Jana 7: 21 ,,W odpowiedzi Jeszu rzekł do nich: «Dokonałem tylko jednego czynu, a wszyscy jesteście zdziwieni. 22 Oto Mojżesz dał wam obrzezanie - ale nie pochodzi ono od Mojżesza, lecz od przodków- i wy w szabat obrzezujecie człowieka. 23 Jeżeli człowiek może przyjmować obrzezanie nawet w szabat, aby nie przekroczono Prawa Mojżeszowego, to dlaczego złościcie się na Mnie, że w szabat uzdrowiłem całego człowieka? 24 Nie sądźcie z zewnętrznych pozorów, lecz wydajcie wyrok sprawiedliwy»,, Chrystus Jeszu rozsadza logikę Israelskich uczonych w piśmie krytykujących za uzdrowienie chorego w szabat. A sami dopuszczali obrzezanie w szabat, to dlaczego nie mógł Pomazaniec Jeszu uzdrowić człowieka w szabat? Jeszu zwraca również uwagę, że instrukcja obrzezania nie przyszła od Mojżesza, lecz od patriarchów. Jeszu wskazuje, że szabat odnosi się do służby Bogu, a działalność i służba Jeszu była dla Boga. Jeszu wskazuje również, aby Israelici sięgnęli głębiej, ponieważ uzdrowienie odnosi się do czasu i okoliczności. Chociaż intencje i treści prawa przekazane przez Boga są takie same przez cały czas działania, to przedstawiciele Boga często dostosowują się do kultury, społeczeństwa, czasu i okoliczności. To dlatego, że Bóg jest Bogiem żywym, a nie jakąś niejasna siła lub jak nie które opinie słychać, że jest Bogiem krwawym, niemiłosiernym....