1. A gdy nastał ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciwko Jeszu, że trzeba Go zabić.
2. Związali Go, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.
3. Wtedy Juda(Judasz), który Go wydał(zdradził), widząc, że został skazany, żałował tego, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym
4. i rzekł: Zgrzeszyłem(czynić źle, błądzić), gdyż wydałem krew niewinną. A oni rzekli: Cóż nam do tego? Ty zobaczysz.(To twoja sprawa.)

5. Wtedy rzucił srebrniki do świątyni(przybytku), oddalił się, poszedł i powiesił się.
6. A arcykapłani wzięli srebrniki i rzekli: Nie wolno kłaść ich do skarbca, gdyż jest to zapłata za krew.
7. Po naradzie więc nabyli za nie pole garncarza na cmentarz dla cudzoziemców(obcych).
8. Dlatego owo pole nazywa się do dnia dzisiejszego Polem Krwi.
9. Wtedy się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Jeremiasza w słowach: I wzięli trzydzieści srebrników, cenę wyznaczoną za sprzedanego człowieka, jak go oszacowano w Iszraelu.
10. I dali je za pole garncarza, jak mi nakazał Pan.
11. I stawiono Jeszu przed namiestnika, i zapytał Go namiestnik: Czy Ty jesteś król Judejczyków? Jeszu odpowiedział: Ty sam to mówisz.
12. A gdy go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział.
13. Wtedy rzekł mu Piłat: Czy nie słyszysz, jak wiele świadczą przeciwko tobie?
14. Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił.
15. A na każde święto namiestnik miał zwyczaj uwalniać jednego więźnia, którego chcieli.
16. I mieli wówczas osławionego więźnia, zwanego Barabasz.
17. Gdy się więc zebrali, rzekł do nich Piłat: Którego chcecie, abym wam wypuścił, Barabasza czy Jeszu, którego zwanego Chrystusem?
18. Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali.
19. Gdy on zasiadł na krześle sędziowskim, jego żona wysłała do niego wiadomość: Nie ruszaj Tego sprawiedliwego, bo dzisiaj we śnie dużo przez Niego wycierpiałam.
20. Ale arcykapłani i starsi nakłonili tłum, aby prosili o Barabasza, a domagały się śmierci Jeszu.

21. A namiestnik, odpowiadając, rzekł im: Jak chcecie, którego z tych dwóch mam wam wypuścić? A oni odrzekli: Barabasza.
22. Mówi im Piłat: Cóż więc mam uczynić z Jeszu, zwanym Chrystusem? Na to wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany!
23. Ten zaś rzekł: Cóż więc złego uczynił? Ale oni jeszcze głośniej wołali: Niech będzie ukrzyżowany!
24. A Piłat, ujrzawszy, że to nic nie pomaga, przeciwnie, że zgiełk się wzmaga, wziął wodę, umył ręce przed ludem i rzekł: Nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego, wasza to rzecz.
25. A cały lud, odpowiadając, rzekł: Krew jego na nas i na dzieci nasze.
26. Wtedy wypuścił im Barabasza, a Jeszu po ubiczowaniu wydał na ukrzyżowanie.
27. Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jeszu do pretorium i zgromadzili wokół Niego cały oddział(kohorta).
28. I zdjęli z Niego szaty, i przyodziali Go w płaszcz szkarłatny.
29. I uplecioną z ciernia koronę włożyli na głowę Jego, a trzcinę dali w prawą rękę Jego, i upadając przed Nim na kolana, wyśmiewali się z Niego i mówili: Bądź pozdrowiony, królu(władca, suweren) Judejczyków!
30. I plując na Niego, wzięli trzcinę i bili Go po głowie.
31. A gdy Go wyśmiali(wyszydzili, wykpili), zdjęli z Niego płaszcz i oblekli Go w szaty Jego, i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.
32. A wychodząc, spotkali człowieka, Cyrenejczyka, imieniem Szymon; którego przymusili, aby niósł krzyż Jego.
33. A gdy przyszli na miejsce, zwane Golgota, co znaczy Miejsce Czaszki,
34. dali Mu do picia wino zmieszane z żółcią; i zasmakował, ale nie chciał pić.
35. A gdy Go przybili do krzyża, rozdzielili szaty Jego, rzucając o nie losy,
36. po czym usiedli i pilnowali Go.
37. I umieścili nad Jego głową napis z podaniem jego winy: Ten jest Jeszu, król Judejczyków.

38. Wraz z Nim ukrzyżowali wówczas dwóch złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy.
39. A ci, którzy przechodzili w pobliżu, ubliżali Mu, kiwając głowami,
40. i mówili: Ty, który rozwalasz(obalając) świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz, ratuj siebie samego, jeśli jesteś Synem Bożym, i zejdź(zstąp) z krzyża.
41. Podobnie i arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie i starszymi wyśmiewali się z Niego i mówili:
42. Innych ratował, a siebie samego ratować nie może, jest królem iszraelskim, niech teraz zejdzie z krzyża; a uwierzymy w Niego.
43. Pokładał ufność w Bogu; niech teraz Go uratuje(wybawi), jeśli Go pragnie(uznaje), powiedział przecież: Jestem Synem Boga.
44. Tak samo urągali mu złoczyńcy, którzy z Nim razem byli ukrzyżowani.
45. A od szóstej godziny do godziny dziewiątej ciemność(mrok) zaległa całą ziemię.
46. A około dziewiątej godziny zawołał Jeszu donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie zostawiłeś(opuścił)?
47. Niektórzy zaś z tych, co tam stali, usłyszawszy to, mówili: Ten Elija(Eliasza) woła.
48. I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił octem, włożył na trzcinę i dał Mu pić.
49. A inni mówili: Poczekaj, zobaczymy, czy Elija(Eliasz) przyjdzie, aby Go wyratować.
50. Ale Jeszu znowu zawołał donośnym głosem i oddał tchnienie(ducha).
51. I oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, i ziemia się zatrzęsła, i skały popękały,
52. i groby się otworzyły, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych;
53. i wyszli z grobów po Jego zmartwychwstaniu(wzbudzeniu), i weszli do świętego miasta, i ukazali się wielu.
54. A setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli Jeszu, ujrzawszy trzęsienie ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste, ten był Synem Bożym.

55. A było tam wiele niewiast, które z daleka się przypatrywały; przyszły one za Jeszu od Galilei i usługiwały Mu.
56. Wśród nich była Maria Magdalena i Maria, matka Jakowa i Josefa, i matka synów Zebedeuszowych.
57. A gdy nastał wieczór, przyszedł człowiek bogaty z Arymatei, imieniem Josef, który też był uczniem Jeszu.
58. Ten przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jeszu. Wtedy Piłat kazał je wydać.
59. A Josef wziął ciało i owinął je w czyste prześcieradło,
60. i złożył je w swoim nowym grobie, który wykuł w skale, i zatoczył przed wejście do grobu wielki kamień, i odszedł.
61. A była tam Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu.
62. Nazajutrz, czyli w dzień po święcie Przygotowania, zebrali się u Piłata przedniejsi arcykapłani i faryzeusze,
63. mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten zwodziciel(oszust, włóczęga) jeszcze za życia powiedział: Po trzech dniach zmartwychwstanę(wstanie).
64. Rozkaż więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem uczniowie Jego nie przyszli, nie ukradli Go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze od pierwszego.
65. Rzekł im Piłat: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.
66. Poszli więc i zabezpieczyli grób, pieczętując kamień i zaciągając straż.

dalej->