeby w cotygodniowym dniu szabatu chodzili do synagogi, zbiegiem czasu jednak weszło to w zwyczaj. Gdy Jeszu Pomazaniec przybywał na ziemi jako człowiek, stosował się do tego zwyczaju. W Łukasza 4: 16 czytamy: Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Czy jego uczniowie mieli iść za jego przykładem? Przy rozwiązaniu tego pytania musimy pamiętać o tym, że Jeszu ,,narodził z niewiasty,, i ,,był podany pod zakon,, 

,,Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty, i podlegał zakonowi,, Galatów 4: 4

Wskutek tego Jeszu, który urodził się Judejczykiem i ósmego dnia został obrzezany, miał obowiązek święcić cotygodniowy szabat w imię posłuszeństwa wobec Czwartego Przykazania. Ale jako rodowity Judejczyk był też obowiązany obchodzić Paschę i Pięćdziesiątnicę (Święto Tygodni) oraz Święto Namiotów, sprawozdanie biblijne podaje, że on to naprawdę czynił. Czy wobec tego uczniowie, Jeszu muszą obchodzić nie tylko co tygodniowy szabat, lecz także wszystkie inne święta? Jeżeli już musieliby obchodzić jedno święto, to dlaczego nie wszystkie?

A czy przykład, jaki dał pomazańcowy posłaniec Paweł , nie dowodzi że społeczność powołanych muszą święcić szabat, jak to czynią Israelici. Weźmy pod uwagę przykład Pawła. W swej drugiej podróży misjonarskiej posłaniec Paweł dotarł do Europy i w Dziejach Apostolskich 17: 1-3 czytamy:

,, 1 Przeszli przez Amfipolis i Apolonię i przybyli do Tesaloniki, gdzie Judejczycy mieli synagogę. 2 Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi. 3 Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: «Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jeszu, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem»,,.

Nie dowodzi to jednak, że apostoł Paweł nadal przestrzegał prawa o szabacie, jak to miał zwyczaju czynić, kiedy jeszcze był faryzeuszem. Bez wątpienia działo się tak dlatego, że Judejczycy święcili szabat i zgromadzali się w owym dniu w swych synagogach, dzięki czemu Paweł mógł bez większego zachodu głosić im wszystkim. Dlatego jest powiedziane, że zaszedł w dniu szabatu gdzie Judejczycy mieli synagogę.

Ponadto dzień szabatu, w którym apostoł Paweł zachodził do synagogi, trwał od zachodu słońca w piątek, do zachodu słońca w sobotę, podczas gdy katolicy i protestanci w chrześcijaństwie święcą swój dzień w niedzielę. A więc nawet i w obchodzeniu, co tydzień dnia odpoczynku pobożni ludzie w chrześcijaństwie nie naśladują ani pomazańcowego posłańca Pawła ani samego, Jeszu Pomazańca.

Niektórzy tu będą protestować i powiedzą, że, obowiązek świętowania szabatu był od stworzenia człowieka w ogrodzie w Edenie. Sabatyści, którzy wyznają taki pogląd, wskazują na księgę Rodzaju 2: 3 gdzie czytamy; Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając. Siódmym dniem, który Pan Bóg pobłogosławił i uświęcił, czyli ogłosił świętym, jest ostatni dzień tygodnia Jego działalności stwórczej odnośnie do ziemi.

Jednak treść 1 Mojżeszowej 2: 3 nie jest ujęta formie prawa. Tekst ten jedynie stwierdza fakt i nie mówi, że cała ludzkość musi święcić siódmy dzień tygodnia (od zachodu w piątek do zachodu w sobotę) jak szabat, odstępując w nim od zbędnych zajęć doczesnych, czyli świeckich. W dziejach ,,nieba i ziemi” w księdze dziejów Adama, zawartych w pierwszych pięciu rozdziałach 1 Mojżeszowej, nigdzie nie ma wzmianki o tym, żeby w ogrodzie w Edenie Bóg ustanowił dla Adama i Ewy, pierwszego mężczyzny i pierwszej niewiast, prawo świętowania cotygodniowego szabatu. (Księga Rodzaju 2: 4, 5: 1)

Adam i Ewa zostali skazania na śmierć i wypędzenie z ogrodu nie za złamanie jakiegoś podanego im do wiadomości prawa o szabacie, tylko za złamanie zakazu  «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; 17 ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz»

