1. A Jeszu udał się na Górę Oliwną.
2. Lecz wczesnym rankiem znów zjawił się w świątyni. Cały lud zaczął schodzić się do Niego, a (On) usiadł i zaczął ich nauczać.
3. Potem uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili kobietę przyłapaną na cudzołóstwie, postawili ją pośrodku
4. i rzekli do Niego: Nauczycielu, tę oto kobietę przyłapano na jawnym cudzołóstwie.
5. A Mōsēs(Mojżesz) w prawie(zakonie) kazał nam takie kamienować. Ty zaś co mówisz?
6. A to mówili, wystawiali Go na próbę(kusząc, doświadczać), by mieć powód do oskarżenia Go. A Jeszu, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi.
7. A gdy Go nie przestawali pytać, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamieniem.
8. I znowu schyliwszy się, pisał po ziemi.
9. A gdy oni to usłyszeli i sumienie ich ruszyło, wychodzili jeden za drugim, poczynając od najstarszych, i pozostał Jeszu sam i owa kobieta pośrodku.
10. A Jeszu podniósłszy się i nie widząc nikogo, tylko kobietę, rzekł jej: Kobieto! Gdzie są ci, co cię oskarżali? Nikt cię nie potępił?
11. A ona odpowiedziała: Nikt, Panie! Wtedy rzekł Jeszu: I Ja cię nie potępiam: Idź i odtąd już nie grzesz(błądzić, chybiaj celu).

12. A Jeszu znowu przemówił do nich tymi słowy: Ja jestem światłością świata; kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światło życia.
13. Rzekli wtedy do Niego faryzeusze: Ty sam o sobie świadczysz; świadectwo Twoje nie jest prawdziwe.
14. Odpowiedział Jeszu i rzekł im: Chociaż Ja sam świadczę o sobie, świadectwo moje jest prawdziwe, bo wiem, skąd przybyłem i dokąd idę; lecz wy nie wiecie, skąd przychodzę i dokąd idę.
15. Wy sądzicie według ciała, Ja nikogo nie sądzę.
16. A jeśli już sądzę, to sąd mój jest prawdziwy, bo nie jestem sam, lecz jestem Ja i Ten, który Mnie posłał.
17. A przecież w prawie(zakonie) waszym jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe.
18. Ja świadczę o sobie, a także Ojciec, który Mnie posłał, świadczy o Mnie.
19. Wtedy mu rzekli: Gdzie jest Ojciec twój? Jeszu odpowiedział: Nie znacie ani Mnie, ani Ojca mojego. Gdybyście Mnie znali, znalibyście też Ojca mego.
20. Te słowa wypowiedział, gdy nauczał przy skarbcu w świątyni. A nikt Go nie pojmał, bo jeszcze nie nadeszła Jego godzina.
21. I rzekł znowu do nich: Ja odchodzę, a wy Mnie szukać będziecie i w grzechu(błędach) swoim pomrzecie; dokąd Ja odchodzę, wy pójść nie możecie.
22. Rzekli więc Judejczycy: Czyżby chciał sobie życie odebrać, że mówi: Dokąd Ja odchodzę, wy pójść nie możecie?
23. I rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, Ja zaś z wysokości; wy jesteście z tego świata, a Ja nie jestem z tego świata.
24. Dlatego powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeśli bowiem nie uwierzycie, że to Ja jestem, pomrzecie w swoich grzechach.
25. Wtedy pytali Go: Kimże Ty jesteś? Jeszu odpowiedział im: Po co Ja w ogóle mówię do was?

26. Wiele mógłbym o was mówić i sądzić, lecz Ten, który Mnie posłał, jest prawdziwy(szczery, wiarogodny), a Ja to, co usłyszałem od Niego, mówię do świata.
27. Nie zrozumieli jednak tego, że im o Ojcu mówił.
28. Wtedy rzekł Jeszu: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że nic nie czynię sam z siebie, lecz tak mówię, jak Mnie mój Ojciec nauczył.
29. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną; nie zostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba.
30. Gdy tak mówił, wielu uwierzyło w Niego.
31. Mówił więc Jeszu do Judejczyków, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie
32. i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.
33. Odpowiedzieli mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli. Jakże możesz mówić: Staniecie się wolni?
34. Jeszu im odpowiedział: Amen, amen, powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu.
35. A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, lecz syn pozostaje na zawsze.
36. Jeśli więc Syn was wyzwoli, prawdziwie wolnymi będziecie.
37. Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, lecz chcecie Mnie zabić, gdyż nie ma u was miejsca na moje Słowo.
38. Ja mówię to, co widziałem u mego Ojca, a wy też robicie to, co widzieliście u waszego ojca.
39. Odpowiadając, rzekli mu: Ojcem naszym jest Abraham. Jeszu im mówi: Jeżeli jesteście dziećmi Abrahama, spełniajcie uczynki Abrahama.
40. Lecz teraz chcecie zabić Mnie, człowieka, który wam mówił prawdę, którą usłyszałem od Boga: Abraham tego nie czynił.

41. Wy spełniacie uczynki swojego ojca. Na to mu rzekli: My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga.
42. Jeszu im powiedział: Gdyby Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście Mnie, gdyż Ja od Boga wyszedłem i przyszedłem, a nie przyszedłem sam od siebie, ale On Mnie posłał.
43. Dlaczego nie rozumiecie mojej mowy? Dlatego, że nie jesteście w stanie słuchać mojego Słowa.
44. Wy jesteście z [waszego] ojca - diabła i chcecie spełniać pożądliwości waszego ojca. On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.
45. A ponieważ Ja mówię prawdę, nie wierzycie Mi.
46. Któż z was może Mi dowieść grzechu? Jeśli mówię prawdę, dlaczego nie wierzycie Mi?
47. Kto z Boga jest, słów Bożych słucha; wy dlatego nie słuchacie, bo z Boga nie jesteście.
48. Odpowiadając, Judejczycy rzekli do Niego: Czyż nie mówimy słusznie, że jesteś Samarytaninem i masz demona?
49. Jeszu odpowiedział: Ja nie mam demona, ale czczę Ojca mego, a wy Mnie znieważacie.
50. Ja zaś nie szukam własnej chwały. Jest taki, kto jej szuka i sądzi.
51. Amen, amen, powiadam wam, jeśli kto zachowa słowo Moje, śmierci nie ujrzy na eon(wieki, czasy).
52. Wtedy Judejczycy powiedzieli do Niego: Teraz wiemy, że masz demona. Abraham umarł i prorocy, a ty mówisz: Jeśli ktoś będzie zachowywał moje słowa, nigdy nie zazna(skosztuje, zasmakuje, doświadczy) śmierci.
53. Czy Ty większy od ojca naszego, Abrahama, który umarł? Także prorocy umarli. Za kogo się uważasz?
54.  Jeszu odpowiedział: Jeśli Ja sam siebie otaczam chwałą, moja chwała jest niczym. To mój Ojciec otacza Mnie chwałą, (Ten), o którym mówicie, że jest waszym Bogiem.
55. I nie poznaliście Go, ale Ja Go znam; i gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnym do was kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję.
56. Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać dzień Mój, i oglądał, i radował się.
57. Wtedy Judejczycy rzekli do Niego: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?
58. Odpowiedział im Jeszu: Amen, amen, powiadam wam, zanim pojawi się(powstał) Abraham, Ja jestem.
59. Wtedy porwali kamienie, aby rzucić na Niego, lecz Jeszu ukrył się i wyszedł ze świątyni.

dalej->

Wersja robocza