1. Wtedy zbliżyli się do Jeszu faryzeusze oraz uczeni w Piśmie z Jeruszalem, mówiąc:
2. Dlaczego uczniowie twoi przekraczają naukę starszych? Nie myją bowiem rąk, gdy chleb jedzą.
3. On zaś, odpowiadając, rzekł im: A dlaczego to wy przekraczacie przykazanie Boże dla tradycji(nauki) waszej?
4. Bowiem Bóg przykazał: Szanuj ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.
5. A wy powiadacie: Ktokolwiek by rzekł ojcu lub matce: To, co się ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę,
6. nie musi szanować ani ojca swego, ani matki swojej; tak to unieważniliście słowo Boże przez tradycję(naukę) swoją.
7. Obłudnicy! Dobrze prorokował o was Izajasz w słowach:
8. Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.
9. Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.

10. I przywoławszy do siebie tłum, rzekł im: Słuchajcie i zrozumiejcie.
11. Nie to, co wchodzi do ust, kala człowieka, lecz to, co z ust wychodzi, to kala człowieka.
12. Wtedy przystąpili uczniowie i rzekli do niego: Wiesz, że faryzeusze, usłyszawszy to słowo, zgorszyli się?
13. A On odpowiadając rzekł: Wszelka roślina, której nie zasadził Ojciec niebiański, wykorzeniona zostanie.
14. Zostawcie ich! Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną.
15. A odpowiadając Piotr, rzekł mu: Wyjaśnij nam to przypowieść.
16. A On rzekł: To i wy jeszcze nie rozumiecie?
17. Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, idzie do żołądka i na zewnątrz się wydala?
18. Ale co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to kala człowieka.
19. Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.
20. To właśnie kala człowieka; ale jedzenie nie umytymi rękoma nie kala człowieka.
21. I wyszedłszy stamtąd, udał się Jeszu w okolice Tyru i Sydonu.
22. I oto niewiasta kananejska, wyszła z tamtych stron, wołała, mówiąc: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Córka moja jest okrutnie dręczona przez demona.
23. On zaś nie odpowiedział jej ani słowa. I zbliżyli się uczniowie Jego, prosili Go, mówiąc: Odpraw ją, gdyż woła za nami.
24. Lecz On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Iszraela.
25. Lecz ona przyszła, złożyła Mu pokłon i rzekła: Panie, pomóż mi!
26. A On, odpowiadając, rzekł: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.

27. Ona zaś rzekła: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu panów ich.
28. Wtedy Jeszu, odpowiadając, rzekł do niej: Niewiasto, wielka jest wiara twoja; niechaj ci się stanie, jak chcesz. I uzdrowiona została jej córka od tej godziny.
29. A gdy Jeszu stamtąd odszedł, przyszedł nad Morze Galilejskie, wszedł na górę i usiadł tam.
30. I przyszło do Niego mnóstwo ludu, mając z sobą chromych, kalekich, ślepych, niemych oraz wielu innych i kładli ich u nóg jego, a On ich uzdrowił,
31. tak iż się lud zdumiewał, widząc, że niemi mówią, kalecy odzyskują zdrowie, chromi chodzą, ślepi widzą, i wielbili Boga.
32. A Jeszu wezwał uczniów swoich i rzekł: Żal mi tego tłumu; albowiem już trzy dni są ze mną i nie mają co jeść, a Ja nie chcę ich odprawić głodnych, aby czasem w drodze nie zasłabli.
33. I rzekli mu uczniowie: Skądże mamy wziąć na pustkowiu tyle chleba, aby nakarmić takie mnóstwo ludu?
34. A Jeszu ich zapytał: Ile macie chlebów? A oni odpowiedzieli: Siedem i kilka ryb.
35. I kazał tłumom usiąść na ziemi.
36. Wziął siedem chlebów i ryby, podziękował, łamał i dawał uczniom, a uczniowie zaś tłumom.
37. Wszyscy najedli się i zebrano jeszcze siedem koszów pełnych kawałków .
38. A tych, którzy jedli, było cztery tysiące mężów, oprócz kobiet i dzieci.
39. I oddalił(rozpuścił) tłumy, wszedł do łodzi i przybył w okolice Magadan.

Dalej ->