1. A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli jednomyślnie na tym samym miejscu.
2. I nagle stał się z nieba szum(dźwięk), tak jak niosącego się potężnego tchu(wiatru), i napełnił cały dom, w którym siedzą.
3. I ukazały im się rozdzielające się języki jakby ognia, spoczął także na każdym z nich.
4. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch dawał im się wypowiadać.
5. A przebywali w Jeruszalem Judejczycy, mężowie pobożni, ze wszystkich narodów pod niebem;
6. gdy więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i wpadł w zdumienie, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języku.
7. I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami?
8. Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język, w którym urodziliśmy się?
9. Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji,
10. Frygii i Pamfilii, Egiptu i części Libii, położonej obok Cyreny, i przybysze z Rzymu,
11. zarówno Judejczycy jak prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże.
12. Zdziwili się wtedy wszyscy i będąc w niepewności, mówili jeden do drugiego: Cóż to może znaczyć?
13. Inni zaś drwiąc, mówili: Młodym winem się upili.
14. Wówczas powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i przemówił do nich: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruszalem! Niech to będzie wam wiadome i z uwagą wysłuchajcie moich słów.

15. Albowiem ludzie ci nie są pijani, jak przypuszczacie, gdyż jest dopiero trzecia godzina dnia,
16. ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela:
17. W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy - sny;
18. Nawet na moich niewolników i niewolnice w tych dniach wyleję mojego Ducha, i będą prorokować.
19. I ukażę cuda na niebie w górze i znaki na ziemi na dole, krew, ogień i kłęby dymu.
20. Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały.
21. Każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.
22. Mężowie iszraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jeszu Nazarejczyka, męża, którego Bóg wśród was potwierdził(uwierzytelnił) przez czyny niezwykłe, cuda i znaki, jakie Bóg przez Niego między wami uczynił, jak to sami wiecie,
23. gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili;
24. ale Tego Bóg wzbudził, gdy rozwiązał bóle śmierci, gdyż było niemożliwe, aby był on przez nią trzymany.
25. Dawid bowiem mówi o nim: Miałem Pana zawsze przed oczami mymi, Gdyż jest po prawicy mojej, abym się nie zachwiał.
26.  Dlatego rozweseliło się moje serce i rozradował się mój język, a także moje ciało będzie spoczywać w nadziei,
27. Bo nie zostawisz mojej duszy w Hadesie i nie dasz, aby Twój Święty zobaczył zepsucie(ulec skażeniu).

28. Oznajmiłeś mi drogi życia, napełnisz mnie radością (gdyż mogę oglądać) Twoje oblicze.
29. Mężowie bracia, wolno mi otwarcie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grób jest u nas aż po dzień dzisiejszy.
30. Będąc jednak prorokiem i wiedząc, że mu Bóg zaręczył przysięgą, iż jego cielesny Potomek zasiądzie na tronie jego,
31. mówił, przewidził to, o zmartwychwstaniu Chrystusa, że nie pozostanie w otchłani ani ciało Jego nie ujrzy skażenia.
32. Tego to Jeszu wzbudził Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy.
33. Po wyniesieniu zatem na prawicę Boga i otrzymaniu od Ojca obietnicy Ducha Świętego, rozlał Go, co wy zarówno widzicie, jak i słyszycie.
34. Albowiem nie Dawid wstąpił do nieba, powiada bowiem sam: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej,
35. aż położę nieprzyjaciół twych podnóżkiem stóp Twoich.
36. Niech więc cały dom Izraela wie z pewnością, że tego Jeszu, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił i Panem, i Chrystusem.
37. A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia?
38. A Piotr do nich: Zmienicie myślenie(Skurygujcie się, Opamiętajcie się, Żałujcie) i niechaj się każdy z was da zanurzyć w imię Jeszu Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.
39. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.
40. Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego(wypaczonego, skrzywionego).
41. Ci więc, którzy przyjęli słowo Jego, zostali zanurzeni i pozyskanych zostało tego dnia około trzech tysięcy dusz.
42. I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w w modlitwach.
43. A dusze wszystkich ogarnięte były bojaźnią, albowiem za sprawą apostołów działo się wiele cudów i znaków.
44. Wszyscy zaś, którzy uwierzyli, byli razem i mieli wszystko wspólne,
45. i sprzedawali posiadłości i mienie, i rozdzielali je wszystkim, zgodnie z tym, jaką kto miał potrzebę.
46. Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca,
47. chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością wszystkich ludzi. A Pan dodawał (do) zgromadzenia(kościoła, zboru, wspólnoty), każdego dnia tych, którzy mieli być zbawieni.

dalej->

Wersja robocza