1. Zabiegajcie(dążcie) do miłości, starajcie się też usilnie o dary duchowe, a najbardziej o to, aby prorokować.
2. Ten bowiem, kto mówi [obcym] językiem, nie mówi ludziom, ale Bogu, bo nikt go nie rozumie. On zaś w duchu mówi tajemnice.
3. A kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i napomnieniu, i pocieszeniu.
4. Kto językami mówi, siebie tylko buduje; a kto prorokuje, zgromadzenie(zbór, kościół) buduje.

5. A chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali. Większy bowiem [jest] ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi [obcymi] językami, chyba że tłumaczy, aby zgromadzenie było zbudowane.
6. Tak więc, bracia, jeżeli przyjdę do was i będę mówił[obcymi] językami, jakiż pożytek z tego mieć będziecie, jeśli mowa moja nie będzie zawierała czy to objawienia, czy wiedzy, czy proroctwa, czy nauki?
7. Wszak nawet przedmioty nieżywe(martwe), które dźwięk wydają, jak piszczałka czy cytra, gdyby nie wydawały tonów rozmaitych, to jak można by rozpoznać, co grają na flecie, a co na cytrze?
8. A gdyby trąba wydała głos niewyraźny, któż by się gotował do boju?
9. Tak i wy, jeśli językiem zrozumiale nie przemówicie, jakże kto zrozumie, co się mówi? Na wiatr bowiem mówić będziecie.
10. Na świecie jest chyba tyle różnego rodzaju dźwięków i nic nie jest bez dźwięku;
11. gdybym więc nie znał znaczenia dźwięków, byłbym dla tego, kto mówi, cudzoziemcem(barbarzyńca), a ten, co mówi, byłby dla mnie cudzoziemcem(barbarzyńca).
12. Tak i wy, ponieważ usilnie zabiegacie o dary Ducha, starajcie się obfitować w te, które służą ku zbudowaniu zgromadzenia(zboru).
13. Dlatego ten, kto mówi językami, niechaj się modli o dar wykładania ich.
14. Bo jeśli się modlę, mówiąc językami, duch mój się modli, ale rozum mój tego nie przyswaja.
15. Cóż wiec? Będę się modlił duchem, będę się modlił i rozumem; będę śpiewał duchem, będę też śpiewał i rozumem.
16. Ponieważ jeśli błogosławisz w Duchu, to w jaki sposób zajmujący miejsce nie zaznajomionego powie "Amen" przy twoim dziękczynieniu, skoro nie rozumie, co mówisz?
17. Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale drugi się nie buduje.
18. Dziękuję Bogu, że ja o wiele więcej językami mówię, niż wy wszyscy;

19. ale w zgromadzeniu wolę powiedzieć pięć słów przez umysł, aby i innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów w (obcym) języku.
20. Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu, ale w złem zachowujcie się jak niemowlęta — w myśleniu stawajcie się dojrzali.
21. W prawie(zakonie) napisano: Przez ludzi obcego języka i przez usta obcych mówić będę do ludu tego, ale i tak mnie nie usłuchają, mówi Pan.
22. Języki zatem są na znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących, a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących.
23. Jeśli się wiec cały zgromadzenie(zbór) zbiera na jednym miejscu i wszyscy językami niezrozumiałymi mówić będą, a wejdą zwykli niezaznajomieni(zwykły człowiek, prostaczek) albo niewierzący, czyż nie powiedzą, że szalejecie(wariujecie)?
24. Lecz jeśli wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo zwykły człowiek, wszyscy go badają, wszyscy go osądzają,
25. skrytości serca jego wychodzą na jaw i wtedy upadłszy na twarz, odda pokłon Bogu i wyzna: Prawdziwie Bóg jest pośród was.
26. Cóż więc, bracia? Gdy się schodzicie, jeden z was służy psalmem, inny nauką, inny objawieniem, inny językami, inny ich wykładem; wszystko niech się dzieje dla zbudowania.
27. Jeśli kto mówi językami, niech to czyni dwóch albo najwyżej trzech, i to po kolei, a jeden niech wykłada;
28. a jeśliby nie było nikogo, kto by wykładał, niech milczą w zgromadzeniu(zborze), niech mówią samym sobie i Bogu.
29. A co do proroków, to niech mówią dwaj albo trzej, a inni niech osądzają;
30.  jeśli zaś kolejnemu siedzącemu zostało dane objawienie, wcześniejszy (z mówiących) niech zamilknie.
31. Możecie bowiem kolejno wszyscy prorokować, aby się wszyscy czegoś nauczyli i wszyscy zachęty doznali.

32. A duchy proroków są poddane prorokom;
33. albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju. Jak we wszystkich zgromadzeniach(zborach) świętych
34. niech niewiasty(kobiety, żony)) na zgromadzeniach milczą, bo nie pozwala się im mówić; lecz niech będą poddane, jak i prawo(zakon) mówi.
35. A jeśli chcą się czegoś nauczyć(dowiedzieć), niech pytają w domu swoich mężów; bo nie przystoi kobiecie(żonie) w zgromadzeniu(zborze) mówić.
36. Czy Słowo Boże od was wyszło albo czy tylko do was samych dotarło?
37. Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem albo że ma dary Ducha, niech uzna, że to, co wam piszę, jest przykazaniem Pańskim;
38. a jeśli ktoś (tego) nie uznaje, nie jest uznany.
39. Tak więc, bracia moi, starajcie się gorliwie o dar prorokowania i językami mówić nie zabraniajcie;
40. a wszystko niech się odbywa godnie i w porządku.

dalej->