Prorocy.

„Przyjęliście Słowo Boże (...) nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa”. — 1 Tes. 2:13.

Bliższe zapoznanie się ze stanem faktycznym ukazuje, że zapiski biblijne nawiązują do ludzi, którzy naprawdę żyli, i do miejsc, które naprawdę istnieją. Określają one także czas ważniejszych wydarzeń i wymieniają imiona władców wówczas panujących w innych narodach, znanych z danego okresu dziejów (2 Król. 25: 8, 9; Łuk. 3:1, 2)

Niemniej jeszcze bardziej niż ścisłość historyczna uderza fakt, że Biblia jest Księgą niezawodnych proroctw. Wyróżnia się tym nader dobitnie spomiędzy rozmaitych innych ksiąg uchodzących za święte. Proroctwa jej to nie tylko po prostu kilka przypadkowych wzmianek o przyszłości. Od pierwszej jej księgi składowej, zwanej Pierwszą Mojżeszową, aż do ostatniej, to jest Objawienia, pełno w niej zapowiedzi przyszłych wydarzeń. — 1 Mojż. 3:15; Dan. 4:17; Obj. 21:1-5.

Wiele proroctw spełniło się za życia ludzi, którzy je pierwsi słyszeli. Dzięki temu oni sami i ich współcześni mogli na własne oczy zobaczyć, że te proroctwa nie pochodzą jedynie od człowieka (1 Mojż. 18:9-11; 21:1-3; Jer. 28:15-17). Ale nie wszystkie proroctwa biblijne dotyczą wydarzeń, które teraz należą do zamierzchłej przeszłości. Biblia przepowiada również, co ma się wydarzyć w przyszłości. Posłaniec Jan, który miał przywilej objawień Pańskich tak relacjonuje nam:

,, Objawienie Jeszu Chrystusa, które dał Mu Bóg, aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem, a On wysławszy swojego anioła oznajmił przez niego za pomocą znaków słudze swojemu Janowi. Ten poświadcza, że słowem Bożym i świadectwem Jeszu Chrystusa jest wszystko, co widział. Błogosławiony, który odczytuje, i którzy słuchają słów Proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska,,.(Obj 1: 1, 2)

Ostatnia część Biblii została napisana pod koniec pierwszego stulecia naszej ery, w żywych barwach przedstawia nam symbolikę, Babilon Wielki, czyli, , nierządnicę, i Bestię, itp. Dzięki naszemu Bogu Ojcu i naszemu Panu objawił swoim wiernym czcicielom znaczenie tej symboliki. Doniesienie biblijne wzbudza też w nas zaufanie z racji oczywistej pokory i rzetelności jego pisarzy. Nie starali się oni upiększać faktów, aby wybitne jednostki wydawały się sprawiedliwszymi niż były w rzeczywistości. Szczerze i otwarcie przyznawali się nawet do własnych słabości i niedociągnięć (2 Mojż. 4:10-14; Mat. 26:31-56).

Widzimy również, że prorocy, z małymi wyjątkami, nie należeli do pokolenia kapłańskiego; i że proroctwa ich były znienawidzone przez źle prowadzące kapłaństwo, a tak że przez lud skłonny do bałwochwalstwa. Treścią tych boskich posłannictw, wypowiedzianych przez usta proroków, było po największej części wytykanie grzechów Israelitom i groźby nadchodzących kar, a tak że obietnice przyszłych błogosławieństw, po oczyszczeniu i powrocie do łaski Bożej

Okoliczności, w jakich żyli prorocy, nie były przyjazne, wszyscy byli wyszydzani, wielu z nich uwięziono, a nie którzy byli wystawieni na gwałtowną śmierć. (1Król 18: 4, 10, 17, 18; 19: 10. Jer 38: 6. Heb 11: 32-38) W nie których przypadkach dopiero po ich śmierci poznano ich prawdziwy charakter, jako proroków Bożych. Mówimy tutaj tylko o proroczych pisarzach, którzy przepowiadają rzeczy przyszłe pod natchnieniem bożym. Powinniśmy też zauważyć, że przy nadaniu Prawa Israelowi, nie było żadnego pośrednictwa ze strony kapłanów, ale był on dany ludowi od Boga przez Mojżesza. (2 Mojż 19: 17-25; 5 Mojż 5: 1-5) Było również nakazem, że który spostrzegł przystąpienie prawa, obowiązany był zaraz grzesznika przestrzec

,, 17 Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie zaciągnąć winy z jego powodu,,. 3 Mojż 19: 17.

Tak, więc wszyscy mieli prawo nauczać i przestrzegać bliźniego.

