A na tych wszystkich, którzy będą postępować według tej zasady, [niech przyjdzie] pokój i miłosierdzie, i na Iszraela Bożego. – Galatów 6:16

Jak często należy zatem obchodzić pamiątkę śmierci Pan Jeszu? Tylko raz w roku, gdyż tak właśnie zazwyczaj upamiętnia się różne doniosłe wydarzenia. Poza tym Pan Jeszu poniósł śmierć w dniu judejskiego święta Paschy, obchodzonego raz w roku.

Dlatego też apostoł Paweł nazwał Go „Chrystus bowiem, nasza Pascha”, jako że Jego ofiarna śmierć otworzyła drogę do życia eonowego(wiecznego) dla Iszraela Bożego. Podobnie jak pierwsza ofiara paschalna pozwoliła zachować życie pierworodnym iszraelskim w Egipcie i utorowała drogę do uwolnienia z niewoli całego narodu.

,,Usuńcie więc stary zakwas, abyście byli nowym ciastem, jako że jesteście przaśni. Chrystus bowiem, nasza Pascha, został ofiarowany za nas.” – 1 Koryntian 5: 7 jeszu.org

Jak rozumieć słowa ap. Pawła: „Ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie”?

Zdefiniujmy słowo „Ilekroć” – gr. ὁσάκις – hosakis; Strong- Sposób użycia: tak często, jak, tyle razy, jak.

Słownik Abotta- Smifha - wskazujący na zależność zachodzącą między regularnie powtarzającymi się faktami. Więc tyle razy co – tak ile razy, jak.

Apostoł Paweł nie użył w tekście greckim słowa ,,pollákis”, które oznacza „często”, „częstokroć”. Posłużył się natomiast wyrazem hosákis, który można przetłumaczyć na „ile razy”, „kiedy”, „za każdym razem”

Ten związek z corocznym judejskim świętem Paschy stanowi dodatkowy argument przemawiający za tym, że pamiątkę śmierci Pan Jeszu powinno się obchodzić raz do roku.

W którym miesiącu społeczność powołanych powinna obchodzić  pamiątkę?

Nowy miesiąc, a więc 1 awiw rozpoczyna się na drugi dzień od zauważenia, że księżyc jest w nowiu, czyli że księżyc zniknął i jest niewidoczny w nocy. Po tym spostrzeżeniu następował poranek i cały dzień aż do kolejnego zachodu słońca był to dzień ostatni starego miesiąca. Nowy dzień zaczynał się po zachodzi słońca i był to 1 awiw(nisan)

Od paschy do paschy nie było dokładnie tyle samo dni tylko raz okres ten był dłuższy a innym razem krótszy, Wynikało to z tego, że rok księżycowy był krótszy o 11 dni od słonecznego. Iszraelici posługiwali się księżycowym kalendarzem, dlatego co jakiś czas dodawano 1 miesiąc. Jak zauważamy od samego początku nie było to takie dokładne, to znaczy, że nie chodzi w pamiątce o dokładności daty, lecz sam fakt upamiętnienia.

A tym bardziej, że Pan nasz Jeszu jest pierwociną; w gruncie rzeczy był on pierwszą dojrzałą(plonem) pierwociną dla Boga ,,A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwszym(pierwociną)plonem tych, którzy zasnęli.” – 1 Kor 15:20

Pierwociny ofiarowane Bogu JHWH przez 12 plemion, radowało Boga  i przysparzało wszystkim błogosławieństw (Eze 44:30). Zgodnie z wymaganiem Boga JHWH Iszraelici oddawali Mu pierwociny spośród ludzi, zwierząt i płodów ziemi,  (Wj 22:29, 30; 23:19; Prz 3:9). Warto zwrócić uwagę, że pierwszy miesiąc awiw ( nisan), nie mógł zacząć się wcześniej zanim kłosy jęczmienia nie były dostatecznie dojrzałe. Jeśli kończył się 12-ty miesiąc, a na polu kłosy nie były dojrzałe to wówczas dodawano jeden miesiąc.

