Dwunasta synów Jakuba, czyli Iszraela, trzymało się razem, tworząc jeden naród, który jednak składał się z dwunastu spokrewnionych pokoleń. Właśnie ów naród okazał się szczególnym ,,nasieniem,, którym doznało utrapień przepowiedzianych przez Boga przy zawieraniu z Abrahamem przymierza co do objęcia w posiadanie Ziemi Obiecanej. Jak do tego doszło?

W okresie głodu, której w tej okolicy panował przez siedem lat, dzięki Bogu Jakub przeniósł się razem ze swymi dziećmi i ich rodzinami do obcej ziemi egipskiej. Jedenasty syn Jakuba, Józef, był wówczas w Egipcie ministrem do spraw wyżywienia. Jakub (Iszrael) umarł tam, wypowiedziawszy przedtem proroctwo o swych synach. Gdy przyszła kolej na czwartego syna Judę, Jakub wypowiedział następujące proroctwo odnoszące się do władzy Królestwa:

„10 Nie zabraknie wodza z Judy, przewodnika z jego lędźwi, aż przyjdą wydarzenia dla niego odłożone; on oczekiwaniem narodów!”! – Ks. Rodzaju 49: 1-27 LXX

O końcowych słowach Jakuba prorok Mojżesz napisał:

„28 Wszyscy ci - to dwanaście szczepów izraelskich, oraz to, co do nich powiedział ich ojciec, wygłaszając do każdego z nich stosowne błogosławieństwo, gdy im błogosławił”. – Ks. Rodzaju 49: 28 BT

Liczebność dwunastu pokoleń Iszraela, które się osiedliły w egipskiej prowincji Gesem, stale wzrastała. Zaniepokoiło to rząd egipski. Podjęto kroki zmierzające do zahamowania tego wzrostu, a w końcu wydano dekret, na mocy którego każdy przychodzący na świat chłopiec miał być wrzucony do Nilu, żeby w ten sposób wyginali wszyscy przyszli ojcowie.

Spadło na nich wielkie utrapienie zapowiedziane przez Boga w 1 Mojżeszowej 15: „13 I wtedy to Pan rzekł do Abrama: «Wiedz o tym dobrze, iż twoi potomkowie będą przebywać jako przybysze w kraju, który nie będzie ich krajem, i przez czterysta lat będą tam ciemiężeni jako niewolnicy;” BT

W tym czasie w pokoleniu Lewiego urodził się Mojżesz. Uniknął on śmieci w rzece Nilu i został wychowany na dworze króla egipskiego, ponieważ jednak stanął w obronie swego uciśnionego ludu, musiał się ratować ucieczką z Egiptu. Kiedy pasł owce teścia u podnóża góry Horeb w Arabii, Bóg wybrał go, aby wywiódł z Egiptu trzymany w niewoli lud Iszraelski i aby go wyprowadził, do Ziemi Obiecanej.

Co Mojżesz miał powiedzieć, gdyby Iszraelici w Egipcie zapytali go, kto go do nich posłał?

„15 Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: "JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia”. – 2 Mojżeszowa 3: 13-16BT

Faraon, król Egiptu, dziesięć razy odrzucił przedstawiane mu przez Mojżesza i jego brata Aarona żądanie Boga JHWH, żeby wypuścił z niewoli dwanaście pokoleń Iszraela i pozwolił im wyjść z Egiptu, umożliwiając im oddawanie czci ich Bogu JHWH i służenie Mu. (Ks. Wyjścia 7: 26)

Po dziesiątej odmowie na cały Egipt spadła dziesiąta plaga: śmierć wszystkich pierworodnych z ludzi i zwierząt.

Plaga ominęła pierworodnych Iszraelitów, ponieważ czternastego dnia Abib (Pierwotnie używano nazwy starożytnej z hebrajskiego, a miesiąca nisan brzmiała Abib, czyli 'kłosy'(ziarna) (Wj 13:4).) każdy mężczyzna będący głową rodziny zabił baranka paschalnego i oznaczył jego krwią odrzwia i jego próg i ponieważ wszyscy pozostali tej nocy w domach, jedząc pieczonego baranka z przaśnym chlebem i gorzkimi ziołami. (Ks. Wyjścia 12: 1- 35)

Pod naciskiem Egipcjan przerażony i załamany psychicznie faraon jeszcze tej nocy kazał Iszraelitom opuścić kraj. Udali się więc w drogę. Jest rzeczą godną uwagi, że akurat wtedy upłynęło czterysta czterdzieści lat od czasu, gdy ich wierny przodek Abraham usłuchał Boga i przeprawił się przez rzekę Eufrat, aby wyjść do Ziemi Obiecanej. - Ks. Wyjścia 3: 1-22; 4: 1-29; 5: 1-29; 5: 1-23; 6: 1-30; 7: 1-29; 8: 1-28; 9: 1-35; 10: 1-29; 11: 1-10; 

Stanisław sługa Pana Jeszu

CDN 4 i ostatnia.