1. Powiedział im też przypowieść o tym, że powinni zawsze się modlić i nie ulegać zniechęceniu(stać się słabym).

2. mówiąc: Był w jednym mieście pewien sędzia, który Boga się nie bał, a z człowiekiem się nie liczył.
3. Była też w owym mieście pewna wdowa, która go nachodziła i mówiła: Weź mnię w obronę przed moim przeciwnikiem.
4. I przez długi czas nie chciał. Potem zaś powiedział sobie: Chociaż i Boga się nie boję ani z człowiekiem się nie liczę,
5. jednak ponieważ ta wdowa przysparza mi kłopotów, obronię ją, aby nie przychodziła bez końca i nie wykańczała mnie.
6. I rzekł Pan: Słuchajcie,  co mówi ten niesprawiedliwy sędzia!
7. A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do Niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie?
8. Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę. Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
9. I powiedział także do tych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są usprawiedliwieni, a innych lekceważyli, to podobieństwo:
10. Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
11. Faryzeusz stanął i tak się w duchu modlił: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, rabusie, oszuści, cudzołożnicy albo też jak ten oto celnik.
12. Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę z całego mego dorobku.
13. A celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu(błądzący, mylący się, winny, występny).
14. Powiadam wam: Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego, tamten zaś nie; bo każdy, kto siebie wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
15. Przynieśli też do niego i dzieci, aby się ich dotknął. A widząc to uczniowie, zabraniali im.

16. Jeszu zaś przywołał je i rzekł: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie zabraniajcie im. Albowiem do takich należy Królestwo Boże.
17. Amen, powiadam wam, kto nie przyjmuje Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego.
18. I zapytał Go pewien dostojnik tymi słowy: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?
19. Rzekł do niego Jeszu: Dlaczego zwiesz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg.
20. Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa, czcij ojca swego i matkę swoją.
21. Ten zaś rzekł: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.
22. A gdy to Jeszu usłyszał, rzekł do niego: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co tylko masz i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, a potem przyjdź i naśladuj Mnie.
23. Ten zaś, usłyszawszy to, zasmucił się; był bowiem bardzo bogaty.
24. A Jeszu, gdy go takim ujrzał, powiedział: Jak trudno tym, którzy mają bogactwo(majętności), wejść do Królestwa Bożego.
25. Łatwiej bowiem wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.
26. A ci, którzy to usłyszeli, rzekli: Któż więc może być zbawiony?
27. On zaś rzekł: Co niemożliwego jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
28. A Piotr rzekł: Oto my opuściliśmy, co było nasze, a poszliśmy za tobą.
29. On zaś rzekł do nich: Amen, powiadam wam, że nie ma takiego, który by opuścił dom czy żonę, czy braci, czy rodziców, czy dzieci dla Królestwa Bożego,
30. a nie otrzymał w zamian daleko więcej w czasie obecnym, a w świecie przyszłym życie wieczne.

31. A wziąwszy z sobą dwunastu, rzekł do nich: Oto idziemy do Jeruszalem, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym.
32. Wydadzą Go bowiem narodom(poganom) i wyśmieją, zelżą i oplwają,
33. a ubiczują, zabiją Go, ale dnia trzeciego zmartwychwstanie.
34. Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono.
35. A gdy On przybliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze, żebrząc.
36. A gdy usłyszał, że tłum przechodzi, dowiadywał się, co się dzieje.
37. Powiedzieli mu wtedy, że Jeszu z Nazaretu przechodzi.
38. I zaczął wołać: Jeszu, Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną!
39. A ci, którzy szli na przedzie, gromili go, by milczał. On zaś coraz głośniej wołał: Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną!
40. Wtedy Jeszu przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy ten się zbliżył, zapytał go,
41. mówiąc: Co chcesz, abym ci uczynił? A on odrzekł: Panie, abym przejrzał.
42. A Jeszu rzekł do niego: Przejrzyj! Wiara twoja uzdrowiła cię.
43. I zaraz odzyskał wzrok, i szedł za Nim, wielbiąc Boga. A cały lud, ujrzawszy to, oddał chwałę Bogu.

dalej->