1. Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę
2. jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali dla zbawienia,
3. jeśli tylko zakosztowaliście, że Pan jest dobry.
4. Zbliżając się do Niego, do Kamienia Żywego, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, ale przez Boga wybranego i drogocennego;
5. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jeszu Chrystusa.
6. Dlatego mówi Pismo: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
7. Dla was więc, którzy wierzycie, [jest] on cenny, dla nieposłusznych zaś ten kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym,
8. kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni.
9. Lecz wy [jesteście] rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do swej cudownej światłości;
10. wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście.
11. Umiłowani, proszę [was], abyście jak obcy i goście(przybysze) powstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy.

12. Postępujcie wśród narodów(pogan) nienagannie, aby ci, którzy oczerniają was jako złoczyńców, przypatrując się [waszym] dobrym uczynkom, chwalili Boga w dniu nawiedzenia.
13. Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako najwyższemu władcy,
14. czy to namiestnikom, jako przez niego posłanym dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią.
15. Albowiem taka jest wola Boga, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta niewiedzy ludzi głupich,
16. jak [ludzie] wolni, ale nie jak [ci], którzy używają wolności jako zasłony dla zła, lecz jak słudzy Boga.
17. Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie.
18. Domownicy, bądźcie poddani z wszelką bojaźnią panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i przykrym,
19. To bowiem [jest] łaska, jeśli ktoś znosi smutki ze względu na sumienie wobec Boga, cierpi niesprawiedliwie.
20. Bo jakaż to chluba, jeżeli okazujecie cierpliwość, policzkowani za grzechy? Ale, jeżeli okazujecie cierpliwość, gdy za dobre uczynki cierpicie, to jest łaska u Boga.
21. Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład,  abyście poszli Jego śladami.
22. On grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach Jego;
23. On, gdy Mu ubliżano, nie odpowiadał obelgą, gdy cierpiał, nie groził, lecz powierzał się Temu, który sprawiedliwie sądzi;
24. On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez Jego rany zostaliście uzdrowieni.
25. Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do pasterza i stróża dusz waszych.

dalej->