Pamiętać musimy, że klimat w Europie różni się od klimatu na bliskim wchodzie. Jeśli przyjąć zasadę dojrzałych kłosów to pamiątka w Europie przesuwałaby się o nieraz dwa miesiąc. Zima, a przede wszystkim pogodna jest bardzo zmienna i pory chłodne potrafią występować do końca maja.

Pytanie jest? Czy jako społeczność mamy przyjąć zasadę Starego Przymierza?  W Nowym Przymierzu nic takiego nie znajdziemy. Bardzo ciekawą informację przedstawia apostoł Paweł; ,,Albowiem ja przejąłem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jeszu tej nocy, której był wydany, wziął chleb, a podziękował(Bogu), złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane; to czyńcie na pamiątkę moją.” – 1 Kor 11:23-26

Jak odczytujemy ze słów Apostoła, ,,że Pan tej nocy” czyli 14 dnia miesiąca awiw. Fragment ten podaje wszelkie instrukcje jakich potrzebujemy, aby przeprowadzać pamiątkę. Za każdym razem, gdy uczestniczymy w pamiątce wieczerzy, nie tylko wspominamy to, co dla nas uczynił, ale również "pokazujemy" wobec wszystkich, naszą wdzięczność, i jak to wpływa na nasze życie jako wierzących.

Paweł powiązał śmierć Syna Bożego Jeszu jeszcze z innym dorocznym świętem judejskim — Dniem Przebłagania. W Liście do Hebrajczyków 9:25, 26 czytamy; ,,i nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią, gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie.”

Dlatego pamiątkę śmierci Pana Jeszu powinno się świętować raz do roku. Częstsze jej obchodzenie nie znajduje żadnego uzasadnienia w Biblii.

,,Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś mi ciało, nie znalazłeś przyjemności w całopaleniach ani ofiarach za grzech. Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę - na początku księgi napisano o Mnie - abym spełniał Twoją wolę, o Boże. Najpierw powiedział: [Nie chciałeś ofiary ani daru], oraz: [Nie znalazłeś przyjemności w całopaleniach i ofiarach za grzech] — a te przecież składa się zgodnie z Prawem; potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie; mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jeszu Chrystusa raz na zawsze.” – Hebrajczyków 10:5-10

W każdym razie, powinniśmy uczestniczyć z czcią, miłością i głębokim poczuciem wdzięczności dla naszego Pana Jeszu, który był gotów umierać na krzyżu, aby przyjąć na siebie nasze grzechy.

Jeszcze jedna argumentacja przemawiająca za tym, że przez kilka stuleci wiele osób uważających się za chrześcijan obchodziło pamiątkę śmierci Pana Jeszu raz do roku. Ponieważ czynili to w dniu 14 awiw(nisan), nazywano ich „kwartodecymanami”, czyli czternastakami.

Za wikipedia; Kwartodecymanie (łac. quartodecimani, od łac. quarta decima – czternasty) – istniejące w pierwszych wiekach n.e. grupy chrześcijańskie obchodzące pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa w 14 dniu miesiąca nisan według żydowskiego kalendarza, w którym w ten dzień wypadało żydowskie święto Paschy. Zgodnie z tradycją, przypisywaną Janowi Apostołowi pierwsi chrześcijanie tego właśnie dnia upamiętniali te wydarzenia. Zwolennicy tej doktryny w tym dniu zachowywali ścisły post, a o brzasku następnego radośnie celebrowali Eucharystię połączoną z agapą.

"Nie wzięliście przecież ducha niewoli, by znowu ulegać strachowi, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze!Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, abyśmy także razem z Nim uwielbieni byli." - Rzymian 8: 15-17

,,Albowiem ja przejąłem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jeszu tej nocy, której był wydany, wziął chleb, a podziękował(Bogu), złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane; to czyńcie na pamiątkę moją. Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją. Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie." - 1 kor 11: 23-26

Naśladowcy Syna Bożego 24. marca po zachodzie słońca będą obchodzili, pamiątkę śmierci Pana i Mistrza Jeszu Chrystusa.,,Na to rzekł im Jeszu: Amen, amen, powiadam wam, jeśli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego i pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie." Jana 6:53

Chwała Panu Jeszu

Stanisław sługa Pan Jeszu.