1. Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wyniosłością słowa lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boże.
2. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jeszu Chrystusa, i to ukrzyżowanego.
3.  I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem,
4. a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc,
5. aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.
6. Głosimy jednak mądrość wśród doskonałych (dojrzałych), ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy przemijają;
7. ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej,
8. której nie poznał żaden z władców tego świata. Gdyby [ją] bowiem poznali, nigdy nie ukrzyżowaliby Pana chwały.
9.  Ale jak jest napisane: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i na ludzkie serce nie wstąpiło, to Bóg przygotował tym, którzy Go miłują.
10. Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże.

11. Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży.
12. A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył.
13. Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę.
14. Ale człowiek cielesny (zmysłowy) nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.
15. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi.
16. Bo któż poznał myśl Pana? Któż może Go pouczać? Ale my mamy umysł Chrystusa.

dalej->