Ewangelia Łukasza 22: 19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: <<To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!>> W czasach Pana Jeszu Pomazańca Bożego w święto Paschy w Jeruszalem zgromadzali się wyznawcy Boga Iszraela, by złożyć ofiarę, a potem razem spożyć baranka paschalnego. Była to pamiątka wyjścia Iszraelitów z Egiptu. Iszraelici byli niewolnikami i Bóg JHWH za pośrednictwem Mojżesza wyprowadził ich z niewoli. Dziś Pascha zgromadza wyznawców Chrystusa (pl. Pomazańca), gdziekolwiek oni są, we wspólnocie z ich Panem, prawdziwym Barankiem Bożym. Pascha u Iszraeltów Na początku Pascha była świętem rodzinnym. Obchodzono ją o zmierzchu, na wiosnę, kiedy dzień równał się z nocą, czternastego dnia miesiąca Abib lub Miesiąca Kłosów (zwanego po niewoli babilońskiej Nissan). Składano Bogu JHWH w ofierze młode roczne zwierzę, ofiarą było jagnię lub młody koziołek, nie koniecznie samiec, wolny od jakiekolwiek skazy. Składając ofiarę nie powinno się jej łamać żadnej kości. (Wyj 12: 3-51) ,,Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Iszraela o zmierzchu” – Wyjścia 12: 6 „Nie mogą nic zostawić aż do rana ani też żadnej kości łamać; winni obchodzić Paschę według ustalonego obrzędu”. – Liczb 9: 12...