Paweł, więzień Chrystusa Jeszu, i Tymoteusz, brat, do umiłowanego Filemona, współpracownika naszego, i do Appii, siostry, i do Archippa, współbojownika naszego, i do zgromadzenia(zboru), który jest w twoim domu: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jeszu Chrystusa. Dziękuję Bogu mojemu zawsze, ilekroć wspominam ciebie w modlitwach moich, słysząc o twojej miłości i wierze, którą masz względem Pana Jeszu, i względem wszystkich świętych, aby wiara twoja, którą wyznajesz wespół z nami, pogłębiła poznanie wszelkich dobrodziejstw, jakie mamy w Chrystusie. Doznałem bowiem wielkiej radości i pociechy z powodu twojej miłości, gdyż wnętrza świętych zostały przez ciebie, bracie, odświeżone. Dlatego, chociaż mógłbym śmiało w Chrystusie nakazać ci, co należy, jednak dla miłości raczej proszę, ja, Paweł, który jestem rzecznikiem, a teraz i więźniem Jeszu Chrystusa, proszę cię za synem moim, Onezymem, którego urodziłem w więzieniu, który niegdyś nie był dla ciebie użyteczny, ale teraz jest dla ciebie i dla mnie bardzo użyteczny. Jego odsyłam, jego, to jest wnętrzności moje. Zamierzałem ja go przy sobie zatrzymać, aby mi zamiast ciebie usługiwał w więzach ewangelii, ale bez twojej zgody nie chciałem nic czynić, aby twój dobry uczynek nie był jakby z przymusu, ale z własnej woli. Bo, być może, że...