1.  Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostawać w grzechu, aby łaska była obfitsza?
2. Przenigdy! My, którzy umarliśmy dla grzechu, jakże możemy jeszcze w nim żyć?
3. Czy nie wiecie, że my wszyscy, zanurzeni w Chrystusa Jeszu, w śmierć Jego zostaliśmy zanurzeni?
4. Pogrzebani wiec jesteśmy wraz z Nim przez zanurzenie w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my postępowali w nowości życia.
5. Bo jeśli wrośliśmy w podobieństwo jego śmierci, wrośniemy również w podobieństwo jego zmartwychwstania,
6. wiedząc to, że nasz stary człowiek został wespół z nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, by- śmy już nadal nie służyli grzechowi;

7. kto bowiem umarł, uwolniony jest od grzechu.
8. Jeśli wiec umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że też z nim żyć będziemy,
9. wiedząc, że zmartwychwzbudzony Chrystus już nie umiera, śmierć nad nim już nie panuje.
10. Co bowiem umarło dla grzechu, raz na zawsze umarło, a co żyje — żyje dla Boga.
11. Podobnie i wy zaliczajcie siebie z jednej strony do umarłych dla grzechu, a z drugiej do żyjących dla Boga w Chrystusie Jeszu.
12. Niechże więc nie panuje grzech w śmiertelnym ciele waszym, abyście nie byli posłuszni pożądliwościom jego,
13. i nie udostępniajcie swoich członków grzechowi jako narzędzi nieprawości, ale udostępniajcie siebie Bogu jako ożywionych z martwych, i członki swoje Bogu jako narzędzia sprawiedliwości.
14. Albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod prawm(zakonem), lecz pod łaską.
15. Cóż wiec? Czy mamy grzeszyć, dlatego że nie jesteśmy pod prawm(zakonem), lecz pod łaską? Przenigdy!
16. Czyż nie wiecie, że jeśli się oddajecie jako słudzy w posłuszeństwo, stajecie się sługami tego, komu jesteście posłuszni, czy to grzechu ku śmierci, czy też posłuszeństwa ku sprawiedliwości?
17. Lecz Bogu niech będą dzięki, że wy, którzy byliście sługami grzechu, przyjęliście ze szczerego serca zarys tej nauki, której zostaliście przekazani,
18. a uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości,
19. po ludzku mówię przez wzgląd na słabość waszego ciała. Jak bowiem oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości ku popełnianiu nieprawości, tak teraz oddawajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości ku poświęceniu.
20. Gdy bowiem byliście sługami grzechu, byliście dalecy od sprawiedliwości.
21. Jakiż więc mieliście wtedy pożytek? Taki, którego się teraz wstydzicie, a końcem tego jest śmierć.
22. Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel życie wieczne(eonowe).
23. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest życie wieczne w Chrystusie Jeszu, naszym Panu.

dalej->

Wesja robocza