Po wypędzeniu Adama i Ewy z ogrodu jako przestępców prawa, Bóg z całą pewnością nie wydał prawa o szabacie dla całego potomstwa pierwszej pary ludzkiej. Co prawda do Noego, który należał do dziesiątego pokolenia po Adamie, Pan Bóg powiedział;  Rodz 7: 1-5

 «Wejdź wraz z całą twą rodziną do arki, bo przekonałem się, że tylko ty jesteś wobec mnie prawy wśród tego pokolenia. 2 Z wszelkich zwierząt czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze: samca i samicę; 3 również i z ptactwa - po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi. 4 Bo za siedem dni spuszczę na ziemię deszcz, który będzie padał czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aby wyniszczyć wszystko, co istnieje na powierzchni ziemi - cokolwiek stworzyłem».

5 I spełnił Noe wszystko tak, jak mu Pan polecił. (BT)

Bóg mówi tu znowu o ,,siedmiu dniach,,. Prawdą jest też, że w następnym roku, gdy potop dobiegł końca, Noe, ,,poczekawszy jeszcze siedem dni,, po raz drugi wypuścił z arki gołębicę. Po powrocie gołębicy ze świeżym listkiem w dziobie Noe ,,czekał jeszcze drugie siedem dni,, zanim ponownie wypuścił gołębicę, która już nie powróciła. Potem Bóg kazał wyjść z arki ze wszystkimi mieszkańcami. (1 Mój 8: 8-17) Z tego wynika że, w tej zamierzchłej przeszłości rok kalendarzowy był podzielony na tygodnie licząc po siedem dni. Jednakże sprawozdanie biblijne nie wspomina nic o tym, żeby Noe obchodził jakiś święty szabat.

Gdy po wyjściu z arki Noe i jego rodzina złożyli ofiarę, Bóg wydał prawo o jedzeniu mięsa zwierzęcego i skrupulatnym uszanowaniu świętości krwi zwierząt. Ponadto, Bóg zawarł z całym rodzajem ludzkim uroczyste przymierze, ma mocy którego nigdy już nie miał nastąpić taki ogólnoświatowy potop. Nic jednak nie powiedział naszemu wspólnemu przodkowi o święceniu szabatu.

W Biblii nie ma żadnej wzmianki o tym, żeby po potopie Noe i jego synowie, Jafet, Sem, Cham a potem Abraham, Izaak, Jakub, oraz dwanaście pokoleń Jakuba (Israela) w Egipcie przestrzegali prawa o szabacie, święcąc siódmy dzień tygodnia. Pierwsza wzmianka w Biblii o obchodzeniu przez człowieka szabatu znajduje się w sprawozdaniu o Israelitach, którzy już wyszli z niewoli egipskiej i byli w drodze do góry Synaj gdzie mieli otrzymać dziesięcioro przykazań.  

W celu nakarmienia na pustyni Israelitów oraz towarzyszącego im ,,wielkiego mnóstwa cudzoziemców,, Bóg sprawił w cudowny sposób, że co rano spadała manna. Israelici zapytywali, dlaczego szóstego ranka kazano im nazbierać podwójną ilość manny. Mojżesz odpowiedział im: ,,Oto, co JHWH chciał wam powiedzieć: Dniem świętym spoczynku, szabatem poświęconym dla JHWH, jest dzień jutrzejszy,,.

Po cóż Bóg musiał to mówić, gdyby Israelici od samego początku aż do owego czasu przestrzegali prawa o szbacie? I to teraz po raz pierwszy czytamy w Biblii sprawozdanie o obchodzeniu szabatu:

,, 30 I stosownie do tego lud obchodził dnia siódmego szabat,,. Mój 16: 30

Od stworzenia człowieka aż do owego czas, to jest od roku 1513 p.n.e., nigdy nie podlegała prawu o szabacie cała ludzkość ani też odtąd nie mieli podlegać takiemu prawu wszyscy ludzie. Israelici byli niewątpliwie pierwszym ludem, pierwszym i jedynym narodem, który miał podlegać prawu o sabacie. Nie wszyscy podlegali czwartemu z Dziesięciu Przykazań, danych na górze Synaj przez Mojżesza. (2 Moj 20: 8-11)

2 cześć za tydzień.

Stanisław sługa Pana Jeszu.


   

 

 

Udostępnij

Brak komentarzy

Dodaj komentarz