W ciągu następnych stuleci Bóg wzbudził dalszych proroków: Samuela, Natana, Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela, Daniela i wielu innych. Prorocy ci także mówili w imieniu Boga, a okoliczność, iż zgodnie z prawdą zapowiadali naprzód dzieła Boże, dowodzi niezbicie, że On posługiwał się nimi. — 5 Mojż. 13:1-3; 18:21, 22.

W pierwszym stuleciu naszej ery na ziemskiej arenie wydarzeń pojawił się Jeszu Chrystus. Wyraźnie oświadczył, że jest Synem Bożym, a cudownym uspokojeniem morza, uzdrawianiem chorych i wskrzeszaniem umarłych dowiódł, iż rzeczywiście przyszedł od Boga (Jana 10: 36; Łuk. 8:22-25; 5:17-26; Jana 11:39-44).

Jak zapatrywał się on na księgi biblijne, które spisano do tego czasu? Na wszystko, co w nich powiedziano o przeszłości, powoływał się, jako na fakty. O zawartych w nich oświadczeniach, co do przyszłości mówił, że na pewno się spełnią.

,, Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich,, (Mat. 19: 1-6; 24: 30; Dan. 7:13, 14).

Kiedy mówił o „Pismach”, miał na myśli Prawo, proroków i Psalmy ,,zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego,,. (Łuk? 24:27, 44-48). Wierzył w te Pisma, uczył z nich i kierował się nimi w życiu. Uznawał, że są natchnionym Słowem jego Boga i Ojca w niebie.

Wkrótce po śmierci i zmartwychwstaniu Jeszu Pomazańca, w okresie wyłaniania się społeczności, Bóg znowu za pomocą ponadnaturalnych znaków wyjawił, kogo uznaje za swych wielbicieli na ziemi (Hebr 2: 1-4). Wylał swe święte Tchnienie na uczniów Jeszu Pomazańca, zgromadzonych w Jeruzalem, i w sposób cudowny uzdolnił ich do mówienia językami, których się nie uczyli.  Do grupy takich osób wierzących w Macedonii, apostoł Paweł napisał następujące słowa:

„Dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście, nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa” (1 Tes. 2:13).

Przedstawiciele wielu narodów stali się osobiście świadkami naszego Pana Jeszu. Rzeczy te nie działy się w ukryciu. Potężne dzieła, jakich Bóg dokonał ich rękoma, były publicznie znane. W wyniku tego tysiące osób okazało wiarę. — Dzieje 2:41; 3:1 do 4:4; 9:40-42.

Jak odróżnić proroka prawdziwego od fałszywego?

Powtórzonego Prawa 18:20-22

'Jednakże prorok ośmielający się mówić w moim imieniu słowo, którego mu nie nakazałem mówić, lub mówiący w imieniu innych bogów, ów prorok umrze. A jeśli powiesz w swym sercu: "Skąd będziemy wiedzieć, którego słowa nie mówił JHWH?", to gdy prorok mówi w imieniu JHWH i słowo to się nie sprawdzi ani nie spełni, jest to słowo, którego nie mówił JHWH. Prorok mówił je z zuchwalstwa. Nie wolno ci się go ulęknąć'.

Niektórzy prorocy Boży (np. Mojżesz, Eliasz, Elizeusz, Daniel oraz Jeszu Pomazaniec) potwierdzali wiarogodność swego posłannictwa i orędzia różnymi cudami. Nie o wszystkich jednak powiedziano, że dokonywali takich potężnych dzieł. Mojżesz podał trzy podstawowe kryteria pozwalające rozpoznać prawdziwego proroka:

1)  przemawia w imieniu Boga;

2)  jego przepowiednie się sprawdzają

Powtórzonego Prawa 13:2-5

' Jeśli powstanie u ciebie prorok, lub wyjaśniacz snów, i zapowie znak lub cud,  i spełni się znak albo cud, jak ci zapowiedział, a potem ci powie: «Chodźmy do bogów obcych - których nie znałeś - i służmy im», 4 nie usłuchasz słów tego proroka, albo wyjaśniacza snów. Gdyż Pan, Bóg twój, doświadcza cię, chcąc poznać, czy miłujesz Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej duszy.  Za Panem, Bogiem swoim, pójdziesz. Jego się będziesz bał, przestrzegając Jego poleceń. Jego głosu będziesz słuchał, Jemu będziesz służył i przylgniesz do Niego'.

3) ponadto słowo Boże jest prawdą, ale nie wystarczy słuchać głoszonego słowa Bożego. Koniecznie trzeba też brać je do sobie i wprowadzać w czyn.

Fałszywi prorocy usiłują wywołać wrażenie, że pomimo zepsucia szerzącego się wszystko układa się pomyślnie, a ludzie pozostają w pokojowych stosunkach z Bogiem.

