Pamiątka śmierci Chrystusa? Ewangelia Łukasza 22: 19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: <<To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!>> W dnia 14 awiw (późniejszy nisan) obchodzono święto Paschy (Wyjścia 12:1-3, 6-14). W 33 roku naszej ery Jeszu w tym właśnie dniu spożył z uczniami ostatnią wieczerzę, po czym wyszedł z nimi dla wytchnienia do pewnego ogrodu, gdzie został aresztowany. Nim ów dzień dobiegł końca, zmarł na krzyżu, na którym go stracono niby potępionego zbrodniarza. „Biegnijmy wytrwale wyznaczony nam bieg, patrząc pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jeszu. Dla radości, która była wystawiona przed nim, zniósł krzyż, pogardzając hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Bożego. Istotnie, weźcie ściśle pod uwagę tego, który przetrwał takie sprzeciwy ze strony grzeszników, czynione wbrew ich własnym interesom, abyście się nie znużyli i nie załamali w swych duszach.” — Hebr. 12: 1-3 BT. Śmierć Jeszu zasługuje na szczególną pamięć przede wszystkim ze względu na rolę, jaką odegrał w zamierzeniach Bożych. Dostosowanie się do nich nie przyniosło mu kariery politycznej ani wojskowej. Misja, jakiej się podjął, dotyczyła jednej z największych potrzeb całej ludzkości — samego życia. Wyjaśniając przyczynę tego problemu ludzkości, Biblia podaje w Liście do Rzymian 5: 12: „Przez jednego człowieka [Adama] grzech...