1. Patrzcie, jak wielką miłość dał nam Ojciec, abyśmy byli nazwani dziećmi Bożymi — i [nimi] jesteśmy. Świat dlatego nas nie zna, że Jego nie poznał.
2. Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest.
3. I każdy, kto tę nadzieję w Nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty.
4. Każdy, kto popełnia grzech, przekracza też prawo, ponieważ grzech jest przekroczeniem prawa.
5. A wiecie, że On się objawił, aby zgładzić grzechy, a grzechu w Nim nie ma.
6. Każdy, kto w Nim mieszka, nie grzeszy; każdy, kto grzeszy, nie widział Go ani Go nie poznał.
7. Dzieci, niech was nikt nie zwodzi; kto postępuje sprawiedliwie, sprawiedliwy jest, jak On jest sprawiedliwy.
8. Kto popełnia grzech, z diabła jest, gdyż diabeł od początku grzeszy. A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabła.
9. Każdy, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu, bo jego nasienie w nim pozostaje i nie może grzeszyć, gdyż narodził się z Boga.
10. Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabła. Kto nie postępuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, kto nie miłuje brata swego.
11. Albowiem to jest zwiastowanie, które słyszeliście od początku, że mamy się nawzajem miłować;
12. nie tak jak Kain, który był od złego i brutalnie zamordował swojego brata. A dlaczego go zamordował? Dlatego, że jego czyny były złe, a czyny jego brata sprawiedliwe.
13. Nie dziwcie się, moi bracia, jeśli świat was nienawidzi.

14. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci; kto nie miłuje, pozostaje w śmierci.
15. Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie ma w sobie życia eonowego (wiecznego).
16. Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci.
17. Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boga?
18. Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą.
19. Po tym poznamy, żeśmy z prawdy i uspokoimy przed Nim swoje serca,
20. to jest, jeśli oskarża nas nasze serce, że Bóg jest większy niż nasze serce i wie wszystko.
21. Umiłowani, jeżeli nas serce nie oskarża, możemy śmiało stanąć przed Bogiem
22. i otrzymamy od Niego, o cokolwiek prosić będziemy, gdyż przykazań Jego przestrzegamy i czynimy to, co miłe jest przed obliczem Jego.
23. A to jest przykazanie Jego, abyśmy wierzyli w imię Syna Jego, Jeszu Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał.
24. A kto przestrzega Jego przykazań, trwa w Nim, a On w nim; to natomiast, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.

dalej->