,, Oto dlatego się zwrócę przeciw prorokom - wyrocznia Pana -

którzy kradną sobie nawzajem moje słowo,, Jer 23:30

Ci fałszywi prorocy stają się złodziejami słowa bożego, nakłaniając ludzi do słuchania kłamstw zamiast prawdziwych ostrzeżeń od Boga. Nie głoszą „wspaniałych spraw Bożych”, lecz własne poglądy, dostosowane do upodobań słuchaczy.

Jak w czasach Jeremiasza, tak i dzisiaj istnieją fałszywi prorocy, którzy twierdzą, że reprezentują Boga przedstawionego w Biblii. Ale oni też kradną Jego słowa, głoszą bowiem rzeczy odwracające uwagę ludzi od tego, co On naprawdę mówi za pośrednictwem Biblii.

Posłaniec pomazańcowy Piotr ostrzegał nas przed kłamliwymi nauczycielami i przed ich metodami działania. Warto, więc przypomnieć jak Piotr proroczo zapowiedział:

2 Piotra 2:3 i w zachłanności plastycznymi słowami was przehandlują…

Plastyczne słowa to takie, które dają się dowolnie kształtować, czyli przekłamywać w znaczeniu. Użyte w tym miejscu greckie słowo plastois (πλαστοῖς) nie bez przyczyny kojarzy się z polską plasteliną. Oznacza, bowiem coś, co daje się formować, przekształcać. Takich właśnie zabiegów mieli dopuszczać się fałszywi nauczyciele. Naszym zadaniem jest odkryć prawdziwe znaczenie słów, ponieważ w ten sposób odkryjemy prawdę nam objawioną w Pismach Świętych. Nie doszukujmy się prawdy między wierszami tylko tej, która wynika wprost z posiadanego tekstu.

Musimy pamiętać, że kłamstwo jest sposobem sług złego.

Jana 8:44 ,,Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa,,.

Kłamstwo jest metodą działania złego i każdy, kto się do niego posuwa staje się naśladowcą niegodziwca. Oczywiście pisze tu o osobach, które świadomie kłamią a nie o osobach, które robią to nieświadomie. Dlatego Objawienie 21: 27 informuje nas, że żaden kłamca nie osiągnie zbawienia.

A dlaczego prawda jest dla nas taka ważna?

Jana, 1: 17 Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jeszu Pomazańca.

Jana 8:32 i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.

Dążenie do prawdy jest nie tylko prawem, ale i obowiązkiem człowieka, który chce pojednać się z Bogiem. Prawdę poznajemy na dwa sposoby. Pierwszy i najlepszy to objawienie prawdy z nieba. Bóg przekazuje to, co chce by ludzie wiedzieli, tym ludziom, którym chce. Słudzy Boży, którzy dostępowali tego zaszczytu byli nazywani przeważnie prorokami i ich obowiązkiem było tą wiedzę upowszechnić.

Drugi sposób poznawania prawdy to rozumowe dochodzenie do niej. Sam rozum niewiele zdziała, ale jeśli połączymy go z tą wiedzą, która została nam objawiona i przekazana przez proroków, to mamy wielką szansę na sukces. Z tej drugiej metody nie tylko my dziś korzystamy, ale wykorzystywali ją także prorocy.

Nie wszystko było im objawione w sposób cudowny czasem poznawali prawdę w wyniku analizy tekstów. Dowodem na to są słowa jednego z największych proroków, który dostąpił przywileju rozmowy z aniołami (zwiastunami).

„Ja, Daniel, dociekałem w Pismach liczby lat, które objawił Pan prorokowi Jeremiaszowi, że ma się dopełnić siedemdziesiąt lat spustoszenia Jerozolimy.” Daniela 9:2

Widzimy, więc wyraźnie, że nawet prorocy musieli badać swoje proroctwa by je rozumieć. Posłaniec Piotr ciekawie napisał o tych prorokach, którzy przepowiadali Pomazańca.

"Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia dla Chrystusa oraz mające potem nastąpić uwielbienia."1 Piotra 1:11

Wszelka chwała i wszelkie dziękczynienie Bogu i Ojcu i naszemu Panu Jeszu za to, że Zawarte w Biblii prawa, przypomnienia, rozkazy i sądownicze rozstrzygnięcia Pana są mu ‛słodsze niż miód’, a zaczerpnięta z nich mądrość ‛bardziej pożądana niż złoto — niż wiele oczyszczonego złota’, gdyż oznacza dla nas życie. (Ps 19:7-10)

Stanisław sługa Pana Jeszu.

stachsos33@gmail.com

Chrystus nie posługuje się organizacjami religijnymi